مجله سیاست‌نامه در شمارۀ اخیر خود تصویری از رضا داوری اردکانی را روی جلد برد و با تیتر «فیلسوفِ بازنده» به استقبال نود سالگی این متفکر معاصر رفت. داوری اردکانی در واکنش به این مجله در یادداشت کوتاهی نوشت: «من در درون شکست نخورده‌ام، زیرا تعلقم به تفکر را حفظ کرده‌ام.» او در ادامه این متن صراحتاً اعلام می‌کند که متن منتشر شده در مجلۀ سیاست‌نامه یادداشت‌های تنهایی او بوده که آن را برای چاپ و انتشار ننوشته است! @varastegi_ir انتشار این یادداشت حواشی مختلفی در پی داشت. در ادامه، متن این یادداشت را به همراه برخی از واکنش اهالی اندیشه منتشر می‌کنم👇🏻

‌ ‌ 🔸 یادداشت "من شکست خورده‌ام و این شکست را می‌پذیرم" ✍🏻 دکتر داوری اردکانی ▪️ بخش اول 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 یادداشت "من شکست خورده‌ام و این شکست را می‌پذیرم" ✍🏻 دکتر داوری اردکانی ▪️ بخش دوم 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 یادداشت "من شکست خورده‌ام و این شکست را می‌پذیرم" ✍🏻 دکتر داوری اردکانی ▪️ بخش سوم 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ‌ ‌ ‌ ‌

از زمان داستایوفسکی و اندکی زودتر از فسلفه کانت، اخلاقی بودن انسان، اقامه دلیل بر وجود خداوند محسوب می‌شد. دکتر داوری اردکانی 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️@davari_ir

در گذشته هرگاه از حقیقت می گفتند آن را از خیر جدا نمی‌دانستند اما در دنیای جدید حقیقت ربطی به اخلاق و سیاست ندارد دکتر داوری اردکانی 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️@davari_ir

آيا نمی توان گفت چیزی در سرّ سویدای وجود ما هست که ما را به کار اخلاق دعوت می کند و برمی انگیزاند؟ به این سخن داستایوفسکی توجه کنید که می گوید اگر خدا نباشد، هرکاری مباح است... 🔻کانال دکتر رضا داوری اردکانی ▪️@davari_ir

در جوامع توسعه نیافته که اقتصاد، آموزش و پرورش و سیاست کمتر باهم تناسب دارد، هر چه بیشتر قانون وضع شود، رعایت قانون کمتر می شود 🔻کانال دکتر رضا داوری اردکانی ▪️@davari_ir

مولوی نمی خواسته به ما اندرز بدهد. او فکر نمی کرده که چه بگوید و سپس گفتن را آغاز کند زیرا شعر، آمدنی است و اگر شاعر می خواست بنشیند و مطالبی را در ذهنش مرتب کند و سپس آن ها را به نظم در آورد، نتیجه است کار هرچه می شد دیوان شمس و مثنوی نمی شد. مگر مولانا به صراحت نگفته: تو مپندار که من شعر به خود می گویم تا که بیدارم و هوشیار یکی دم نزنم 🔻کانال دکتر رضا داوری اردکانی ▪️@davari_ir

ارتباط هنر با اخلاق را ارتباط هنر با عادات اخلاقی نباید دانست، زیرا این عادات، ظاهر اخلاق اند و چه بسا گاهی صاحبان این عادات حتی اخلاقی هم نباشند. طاعت حق، خوب است اما اگر این طاعت به عادت تبدیل شود و بصورت فعل مکانیکی درآید، شاید فاصله اش با رذیلت و حتی تبهکاری یک قدم بیشتر نباشد... 🔻کانال دکتر رضا داوری اردکانی ▪️@davari_ir

هر ارتباطی که وجود دارد در اثر هنری و ارتباط آن با مردم است. مردم می توانند از اثر هنری، درس اخلاق هم بیاموزند. بشرط اینکه به اثر هنری برای آموختن اخلاق، رو نکرده باشند. اخلاق در زندگی کنونی، ص45 🔻کانال دکتر رضا داوری اردکانی ▪️@davari_ir

در جوامع توسعه نیافته، سیاست و علم با هم رقابت می‌کنند، یکی از بحران های این جوامع آن است که حقیقت را با سياست خلط می‌کنند و آن را در سیاست می جویند و سیاست را قلمرو حقایق می دانند و تا به علم می رسند تکلیف حقیقت یا حقایق علم را با تصمیم سیاسی معین می‌کنند. 🔻کانال دکتر رضا داوری اردکانی ▪️@davari_ir