#امام_زمان_و_من در یک روز بارانی با دوستم در کوچه راه می‌رفتیم که یک موتوری از کنارمان با سرعت عبور کرد و مقداری آب گل از زیر چرخ موتورش به لباس‌های من و دوستم ریخت، دوستم خیلی ناراحت شد و بلند حرف زشتی به او گفت، اما من حرف بدی نزدم، فقط خیلی ناراحت شدم. امام زمان (علیه‌السلام) حرف زشت و بد زدن را دوست ندارد. @emamezaman_va_man

#جهت_نما #محسن_قرائتی ❓آیا توصیه به رفتن به مسجد جمکران سند معتبری دارد؟ اولاً، در کارهای مستحب به سند معتبر نیاز نیست؛ زیرا در روایات می‌خوانیم که اگر به کسی خبر کار خیری رسید و او به امید تقرب و نزدیک شدن به خداوند آن را انجام داد، پاداشی از آن کار خیر به او می‌رسد، اگرچه آن خبر واقعیت نداشته باشد. به این روایات، روایات «من بلغ» می‌گویند؛ مثلاً اگر شخصی را در راه دیدیم و خیال کردیم که او شخص خوبی است و به او سلام کردیم و احترام گذاشتیم؛ ولی بعد معلوم شد که شخص خوبی نبوده است؛ بی تردید به پاداش سلام خود رسیده ایم. ثانیاً، رفتار و نیات مردم به خودی خود ارزش دهنده است. زمین جمکران، منطقه ای است که میلیون‌ها انسان در آن جا به یاد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هستند و در این مسجد به مناجات، توبه، بیتوته، ذکر و نماز مشغولند. این عبادت‌ها در هر زمینی که انجام شود مقدس خواهد شد. افزون بر این از بزرگ ترین مراجع تاریخ، حضرت آیت الله العظمی بروجردی که استاد بسیاری از مراجع بودند، پرسیدند که آیا ما در مسجد جمکران، نماز را به قصد «ورود» [۱] یا به قصد «رجا و امید» [۲] بخوانیم؟ ایشان پس از کمی درنگ فرمود: «به قصد «ورود» بخوانید. » گویندة این حرف حضرت آیت الله صافی گلپایگانی در رمضان سال ۱۳۹۱ شمسی در مشهد مقدس می‌باشد. آیت الله صافی باز هم در این باره از آیت الله العظمی بروجردی نقل کردند که ایشان به روحانیون می‌فرمود: «منبری نباشد که نام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در آن برده نشود. » ---------- [۱]: ورود:   (معنای ورود آن است که این نماز از امام معصوم علیه السلام نقل شده باشد) [۲]: رجا وامید: (یعنی به امید رسیدن به ثواب، نه به اعتبار این که از سوی امام نقل شده است). #پرسش_وپاسخ_مهدوی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#حدیث امام صادق عليه السلام: ثُلاثَ مَن أَتَی اللهَ بِوَاحِدَةٍ مِنهُنَّ أوجَبَ اللهُ لَهُ الجَنَّةَ: الإنفاقُ مِن إقتارٍ وَ البِشرُ لِجَمیعِ العَالَمِ وَ الإنصافُ مِن نَفسِهِ. سه خصلت است که اگر کسی با یکی از آنها نزد خدا رود، خداوند بهشت را بر او واجب گرداند: انفاق کردن با وجود تنگدستی، گشاده رویی با همگان، منصفانه برخورد کردن با دیگران. کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص    🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#قانون_های_رنگی_زندگی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#قانون_های_رنگی_زندگی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#کارخونه_قصه_ها خال‌خالی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#هرگز_فراموش_نمی_شوی #مهدی_خدامیان_آرانی قسمت ۱۰ من دوست دارم بدانم که تو در کجا از آنان چنین عهدی گرفتی؟ گویا این عهد و پیمان، در «عالَم ذَرّ» بوده است. در اینجا من آیه ۱۷۲ سوره اعراف را می‌خوانم: «وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ... أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قَالُوا بَلَی... ». در این آیه از روز مهمی سخن می‌گویی، روزی که تو از کمرِ آدم علیه السلام، همه فرزندان او را برانگیختی و آنان را بر خودشان گواه گرفتی و چنین گفتی: «آیا من پروردگار شما نیستم؟ ». آنان همه گفتند: «آری، ما گواهی می‌دهیم که تو پروردگار ما هستی». به راستی آن روز چه روزی بود؟ روز میثاقِ بزرگ! عالَم ذرّ! وقتی حضرت آدم علیه السلام را آفریدی، فرزندان او به صورت ذرّه‌های کوچکی آفریدی و با آنان سخن گفتی. آنان تو را شناختند. آن روز، روز میثاق بزرگ بود. «ذَرّ» به معنای «ذرّات ریز» می‌باشد، برای همین به آن مرحله از خلقت بشر، «عالم ذَرّ» می گویند. تو در عالم ذَرّ از دوستانت پیمان گرفتی تا وقتی به این دنیا آمدند زهد پیشه کنند و شیفته دنیا و جلوه‌های آن نشوند. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd