⭕️ چرا اباعبدالله علیه‌السلام در زمان معاویه قیام نکردند؟ #برش_کتاب 🔺پاسخ از زبان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای 📗 گزیده‌ای از کتاب «دو امام مجاهد» ؛ ص ۲۱۶

🏴 بازخوانی ماجرای خطبه‌خوانی تاریخی آیت‌الله خامنه‌ای در شب عاشورای ۱۳۵۷ در حرم مطهر امام‌رضا علیه‌السلام به نام امام‌ خمینی ▪️ آذرماه ۱۳۵۷؛ چند ماهی مانده بود تا پیروزی انقلاب. فرا رسیدن ماه محرم هم مبارزات ضدطاغوتی مردم را در سراسر ایران از جمله مشهد پرحرارت کرده بود. ۱۹ آذرماه مصادف با روز تاسوعا، مردم مشهد راهپیمایی عظیم چندصدهزارنفری برگزار و با شعارهای «مرگ بر شاه» و «این شاه آمریکایی اعدام باید گردد» موضع خود را نسبت به رژیم طاغوت نشان دادند. در پایان تجمع اعلام شد که مراسم خطبه‌خوانی شب عاشورا در حرم‌ امام رضا علیه‌السلام توسط آیت‌الله خامنه‌ای برگزار می‌شود و قرار است به نام امام‌ خمینی(ره) خطبه خوانده شود. ▪️ «خطبه‌خوانی» مراسمی تشریفاتی و حکومتی بود که سالی دو بار برگزار می‌شد: شب عاشورا و شب شهادت امام‌ رضا علیه‌السلام. در این مراسم مقامات دولتی استان هم حضور داشتند. خطبه‌خوان می‌ایستاد و با ذکر اسم شاه و رژیم سلطنتی، خطبه‌ قرائت می‌کرد. آن سال نیز مثل هر سال استاندار و نائب‌التولیه‌ی آستان قدس از مقامات دولتی دعوت کرده بودند در این مراسم حضور یایند. پیشنهاد خطبه‌خوانی به نام امام خمینی(ره)، همان روز توسط آیت‌الله خامنه‌ای به‌طور محدود با چندتن از دوستانشان مطرح می‌شود: «پیش از راهپیمایی چیزی به ذهنم رسید که آن را برای برخی برادرانم گفتم و خواستم اگر موافق هستید خبرش را پوشیده بدارید تا زمان آن برسد... فکر کردم که چنین خطبه‌ی رسمی آن هم با یادکرد شاه متناسب جو انقلابی مشهد نیست. باید زمام امور را به دست بگیرم و موضوع باید پنهان می‌ماند. زیرا اگر آشکار می‌شد درهای حرم را روی ما می‌بستند.» ▪️ با هماهنگی جمع محدودی از اطرافیان، قرار می‌شود آیت‌‌الله خامنه‌ای نه در جای همیشگی خطبه‌خوان، بلکه در فضای جلوی طبقه‌ی دوم که مشرف به صحن است سخنرانی کنند. جایی که کمتر کسی از وجود درگاه ورودی سیستم صوت در آنجا خبر داشت: «در راه‌پله بودیم که سیدغفوری از روبرو آمد و یک دوشاخه را گذاشت کف دست من و گفت آنجا یک پریز است. این را به آنجا بزنید.» مقامات استانی در اطاق‌های موزه نشسته‌اند و انتظار دارند طبق رسم همه‌ساله خطبه به نام شاه خوانده شود. آیت‌الله خامنه‌ای خطبه‌ را با نام حضرت امام(ره) شروع می‌کنند. 🏴 #از_تبیین_تا_قیام

🏷 ماندگار تا ابد ▪️ مروری بر اهداف، نتایج و خصوصیات قیام عاشورا در اندیشه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای 🏴 #از_تبیین_تا_قیام 📥 نسخه PDF👇

🎥 چرا قیام کرد؟ 3⃣ 1️⃣ #قسمت_سوم: نظام اسلامی چیست؟ ⏪ برنامه پیغمبر، آبادی و اداره دنیای بشر ⏪ اگر قطاری که پیغمبر اکرم به راه انداخت، یک حادثه‌ای آنرا از ریل خارج کرد.... #تکلیف چیست!؟ 🗓 بخشی از خطبه‌های نمازجمعه رهبر معظم انقلاب؛ ۱۳۷۴/۰۳/۱۹ 📽️ دانلود نسخه باکیفیت ویدیو: 📽️ www.aparat.com/emobaleq 🖇 کاری از دفتر اعزام مبلغ دانشگاه امام صادق (ع) 🏴 @gamedovomenghelab

🔴عاشورا و گام دوم انقلاب اسلامی 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ انقلاب اسلامی یک انقلاب به تمام معنا و همه‌جانبه بود؛ انقلابی در همه ابعاد زیست فردی و اجتماعی و تمدنی. رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در بیانیه گام دوم، گام دوم انقلاب اسلامی را به عنوان «گام دوم فردسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی» نامیدند. برخلاف پندار برخی از روشنفکران مثل جناب دکتر سروش که گمان می‌کنند با فرهنگ حسینی نمی‌توان جامعه را مدیریت کرد، بدون تردید عاشورا و مکتب و فرهنگ حسینی، ظرفیت‌های بی‌نظیری برای تحقق اهداف و آرمان‌های گام دوم انقلاب اسلامی دارد. البته اصطیاد و استخراج این ظرفیت‌ها نیازمند نگاه فردسازانه، جامعه‌پردازانه و تمدن‌سازانه به قیام حسینی است. اگر از این منظر به مطاله رسالت حسینی و پیام‌ها و خطبه‌ها و نامه‌های آن حضرت بپردازیم خواهیم دید که چه ظرفیت عظیم و احیاناشده‌ای در مکتب حسینی و قیام عاشورا برای «فرد‌سازی»، «جامعه‌پردازی» و «تمدن‌سازی» وجود دارد. به عنوان نمونه، به یکی از سخنان آن حضرت که در مکه مکرمه و در جمع گروهی از علمای بلاد اسلامی ایراد شده است، اشاره می‌کنم. (تحف العقول، ص۱۷۰) آن حضرت در این سخنان بسیار مهم‌، خط‌مشی کلی جریان عاشورا و عاشوراییان را در سراسر تاریخ بیان کردند: اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنْ مَا كَانَ مِنَّا تَنَافُساً فِي سُلْطَانٍ‏ وَ لَا الْتِمَاساً مِنْ فُضُولِ الْحُطَامِ؛ خدایا! تو می‌دانى که آنچه از ما صورت گرفت، رقابت در حکومت یا دستیابی به ثروت نبود؛ وَ لَكِنْ (بلکه هدف ما آن است که) １. لِنُرِيَ الْمَعَالِمَ مِنْ دِينِكَ؛ نشانه‌های دین تو را آشکار کنیم؛ ２. وَ نُظْهِرَ الْإِصْلَاحَ فِي بِلَادِكَ؛ اصلاح و درستی را در همه سرزمین‌ها نمایان کنیم؛ ３. وَ يَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبَادِكَ؛ بندگان مظلوم تو آسودگی یابند؛ ４. وَ يُعْمَلَ بِفَرَائِضِكَ وَ سُنَنِكَ وَ أَحْكَامِكَ. و به فرایض و سنت‌ها و احکام تو عمل شود. همانطور که ملاحظه می‌کنید امام حسین(ع) در این سخنان، درست همچون پدرشان امام علی(ع) [نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۱] به صراحت فلسفه قیام خود را بیان می‌کند. در اینجا اساساً هیچ سخنی درباره حکومت یزید بن معاویه، مردم مدینه، مردم شام یا مردم کوفه و بصره و امثال آن نیست. نگاه یک نگاه جهانی و تمدنی است. سخن از نمایاندن پرچم‌ها و نشانه‌های دین در سراسر گیتی است. سخن از اصلاح «همه» بلاد و سرزمین‌ها است. سخن درباره دفاع از مظلومان و پابرهنگان عالم است؛ سخن از عملی کردن آموزه‌های دینی و الهی است. در گام دوم انقلاب اسلامی نیازمند تقویت این نوع نگاه به عاشورا و فرهنگ حسینی و نیازمند استخراج و استنباط آموزه‌های فردسازانه، جامعه‌پردازانه و تمدن‌سازانه از معارف حسینی هستیم. #عاشورا #گام_دوم_انقلاب

🔉 همرزمان حسین علیه السلام #اثر آیت -الله-سید-علی-خامنه -ای قسمت 5⃣

🔖 امام موسی صدر: من از خودم و شما سؤال می‌کنم: ما از روز عاشورا چه بهره‌ای برده‌ایم؟ چه سودی به‌دست آورده‌ایم؟ چه استفاده‌ای در عرصه عمومی و چه استفاده‌ای در زمینه فردی برده‌ایم؟ اگر استفاده نبرده باشیم و تنها گریه کرده باشیم من به‌شما خبر می‌دهم که این کار سودی ندارد؛ ما از کدام دسته هستیم؟ از کسانی که گریه می‌کنند و حسین را می‌کشند؟ روشن است که امام حسین(ع) الآن نیست تا کسی او را بکشد، ولی چیزی گران‌بهاتر و مهم‌تر از خود امام حسین(ع) در دستان ماست؛ کرامت امت حسین، مقدسات حسین. اگر ما گریه کنیم، ولی در عین حال برای تضعیف اهداف امام حسین(ع) تلاش کنیم؛ اگر گریه کنیم و در صف باطل باشیم؛ اگر گریه کنیم، ولی گواهی دروغ بدهیم؛ اگر گریه کنیم، ولی به‌دشمنان کمک کنیم و به‌اختلاف و تفرقه در جامعه خود دامن بزنیم؛ اگر گریه کنیم، ولی گناهانمان بیش‌تر شود، در این صورت ما گریه می‌کنیم، ولی در عین حال حسین را نیز می‌کشیم؛ زیرا تلاش می‌کنیم هدف حسین را از بین ببریم که گران‌بهاتر از خود اوست. ان‌شاء‌الله که ما از این دسته نیستیم. (برگرفته از کتابِ «سفرِ شهادت) #معرفی_کتاب

📌ما و آینده ✍ حجت الاسلام دکتر سید مهدی موسوی 🔹براساس سنت الهی، اصول قطعی در معارف اسلامی و حکمت متعالیه (همچون اصل واقعیت، اصل حکمت، اصل علیت و اصل حرکت جوهری)، انسان در مسیر آینده است‌ و در بستر زمان و مکان و در امتداد تاریخ، آینده را می‌سازد. از این رو، آینده تصادفی نیست و در خلأ به وجود نمی آید. بلکه آینده ظهور ظرفیت‌ها و قوه‌های نهفته در اکنون ماست که امکان بالفعل شدن را می‌یابند. 🔸بر این اساس، امروز ما آينده‌ی ما را رقم می‌زند. هر میزان که زمینه‌ی تحقق و فعلیت ظرفیت‌ها و امکان‌های امروز فراهم شود بدون تردید آینده نیز براساس آن فعلیت‌ها تعیّن و تکوّن می‌یابد. 🔹 خلاصه اکنون ما سازنده‌ی آینده ماست. هر اکنونی یک سلسله ظرفیت‌ها و استعدادهایی دارد که دلالت‌هایی برای صورتبندی آینده دارد که با فعلیت ظرفیت‌ها و استعدادهای مختلف امروز به صورت تدریجی، شبکه‌ای و انباشتی، آينده‌ی ممکن ساخته می‌شود. 🔸براین اساس نمی‌توان آینده را به تصادفات و اتفاقات گره زد و نسبت به آن بی‌تفاوت بود؛ بلکه همین بی‌تفاوتی‌ها موجب ندیدن تکوّن ارادی آینده و غفلت از جریان‌های فعال در عرصه‌ی مدیریت تحوّلات پیش‌رو است. 🔹 اگر ما شرایط را در مسیر آینده‌ی ممکن و مطلوب مدیریت و هدایت نکنیم و آن را نسازیم #دیگری شرایط را بگونه دیگری کنترل و راهبری می‌کند و ما را هم با همه‌ی ظرفیت‌ها و امکانها، تحت برنامه‌ی خود به کار می‌گیرد و آینده را فتح می‌کند. بنابراین آینده در #کشاکش عقلانیت‌ها، اراده‌ها، طرح‌ها و برنامه‌های امروز است.(جنگ اراده‌ها و برنامه‌ها) 🔸 هر ملتی با 1.عقل و آگاهی 2. عزم و اراده و 3. طرح و برنامه‌ی راهبردی ناظر به آینده می‌تواند ظرفیت‌های خود را فعال، وضع پیرامون خود را تغییر، تحولات پیش‌رو را مدیریت و در مسیر آینده‌ی مطلوب حرکت کند و در انتظار رسیدن الطاف الهی و تحقق وعده الهی باشد. 🔹البته شرط این فعلیت و حرکت، #تحوّل_باطنی و انقلاب درونی متناسب با آینده‌ی مطلوب در سطوح مختلف زندگی فردی و اجتماعی است. پیش شرط این تحول نوع خاصی از شناخت عمیق است. 🔸بنابراین شناخت امروز، ظرفیت‌ها و استعدادها و همچنین عقب ماندگی‌ها و تهدیدها از لوازم آینده پژوهی راهبردی و آینده سازی است. اما هر شناختی از امروز به آینده پژوهی نمی‌انجامد بلکه بسیاری از این شناخت سدّ راه آینده پژوهی و اینده سازی است. شناخت‌های سطحی، ظاهری، جزیره‌ای، تک بعدی، تقلیل‌گرایانه و مقطعی از جمله شناخت‌های ناکارامد در آینده پژوهی و مطالعات راهبردی است. بلکه شناختی عمقی، اجتهادی، شبکه‌ای، چند وجهی، تکثرگرایانه و جریان شناسانه لازم است تا روح تغییرات اجتماعی را کشف کرد و منطق و برنامه ی مدیریت تحولات آینده را طراحی نمود و عرصه‌ی عینیت (مناسبات انسانی و معادلات اجتماعی) را در مقیاس کلان و بلندمدت تنظیم‌گری کرد. 🔹 چنین شناختی مبتنی بر یک پایگاه فکری - معرفتی مستدل، منسجم، موجز و نظام بخش به همه مفاهیم و گزارههای دانشی و رفتارهای انسانی است. این پایگاه فکری در واقع معنابخش، جهت دهنده، نظم بخش و هماهنگ کننده‌ی همه اجزا و عناصر بینشی، گرایشی و کنشی در یک مسیر واحد و روشن از آینده است که از آن به #نظام_فکری یاد می‌شود. 🔸 بنابراین شرط تحقق آینده داشتن نظام فکری است تا بتوان بواسطه آن طرح ممکن و #نظم_آینده را مشخص کرد و براساس آن جبهه فکری خودي را صورتبندی و جایگاه افراد و جریانهای فعال فکری، فرهنگی و اجتماعی را مشخص کرد و بر این اساس روابط انسانی و نسبت‌های اجتماعی را سامان داد. #آینده #جنگ_اراده‌ها #نظام_فکری