#هرگز_فراموش_نمی_شوی #مهدی_خدامیان_آرانی قسمت ۱۱ تو هیچ کدام از دوستان خودت را به اندازه محمّد و آل محمّد علیهم السلامدوست نداری، تو مقامی بس بزرگ به آنان داده ای و آنان را بر همه پیامبران برتری داده ای. شنیده‌ام وقتی اراده کردی که جهان هستی را بیافرینی، ابتدا نورِ آنان را آفریدی. نورِ آنان، اوّلین آفریده توست. آن روزی که تو نورِ آنان را آفریدی، هنوز هیچ آفریده ای، حتّی زمین و آسمان‌ها به وجود نیامده بود، آنان بودند و حمد و ستایش تو را می‌گفتند. چهارده هزار سال بعد از آن، تو عرش خود را آفریدی، آن وقت، نور آنان را در عرش خود قرار دادی. سخن من درباره خلقت نورِ آنان می‌باشد، هزاران سال بعد، تو زمین را آفریدی و بعد از سال‌های سال، جسم آنان را خلق کردی. تو قبل از آنکه جسم آنان را در این دنیا بیافرینی از آنان عهد گرفتی که وقتی به این دنیا بیایند زهد پیشه کنند. وقتی آنان در مقام نورانیّت بودند این سخن تو را پذیرفتند و تو می‌دانستی که آنان به این عهد، وفا می‌کنند و این گونه بود که آنان را بر همه برتری دادی و مقامشان را بالا بردی. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

📚 #تفسیر_باران بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وقتی اسماعیل به دنیا آمد، محبّت ابراهیم (علیه السلام) به هاجر و اسماعیل، روز به روز زیادتر می‌شد، ساره از ابراهیم (علیه السلام) خواست تا هاجر و اسماعیل را از فلسطین به جای دیگری ببرد. اینجا بود که به ابراهیم (علیه السلام) وحی کردی تا اسماعیل و هاجر را به مکّه ببرد، تو برای آنان «بُراق» را فرستادی و ابراهیم آنان را به مکّه برد. بُراق، مرکبی بهشتی بود، چیزی شبیه اسب بهشتی! بُراق دو بال داشت و با سرعت برق پرواز می‌کرد و می‌توانست تمام دنیا را در یک چشم به هم زدن بپیماید. (۸۸) ابراهیم (علیه السلام) به مکّه آمد و اسماعیل و هاجر را آنجا ساکن کرد و خودش به فلسطین نزد ساره (همسر اوّلش) بازگشت، بعد از مدّتی تو به ابراهیم (علیه السلام) و ساره فرزندی به نام «اسحاق» دادی. این خلاصه ای از ماجرای ابراهیم (علیه السلام) بود، اکنون آیه ۱۲۵ این سوره را می‌خوانم. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#امام_زمان_و_من برای خرید ماست به مغازه سر کوچه‌مان رفتم. مغازه‌دار سطل ماست را داخل پلاستیک گذاشت و به من داد. وقتی آن را گرفتم پلاستیک پاره شد و سطل ماست روی زمین افتاد. مغازه‌دار عصبانی شد و بلند داد زد: «ای بچه تنبل، حواست را جمع کن، مغازه را کثیف کردی.» من هم از آن روز به بعد از مغازه‌ی روبروی آن‌که مردی مهربان و صبور است خرید می‌کنم. امام زمان (علیه‌السلام)، عصبانی شدن و داد زدن را دوست ندارد. @emamezaman_va_man

#جهت_نما #محسن_قرائتی ❓معنای این حدیث که می‌فرماید: «لَوْ لاَ الْحُجَةُ لَساخَتِ الْاَرْضُ بأَهْلِها؛ اگر حجت خدا نباشد، هر آینه زمین اهلش را فرو می‌برد»؛ چیست؟ قرآن، هدف هستی را بهره گیری انسان از هستی و طبیعت و هدف آفرینش انسان را عبادت و بندگی او قرار داده است. نمونه و الگوی بندگی و بندگان را که درباره آنان می‌فرماید: «نِعْمَ الْعَبْدُ»؛ یا «انَّهُ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَیْنِ»؛ اولیا قرار داده است. عبادت ما که نه در آن حضور قلب و نه بسیاری از شرایط دیگر عبادت وجود دارد؛ دارای آن ارزش نیست که هستی برای ما آفریده شود؛ بنابر این اگر جلوة بندگی خدا و عبادت حقیقی نباشد، انسان خلق نمی شد و اگر انسان خلق نشود، هستی خلق نمی شد. این درست مثل آن است که بگوییم اگر تحصیل و تربیت شاگرد نباشد، نظام آموزش و پرورش و وزارت علوم متلاشی می‌شود؛ چون هدف از این ساختمان سازی‌ها ادارات، کتابخانه ها، آزمایشگاه ها، مجلات، کتاب ها، تربیت استادها و تخصص ها، همه و همه برای تحصیلات نسل نو هست که اگر این نسل نو و تربیت آنان نباشد، همه آن‌ها لغو خواهد شد. آری! در اسکناس‌ها نخی است که اگر آن نخ نباشد، ارزش اسکناس سقوط می‌کند. با عنایت به مطالب بیان شده می‌توان گفت که جهان برای انسان خلق شده است؛ امّا انسان‌هایی که دارای وزن و اعتباری ویژه نزد خالق می‌باشند و این‌ها حجت‌های خداوند هستند. بدون این حجت‌ها گویی زمین موجودیت بی محتوایی می‌یابد. به بیانی دیگر این حجت‌های الهی بهانة تداوم زمینند. #پرسش_وپاسخ_مهدوی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

بسم الله الرحمن الرحیم سلام دوستان و همراهان گرامی قرار است اینجا با هم کتاب بخوانیم دوستان خود را هم دعوت کنید. لینک کانال👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3156345212C7f3274f17f از جمعه شروع می کنیم. اولین کتابها 📚 نشان از بی نشان ها 📚 مکیال المکارم 🔈 کتاب صوتی هم داریم هر روز فقط یک بخش از کتاب های انتخابی را با هم می خوانیم به امید خدا @ketabe_khoob_bekhanim

#حدیث  امام صادق عليه السلام: إنَّ سُوءَ الخُلُقِ لِیُفسِدُ العَمَلَ کَمَا یُفسِدُ الخَلُّ العَسَلَ بد اخلاقی عمل را تباه می کند، همانند سرکه، که عسل را فاسد می کند کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص    🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd