#شعر_مهدوی مانند خورشید          در پشت ابری هم باشهامت           هم کوه صبری هم پاک و زیبا           هم مهربانی یعنی امام و             صاحب زمانی هر روز و هر شب       در یاد مایی هم با محبت            هم با دعایی آن چهره ات را          می­دیدم ای کاش مهدی(عج)خوبم       در قلب من باش https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#حدیث امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند : خوشا به حال آن‌که عمل و علمش، دوستی و دشمنی‌اش، انجام دادن و رها کردنش، سخن و سکوتش، وکردار و گفتارش را برای خدا خالص گرداند. ُوبَی لِمَنْ أخْلَصَ لِلَّهِ عَمَلَهُ، وَعِلْمَهُ، وَحُبَّهُ، وَبُغْضَهُ، وَأخْذَهُ، وَتَرْکَهُ، وَکَلامَهُ، وَصَمْتَهُ، وَفِعْلَهُ، وَقَوْلَهُ. How happy is he who sincerely devotes exclusively to Allah his entire life, including his actions, knowledge, love, hatred, receiving, relinquishing, speech, silence, and his words and deeds. بحار الأنوار، جلد 77، صفحه 289   🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#قهرمانان_آزادی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#قهرمانان_آزادی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

کتاب قهرمانان آزادی معرفی قهرمانان کشور با زبان شعر https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#هرگز_فراموش_نمی_شوی #مهدی_خدامیان_آرانی قسمت ۲۶ روزی از روزها با ابراهیم علیه السلام این گونه سخن گفتی: ای ابراهیم! من تو را به عنوان دوست خود انتخاب کردم، زیرا در تو چهار چیز دیدم: اوّل: تو خیلی مهمان نواز بودی و مهمان خود را گرامی می‌داشتی. دوم: من به تو دستور دادم که فرزندت، اسماعیل را در راه من قربانی کنی و تو تسلیمِ دستور من شدی و فرزند دلبندت را به قربانگاه بردی. سوم: آن روز که بت پرستان می‌خواستند تو را به جُرم یکتاپرستی در آتش بیاندازند، دست از ایمان و عقیده خود برنداشتی و بر توحید من باقی ماندی و حاضر شدی در آتش بسوزی، امّا به من شرک نورزی. چهارم: من به قلب تو نگاه کردم، دیدم که در قلب تو، فقط محبّت من جای دارد. آری، آن روز، ابراهیم علیه السلام فهمید که تو، این چهار ویژگی او را پسندیده ای و رمز انتخاب او برای مقام «خلیل اللّه»، این چهار ویژگی بوده است. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

📚 #تفسیر_باران بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بَقَره: آیه ۱۴۳ - ۱۴۲ سَیَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِی کَانُوا عَلَیْهَا قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَی صِرَاط مُسْتَقِیم (۱۴۲) وَکَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَی النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلَی عَقِبَیْهِ وَإِنْ کَانَتْ لَکَبِیرَةً إِلَّا عَلَی الَّذِینَ هَدَی اللَّهُ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ (۱۴۳) من به سوی کعبه نماز می‌خوانم، کعبه قبله من است، قبله، جهت و هدفی است که روح و جان خویش را متوجّه آن می‌سازم، قبله نماد عقیده و جهت گیری در زندگی است. قبله من، همان سمت و سویی است که راه زندگی را نشان می‌دهد. من به سوی کهن ترین معبد جهان، کعبه نماز می‌خوانم، همان جا که خانه توست، خانه ای که از ابتدای آفرینش، پناه انسان بود، آدم (علیه السلام) که از بهشت رانده شد، کنار آن فرود آمد، بر روی کوه صفا، همان کوهی که فقط ۱۳۰ متر با کعبه فاصله دارد. آدم (علیه السلام) گریه کرد و توبه نمود. اینجا بود که تو جبرئیل را فرستادی و او آدم (علیه السلام) را به پایین کوه صفا می‌برد، جبرئیل به جایی می‌رود که در آنجا کعبه باید ساخته شود و در آنجا خانه تو را می‌سازد و در کنار آن، خیمه ای برای آدم و حوّا برپا می‌کند. به امر تو، هفتاد هزار فرشته از آسمان نازل می‌شوند و دور خانه ات طواف می‌کنند. بعد از آن، آدم نیز به طواف خانه خدا می‌پردازد و این گونه است که تو رحمت خود را بر آدم نازل می‌کنی و او را پیامبر خود قرار می‌دهی و بعد از آن، ابراهیم (علیه السلام) را مأمور می‌کنی تا از فلسطین به مکّه بیاید و این خانه را آباد کند. کعبه را دوست دارم، کعبه، یک سنگ نیست، حقیقت زنده است، راه یکتاپرستی را نشانم می‌دهد، هرروز پنج بار به سوی آن می‌ایستم. آرزویم، طواف این خانه است، قلب من در آرزوی دیدارش است، هیچ خانه دیگری را قبله خود نمی دانم، هرگز صاحبان زر و زور و تزویر را خانه امید و آرزوی خود قرار نمی دهم، من تنها یک قبله دارم، آن هم خانه توست. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd