" زخم پیچک " #قسمت_دهم 🖇~گاهے رفتن، شبیهِ بریدن تکہ‌اے از جان است... بےآنکہ خونے بریزد، بےآنکه فریادے شنیدہ شود! گویے کہ در سکوتِ بدرقه‌اش، چیزے از او کم مےشود؛ رفتنے کہ هیچ بازگشتے جبرانش نمےکند...~ *** دستپاچه جلو می‌آید و پوشه را با لبخندی تصنعی از دستم می‌قاپد. -پاسپورتت تو این نیست. تو برو کفشاتو بپوش دو دقیقه‌ای میارمش! همینکه می‌خواهم زبان به اعتراض باز کنم، صدای زنگ تلفنِ همراهم بلند می‌شود. چپ چپ نگاهی به چهره‌ی خیس از عرقش می‌اندازم و تماس را وصل می‌کنم. -بله؟ -حیدر بیا جلو در. منتظرم. -میام. خدافظ! گوشی را که داخل جیب‌ام می‌گذارم، قبل از هر حرفی، لاله می‌گوید: -مدارک محرمانه‌‌ی شرکته! نمی‌شد بذارم ببینی! حرف‌اش منطقی‌ست! فرصت نمی‌دهد و بوسه‌ای روی صورت‌ام می‌نشاند. -برو عزیزم... ساک‌ام را از کنار چهارچوبِ در برمی‌دارم. با تصور اینکه قرار است بازهم بینمان فاصله بیفتد نفس پر آهی می‌کشم. لاله مدارک را روی تخت می‌گذارد و آهسته به سمت‌ام می‌آید. -تو که بری منم با فاصله‌ی چند روز باید برگردم! سرش را پایین می‌اندازد و ادامه می‌دهد: -راستش می‌خوام استعفا بدم! متعجب اخمی می‌کنم: -استعفا بدی؟ تو واسه به‌دست آوردن این شغل کلی زحمت کشیدی لاله! -اطلاعات اون شرکت دیگه به درد ایران نمی‌خوره! دیگه وقتشه برگردم... راستش خیلی وقته این تصمیمو گرفتم اما می‌ترسیدم حاج رحیم موافقت نکنه. تا اینکه خودش باهام تماس گرفت و گفت برگردم.. لبخندی می‌زند و با لبانی‌که طبق عادت غنچه کرده، می‌گوید: -دیگه می‌تونیم وقت بیشتری کنار هم بگذرونیم... با مکث کوتاهی سرتاپایم را ورانداز می‌کند و دست‌اش را به سمت یقه‌ام می‌آورد تا، تاخوردگی‌اش را صاف کند. -داروهاتو برداشتی؟! یادت نره جاهای آلوده ماسک بزنیا. لبخندی می‌زنم و سینه‌ام را پذیرای تن کوچک‌اش می‌کنم. شنیدن دم و بازدم‌اش آرامش‌ام را دوچندان می‌کند. کنار گوشش زمزمه می‌کنم: -مراقب خودت باش لاله... اگه اتفاقی افتاد به حاج رحیم بگو که بتونه کاری کنه باهم ارتباط بگیریم. سرش را از سینه‌ام فاصله می‌دهد و با خنده می‌گوید: -بله...بله... می‌دونم! ناسلامتی چند ساله دارم برا سازمان فعالیت می‌کنم جنابِ آقای برهانی! موهای فر‌ش را برای آخرین بار نگاه می‌کنم و طبق عادت، و به نیت کرم‌ریزی زمزمه می‌کنم: -من آن گلبرگ مغرورم نمی‌میرم ز بی‌آبی ولی بی‌دوست می‌میرم در این... شعرم نصفه می‌ماند! لاله دستش را روی دهانم می‌گذارد و با لبخندی شیطنت‌آمیز به سمت در هل‌ام می‌دهد. -دیرت شد آقای گلبرگِ مغرور! و دست به سینه، به چهارچوب در تکیه می‌دهد: -به سلامت... می‌خواهم بمانم! می‌خواهم تا ابد چشمان‌اش را در چند وجبی خود به تماشا بنشینم... اما سایه‌ی ماموریت روی شانه‌ام سنگینی می‌کند! درحالی که با انگشتِ اشاره کفش‌ام را درون پایم جا می‌دهم، دست دیگرم را در هوا تکان می‌دهم و در را پشت سرم می‌بندم. 🌿بہ قلــــم خانم باباش‌پور ←پ.ن: چگونه سیر شود چشمم از تماشایت؟ که جاودانه‌ترین لحظهٔ تماشایی👀🍂 -حسین‌منزوے ~لینڪ نــــاشناس👀👣↓ https://harfeto.timefriend.net/17593313906625 ~کاناݪ نــــاشناس✍🏼↓ https://eitaa.com/joinchat/2903311318C8e2bc8abb8

-نفیسه سادات موسوے📿🌚 هرچه گشتیم کسی یکدل و یکرنگ نبود ردِ می مانده به پیراهن سجاده فروش... #شاعرانــــہ

🕯🌥 #انگیزشے‌طور

تو را یک دل بیش نیست یعقوب! در یک دل دو دوست نمیگنجد... @binahayat_ir #حکایت

گاهی خدا با یه نشونه‌ی کوچیک، یه سنگ از حرم یه بانو، تو روز ولادتـ‌ـ‌ شان یادآوری می‌کنه بهت که مسیرت درسته..:) و چادر، فقط یه پارچه نیست! یه عهدِ زینبیه ♥️✨

این آخرین قدم برای دیدنت ویدیو کامل را روی کانال یوتیوب بینید (YouTube.com/@hamedzamany-music?si=anCK...) 🆔️@hamedzamany1

‌« سیده زینب » 🎙با مدّاحی: حاج #مهدی_رسولی 🗓 یکشنبه ۴ آبان ماه ۱۴۰۴ جشن میلاد حضرت زینب کبری سلام الله علیها ‌ 📍 هیئت‌ثارالله‌زنجان (رهروان امام و شهدا) [ @mahdirasuli_ir ] [ @sarallah_zanjan ]

کراش یا هیزے!!!!! #پیشنهاد_دانلود

-صائب تبریزے🌏🪁 این چنین زیر و زبر عالم نمی ماند مدام می نشاند چرخ هر کس را به جای خویشتن #شاعرانــــہ

در محضر شاه خراسان؛ به یادِ کانال های برایم‌ازعشق‌بخوان، حنین، صبرینا،سجده آخر، محیا، هونا و اعضای بزرگوار متانویا✨

‌«اصلا علینی بو گئجه اسماء حساب ائله...» 🎙 با مداحی: حاج #مهدی_رسولی 🏴 انتشار به مناسبت شب زیارتی اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام 📍 هیئت‌ثارالله‌زنجان (رهروان امام و شهدا) [ @mahdirasuli_ir ] [ @sarallah_zanjan ]