#حدیث امام صادق عليه السلام: ثُلاثَ مَن أَتَی اللهَ بِوَاحِدَةٍ مِنهُنَّ أوجَبَ اللهُ لَهُ الجَنَّةَ: الإنفاقُ مِن إقتارٍ وَ البِشرُ لِجَمیعِ العَالَمِ وَ الإنصافُ مِن نَفسِهِ. سه خصلت است که اگر کسی با یکی از آنها نزد خدا رود، خداوند بهشت را بر او واجب گرداند: انفاق کردن با وجود تنگدستی، گشاده رویی با همگان، منصفانه برخورد کردن با دیگران. کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص    🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#قانون_های_رنگی_زندگی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#قانون_های_رنگی_زندگی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#کارخونه_قصه_ها خال‌خالی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#هرگز_فراموش_نمی_شوی #مهدی_خدامیان_آرانی قسمت ۱۰ من دوست دارم بدانم که تو در کجا از آنان چنین عهدی گرفتی؟ گویا این عهد و پیمان، در «عالَم ذَرّ» بوده است. در اینجا من آیه ۱۷۲ سوره اعراف را می‌خوانم: «وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ... أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قَالُوا بَلَی... ». در این آیه از روز مهمی سخن می‌گویی، روزی که تو از کمرِ آدم علیه السلام، همه فرزندان او را برانگیختی و آنان را بر خودشان گواه گرفتی و چنین گفتی: «آیا من پروردگار شما نیستم؟ ». آنان همه گفتند: «آری، ما گواهی می‌دهیم که تو پروردگار ما هستی». به راستی آن روز چه روزی بود؟ روز میثاقِ بزرگ! عالَم ذرّ! وقتی حضرت آدم علیه السلام را آفریدی، فرزندان او به صورت ذرّه‌های کوچکی آفریدی و با آنان سخن گفتی. آنان تو را شناختند. آن روز، روز میثاق بزرگ بود. «ذَرّ» به معنای «ذرّات ریز» می‌باشد، برای همین به آن مرحله از خلقت بشر، «عالم ذَرّ» می گویند. تو در عالم ذَرّ از دوستانت پیمان گرفتی تا وقتی به این دنیا آمدند زهد پیشه کنند و شیفته دنیا و جلوه‌های آن نشوند. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

📚 #تفسیر_باران بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بَقَره: آیه ۱۲۵ وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّی وَعَهِدْنَا إِلَی إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ (۱۲۵) اکنون برایم از ابراهیم (علیه السلام) سخن می‌گویی، من نیاز به الگویی دارم تا از او پیروی کنم، ابراهیم (علیه السلام) را الگوی یکتاپرستی معرّفی می‌کنی، ابراهیم (علیه السلام) همسر و فرزندش، (اسماعیل) را از فلسطین به سرزمین مکّه آورد، آن زمان مکّه سرزمینی خشک و بی آب و علف بود. آنجا فقط خانه تو بود و بس! چرا ابراهیم (علیه السلام) چنین تصمیمی گرفت؟ ماجرا چه بود؟ اوّل باید خلاصه ای از این ماجرا را بدانم: ابراهیم (علیه السلام) با ساره ازدواج کرده بود و در فلسطین زندگی می‌کرد، سال‌های سال بود که تو به ابراهیم فرزند نمی دادی. ساره از این موضوع بسیار ناراحت بود، او پیر شده بود و هیچ زنی در سن و سال او، دیگر بچه دار نمی شد. ساره کنیزی داشت به نام «هاجر»، هاجر زنی مؤمن بود، خود ساره از ابراهیم (علیه السلام) خواست تا او را به همسری انتخاب کند تا شاید تو به او فرزندی بدهی. ابراهیم پیشنهاد ساره را پذیرفت. مدّتی گذشت و تو به ابراهیم و هاجر، فرزندی به نام «اسماعیل» دادی. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd