بطور کلی در کارهای مان، چنانکه شایسته است، نمی اندیشیم و به تکرار حرف های مشهور و شایع درباره آن ها اکتفا می کنیم. می خواهم بدانم چرا نمی خواهیم بدانیم مشکلات مان چیست و از کجاست و چگونه می توان آن ها را رفع کرد. طی ۱۰۰ سال تاریخ تجدد مآبی، تقریبا تمام لوازمِ مادیِ نظمِ تجدد را اخذ کردیم اما شاید همه را در جای خود قرار نداده باشیم و به همین جهت اشیاء، سازمان ها و لوازم، کارکردی که باید داشته باشند را ندارند. خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی، ص ۱۰ 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

پژوهش های ما چندان به درد نمی خورد و‌ به توسعه تکنولوژی مان مدد نمی رساند و صنایع ما بیشتر سرهم بندی است. چرا ما نمی توانیم بپرسیم و تحقیق کنیم که چه آموزش و پرورش و چه مدیریت و تکنولوژی ای می‌خواهیم و می توانیم داشته باشیم. بنظر من وجهش این است که با نگاه مکانیکی و اتمیست( جزئی بین و جدا انگار) به امور نگاه می کنیم و وجود خود، خرد و دانش مان را جدا از وضع تاریخی می انگاریم و گاهی آرزوها و خواسته ها را با مسائل اشتباه می کنیم. خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی، ص ۱۱ 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

وقتی از دشواری کارها می گویم،می گویند حرف های ناامیدکننده می زنم. آیا سهل انگاشتن کارهای دشوار، امیدواری است؟ امید با تفکر، صبر و عزم، ملازمت دارد. این گمان که هرکس در هرجا و هروقت از عهده هر کاری بر می آید، امیدواری نیست، ساده لوحی است. امید با خرد و‌توانایی در عمل بوجود می آید ‌و کار درست آنست که در وقت مناسب و با فراهم شدن شرایط انجام شود خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی، ص ۱۱ 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

امر بسیار دشوار، فهم شرایط تاریخی و تاریخی بودن عقل است و مخصوصا اینکه مسائل هر دورانی و جهانی را باید با عقلی که با آن مناسبت و سنخیت دارد شناخت. اکنون زندگی در سراسر روی زمین، متجدد یا متجددمآب شده است. به عبارت دیگر تاریخ تجدد اکنون تاریخ همه مناطق جهان است هرچند که بهتر است بگوییم بسیاری از اقوام جهان در حاشیه تاریخ تجدد قرار گرفته اند خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی، ص 11,12 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

هر مردمی در هر زمان و تاریخی، تعلقات و مطلوب هایی دارند و برای رسیدن به آن ها وسائلی فراهم می آوردند، تربیت هم راهی برای ساماندهی نظام زندگی و رسیدن به غایات آن است. پیداست که این غایات را هم اشخاص معین نمی کنند، به عبارت دیگر، غایات اجتماعات بشری، غایات اشخاص نیست بلکه این اشخاص و افرادند که به غایات عالم خود مایل می شوند. درباره تعلیم و تربیت در ایران صفحه 10 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

تربیت، کوشش برای به فعلیت رسانی استعدادها بر حسب اقتضای زمان است. استعدادها نامحدود است و تمامی آن ها هرگز محقق نمی شود. پس تربیت قاعدتا باید ناظر به فعلیت بخشیدن به برخی استعدادها باشد. آموزگاران و مربیان هر عصر کدام استعدادها را به فعلیت می رسانند؟ مسلما آنان اختیار ندارند که با میل خود معین کنند که مردمان برای چه کارهایی آماده شوند؛ با توجه به این نکته باید دو صورت تربیت را از هم تفکیک کرد. معمولا وقتی از تربیت می گوییم، مدرسه و آموزش و پرورش مدرسه ای در نظر می آید ولی تربیتی هم در بیرون از مدرسه، صورت می گیرد که اثر و اهمیتش کمتر از تربیت مدرسه نیست و حتی می توان گفت که تربیت مدرسه تناسبی با تربیت منتشر در خانه و جامعه دارد و آن را تکمیل و تحکیم می بخشد درباره تعلیم و تربیت در ایران صفحه 9 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

در ادوار قدیم تاریخ، علم و تربیت به حکومت وابسته نبود و به حکم قواعد و رسوم مستقر و متداول تعلیم و تحصیل می شد. اما از از آغاز تجدد نه فقط حکومت و دولت کار تربیت را به دست گرفت بلکه آموزش عمومی بتدریج در بیشتر کشورها اجباری شد و در این سیستم افراد با اصول و قواعد حاکم بر زندگی بار می آیند و علوم مناسب زمان خود را می آموزند. گویی تجدد، جان و دل آدمیان را برای خود می پرورد و البته در این حیص و ییص مجالی هم برای دخالت حکومت و دولت در کار مدرسه، دانشگاه و پژوهشگاه پیش می آید. درباره تعلیم و تربیت در ایران صفحه 10 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

حکومت قدیم هرچه بود و هرچه می کرد معمولا سودای مداخله در آموزش و تربیت مردم نداشت و نمی توانست داشته باشد. در زمانی که آدمی با صفت افزارساز شناخته می شود و حتی آدمیان نیز باید بسازند و ساخته شوند، حکومت اگر رشته آموزش و پرورش را در دست نگیرد، لااقل در آن به انحاء گوناگون دخالت می کند. این دخالت کمتر ناشی از میل و علاقه حکومت ها و حکمرانان و بیشتر به اقتضای نظم تجدد و طبیعت سیاست جدید است. درباره تعلیم و تربیت در ایران صفحه 11 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

در اروپای متجدد حکومت ها نگفتند که در مدارس چه درس هایی بخوانند و دانشمندان در چه مسائلی پژوهش کنند. دانش جدید به تدریج که پیش می رفت مدرسه هم دگرگون می شد و صاحب نظران به تعلیم و تربیت و تحول آن می اندیشیدند، طراحی برنامه های آموزش هم بیشتر به عهده آنان بود. حکومت هم می پذیرفت که طرح های صاحب نظران پس از اینکه به درجه ای از مقبولیت رسید در آموزش و پرورش اجرا شود، در واقع دولت، دانش، درس و مدرسه کم و بیش با هماهنگی در راهی که از قرن هجدهم هموار شده بود پیش می رفتند. در چنین وضعی سیاست، چگونه در تربیت و آموزش دخالت نکند اما دخالت سیاست در آموزش و پرورش بیشتر غیرمستقیم است، شاید گاهی هم سیاستمداران بخصوص در این اواخر دخالت های مستقیم در تعلیم و تربیت کرده باشند درباره تعلیم و تربیت در ایران صفحه 10 و 11 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

نسبت دین و تجدد 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

وقتی شوروی اولین سفینه فضایی را از جو زمین گذراند، کنِدی رئیس جمهور آمریکا احساس کرد که باید در برنامه های آموزش و پرورش آمریکا تجدید نظر شود، ژنرال دوگل در فرانسه نیز وقتی به ریاست جمهوری رسید جمعی از دانشمندان را مامور تجدید نظر در برنامه های آموزشی کرد. وجه دیگری از دخالت حکومت و دولت در علم نیز وجود دارد و آن وقتی پیش می آید که دولت و موسسات دولتی و بخصوص مراکز نظامی و مالی پژوهش هایی را سفارش می دهند و با سفارش خود تا حدی جهت سیر پژوهش را تعیین می کنند، این وضع اگر تعادل و تناسب رشد و بسط علم را برهم زند ممکن است خطرناک باشد. درباره تعلیم و تربیت در ایران صفحه 11 و 12 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir

شاید گفته شود که پژوهش به دانشگاه تعلق دارد و جهت سیر آن اگر اثری در برنامه آموزش بگذارد اثرش محدود به دانشگاه است. این اشکال در شرایطی که میان مدرسه و دانشگاه دیوارهای بلند وجود دارد بی وجه نیست اما در جامعه سیال هر تحولی در دانشگاه پدید آید در برنامه مدارس تأثیر می گذارد درباره تعلیم و تربیت در ایران صفحه 12 🔻کانال دکتر داوری اردکانی ▪️ @davari_ir