#جهت_نما
#محسن_قرائتی
حتی دربارة توحید نیز چنین است. قرآن در این باره می‌فرماید: (فَإِذا رَکبُوا فِی الْفُلْک دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ إِذا هُمْ یُشْرِکونَ) ؛ [۱] همین که افراد در دریا، کشتی خود را در ورطة هلاک می‌بینند، خدا را با اخلاص می‌خوانند؛ ولی همین که به ساحل رسیدند همه چیز را فراموش می‌کنند.
در مسائل خانوادگی نیز همین گونه است. قرآن می‌فرماید: همین که زن حامله می‌شود، زن و شوهر ضمن درخواست از پروردگارشان با خداوند عهد می‌کنند که اگر فرزند شایسته ای به ما بدهی، قطعاً از سپاسگزاران خواهیم بود: (لَئنِ ْ ءَاتَیْتَنَا صَالِحًا لَّنَکونَنَّ مِنَ الشَّاکرِینَ) ؛ [۲] ولی همین که خداوند متعال به آنان فرزند صالحی داد، پدر و مادر، برای خداوند متعال شریکانی قرار می‌دهند: (فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحاً جَعَلاَ لَهُ شُرَکاء فِیمَا آتَاهُمَا). [۳]
آری، انسان چه زود وعده‌های خود را با خداوند متعال فراموش می‌کند!
کوتاه سخن این که فقط ایمان اصیل زمینه ساز ظهور است و ایمان‌های موضعی، موسمی، گزینشی، منهای عمل، ریزشی، موجی و ایمان ضعیف،
بدون منطق و کارآمد و سودمند نخواهد بود.
برای نمونه در غدیر خم، یاران پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم به امیر المؤمنین تبریک گفتند؛ امّا پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم حقش را ربودند؛ بعضی دیگر بیعت را شکستند و جنگ جمل را به راه انداختند.
برای آزمایش خود، هرکسی به خود مراجعه کند و بنگرد که در عمر خود چند بار قول داده و وفا نکرده، توبه کرده توبه شکسته، وعده داده و تخلف کرده است. همه این موارد دلیل بر عدم استقرار ایمان در فرد است.
----------
[۱]: عنکبوت (۲۹)، ۶۵.
[۲]: اعراف (۷)، ۱۸۹.
[۳]: اعراف (۷)، ۱۹۰.
ادامه دارد...
#پرسش_وپاسخ_مهدوی
https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd
