🎙 صوت جلسه سی‌وپنجم «زبان آوینی زبان سینما» ▪️جلد اول آینه جادو، مقاله «رمان، سینما و تلویزیون» 🔹ریشه سینما و تلویزیون در رمان است. 🔹هنر هایی مثل رمان و سینما به دلیل ارتباط تنگاتنگی که با زندگی دارند، نمی‌توانند که نسبت به مردم بی‌تفاوت باشند. 📆 ۲۳ اسفند ماه ١۴٠٣ #زبان_آوینی_زبان_سینما 🆔 @ghabe_hasht

🔰بررسی نما به نما فیلم هفت سامورایی 🔻برشی از قسمت دوم 🔹تفاوت مواجهه سامورایی و وسترنر 📌فیلم کامل جلسه:https://aparat.com/v/rvw667x #فکر_کردن_با_زبان_سینما #هفت_سامورایی #کارگردانی 🆔 @ghabe_hasht

🔰هنر و ضرورت های تاریخی 🔸برای ادراک ماهیت تلویزیون باید سینما را شناخت و برای شناخت سینما، باید درباره رمان نویسی اندیشه کرد. سینما نسبتی بسیار جدی با رمان دارد؛ اما کدام سینما؟ و کدام رمان؟ 🔹 از آن زمان که «ویکتور هوگو» به یک ضرورت تاریخی پاسخ گفت و فریاد زد: «صد بار می‌گویم: هنر برای هنر»، هنوز هم هر بار که بحثی از هنر به میان می‌آید، این پرسش جواب ناگرفته خود را باز می‌نماید که «هنر برای چه؟» 🔸اگرچه عمق این سخن هوگو بعد ها در کار های داداییست ها و سورئالیست ها به تمامی ظاهر شد، اما خود ویکتور هوگو کتابی چون «بینوایان» و یا « گوژپشت نتردام» نوشته است که هنوز هم بعد از یک قرن و نیم از پر فروش ترین رمان ها در سراسر جهان است. 🔹تاریخ ادبیات و هنر قرن نوزدهم شاهد تمامی بحث هایی است که ممکن است در این معنا پیش بیاید: فایده هنر، رسالت اجتماعی هنر، هنر برای هنر و... اما در عمل، یعنی در پهنه واقعیت، گریز از «ارزیابی تاریخ» ممکن نیست. 🖋 شهید سید مرتضی آوینی 📚 آینه جادو، جلد اول، مقاله «رمان، سینما و تلویزیون» صفحه ۱۲۷ #زبان_آوینی_زبان_سینما 🆔 @ghabe_hasht

🔻هنر های زیبا! 🔹ضرورت نگاه تاریخی به سرآغاز نگاه هنر برای هنر 🔹جدا شدن امر زیبا، از امر اخلاقی 🔹بوجود آمدن تعبیر «هنر های زیبا» 🔹توصیف صرفاً زیبایی شناسانه از هنر و مرگ هنرِ اصیل 🔹مغفول ماندن جنبه تاریخی و اجتماعی هنر، در نگاه زیبایی شناسانه 📎برشی از جلسه ۳۵ زبان آوینی، زبان سینما 📌صوت کامل جلسه: https://eitaa.com/ghabe_hasht/1245 📖 متن مورد بحث:https://eitaa.com/ghabe_hasht/1248 📆 ۲۳ اسفند ماه ١۴٠٣ #زبان_آوینی_زبان_سینما 🆔 @ghabe_hasht

🔰هنر، تعهد، زیبایی 🔸هنرمند باید از «غرض اندیشی» آزاد باشد، اما در عین حال، هنر عین تعهد اجتماعی است، چرا که وجود انسان عین تعهد است و هنر نیز به مثابه جلوهٔ انسان نمی‌تواند از تعهد فارغ باشد. آنها هم که در دفاع از استقلال هنر در اوایل قرن نوزدهم فریاد برداشتند که «هنر وسیله نیست، هدف است. فایدهٔ هنر زیبایی است و همین کافی است.» باز هم هنرمند را نسبت به زیبایی متعهد می‌دانستند. آنها می‌گفتند: «هنرمندی که به چیزی جز زیبایی محض بیندیشد، هنرمند نیست.» 🔹 اگر آنها «زیبایی» را معنا نمی‌کردند، شاید هرگز عمق سخنان آنان بر ملا نمی‌شد و چه بسا بسیاری از ما نیز به دام فریب این گفته گرفتار می‌آمدیم، چرا که ما «عدالت و کرامت اخلاقی انسان» را نیز عین زیبایی می‌دانیم؛ اما آنها زیبایی را از نظرگاه خویش تعریف کردند و برای آن مفهومی «متقابل و متضاد» با «مفید بودن» قائل شدند. گفتند: «هر چیزِ مفیدی زشت است و تنها اشیایی حقیقتاً زیبا هستند که به هیچ فایده ای نیایند.» 🔸و چنین بود که هنر از حیات انسان «جدایی» گرفت و آثار هنری بدون هیچ «فایدهٔ اجتماعی» در تبعید گاه هایی به نام موزه و گالری جمع آمدند. از آن پس، «هنر های زیبا» فقط به هنر هایی اطلاق می‌شود که هیچ فایده ای برای بشر ندارند و «هنر های مفید» عنوان «صنایع دستی یافتند، حال آن‌که چنین تعریفی از زیبایی بر هیچ مبنای نظری استوار نیست و تنها از نیهیلیسم و تجدد‌گرایی هنرمندان عصر جدید منشأ گرفته است. 🔹از آن پس، هنرمندان تافته های جدابافته‌ای هستند که فارغ از همهٔ فعالیت های اجتماعی، نشسته اند و زیبایی می‌آفرینند! و اما این زیبایی چیست و چه کسانی از آن بهره‌مند می‌شوند؟ 🖋 شهید سید مرتضی آوینی 📚 آینه جادو، جلد اول، مقاله «رمان، سینما و تلویزیون» صفحه ۱۲۸ و ۱۲۹ #زبان_آوینی_زبان_سینما 🆔 @ghabe_hasht

🔻نسبت رمان و سینما با زمان و مکان 🔹رمان بر خلاف نگاه «هنر برای هنر»، به خاطر نسبت انکار نشدنی که با زندگی دارد نمی‌توانسته از اجتماع و مردم دور باشد. 🔹داستان کوتاه و فیلم کوتاه، ناچاراً از زندگی جدا شده و بی نسبت با زمان و مکان و مردم می‌شوند. 📎برشی از جلسه ۳۵ زبان آوینی، زبان سینما 📌صوت کامل جلسه: https://eitaa.com/ghabe_hasht/1245 📖 متن مورد بحث: https://eitaa.com/ghabe_hasht/1250 📆 ۲۳ اسفند ماه ١۴٠٣ #زبان_آوینی_زبان_سینما 🆔 @ghabe_hasht

🔰قسمت هشتم از مجموعه جلسات «سیرت سینما: راه ناتمام» 🔸بررسی فیلم‌های «سرگیجه» و «شمال از شمال‌غربی» از آلفرد هیچکاک 🔸منطق گریزی در فیلم‌های هیچکاک از نگاه شهید آوینی 🔸تفاوت فیلم‌های بیلی وایلدر با هیچکاک در روند فیلمنامه 🔺 لینک قسمت هشتم در آپارات: https://aparat.com/v/mca7r4k #سیرت_سینما_راه_ناتمام 🆔 @ghabe_hasht

🔰قسمت نهم از مجموعه جلسات «سیرت سینما: راه ناتمام» 🔸بررسی فیلم‌های «روانی» و «پرندگان» از آلفرد هیچکاک 🔸تقابل خیر و شر در سینما از نگاه شهید آوینی 🔸نمای ذهنی و عینی چیست؟ هیچکاک چگونه از آن استفاده میکند؟ 🔺 لینک قسمت نهم در آپارات: https://aparat.com/v/woao7wy #سیرت_سینما_راه_ناتمام 🆔 @ghabe_hasht

🔰رونمایی از مستند "مشقِ نقش" به مناسبت هفته هنر انقلاب 🔸️روایت صعود هنرمندی اصفهانی از صحنه نمایش تا معراج شهادت 🔹️کاری از قاب هشت تولید در کنگره ملی ۲۴ هزار شهید اصفهان #مشق_نقش 🆔@ghabe_hasht

🔰 رونمایی از مستند "مشق نقش" 🔸مشقِ نقش روایت صعود هنرمندی اصفهانی از صحنه نمایش تا معراج شهادت 🔹️و محفل گفتگو با هنرمندان نمایش اصفهان، پیرامون ارتباط هنر و شهادت 📆 چهارشنبه، ۲۰ فروردین ماه ۱۴۰۴ مصادف با سالروز شهادت شهید آوینی 🕔 ساعت ۱۷ 🏫 تالار همایش کتابخانه مرکزی اصفهان #مشق_نقش 🆔@ghabe_hasht

🔰« در زمانه‌ی تهی شدن واژه‌ها از معانی حقیقی‌شان، جان‌های سرگشته‌مان مملو از تمنای فهم معنای اصیل هنر بود. مردی از طایفه‌ی شهدا منجی شد تا دمی قدر و منزلت حقیقی‌ هنر را درک کرده و به عمق این اقیانوس بی‌انتها نظر اندازیم» 🔸️برای آنان که با نوشته‌های آوینی مانوس‌اند، استفاده از عباراتی همچون« خرق تکنیک» در ادبیات روزمره، امر غریبی نیست. آوینی‌خوان‌ها آنقدر در سطر به سطر مقالات آوینی پرسه زده‌اند که به زبان او سخن بگویند و داعیه‌دار فهم نگاهش باشند. اما قصه از آن‌جایی جدی می شود که کتاب‌ها ورق می‌خورند، موعد اقدام و عمل فرامی‌رسد و مابه‌ازای ترکیبات جوهری اوراق کتب، روی زمین پیدا می‌شود. دوخطی قصه حسین عمادی وقتی به گوشم رسید که از پس بارها تورق مقالات آوینی، گمان می‌کردم با ادبیات آوینی مانوسم. درست همان زمان که نشانی از فتح در اوضاع آشفته هنر نمایان نبود، همان‌جا که تمامی درزها برای نفوذ‌ رشحاتی از نور هنر حقیقی به فضای تاریک فهم عامه از این امر مقدس، بسته به نظر می‌رسید، حسین عمادی پیش‌قدم شد. 🔹 حسین جوانی هفده ساله بود که از پس آنهمه درخشش و افتخاری که در عرصه هنر کسب کرده بود، می‌خواست حرفی برای امروز ما بزند. این را روزهای اول شروع تحقیق نمی‌دانستم. وقتی قصه حسین پیش رفت و رفته رفته او را از زبان هم‌بازی‌هایش روی صحنه نمایش بیشتر شناختم، یقین کردم که در پس پرده خبرهایی هست. هنر برای حسین نوجوان، وسیله‌ای برای نام‌جویی نبود. حسین هنر را برای هنر نمی‌خواست. حتی به دنبال آن نبود که با انتقال مفاهیم ارزشی، مخاطب را جذب و راهی جبهه‌های نبرد کند. حسین با همه آنچه از هنر در چنته داشت، به زمانه‌اش فکر می‌کرد. در نمایشنامه‌هایش بارها از زبان شخصیت‌ها با مادر دل‌نازکش خداحافظی کرده و راهی جبهه شده بود. بارها روی صحنه نمایش شهید و با اجرا در جبهه‌ها شیفته شهادت در راه حق شده بود. گویی زبان هنر برای او مامنی بود که می‌توانست به خوبی حقیقت را در آن یافته و ضمن چشیدن و چشاندن طعم آن به تماشاگران، سرنوشتش را بارها زندگی کند. هنری که او باب شناختش را به رویمان گشود، همان هنری است که آوینی در سطر به سطر اوراقش ترسیم می‌کند. همان اقیانوس عمیقی که در «مشق نقش» نظری کوتاه به آن انداخته‌ایم. 🖋 فاطمه املایی #مشق_نقش 🆔@ghabe_hasht

🔹چندین سال است که در میان دغدغه‌مندان فرهنگی کشور ما، بازیگری تبدیل به چالشی بزرگ شده است. از طرفی بسیاری نسبت به تبعات فرهنگی پدیده‌ی رشد سلبریتی‌ها نگرانی‌های جدی دارند و از طرفی دیگر به دلیل نیاز کشور به تولید انواع فیلم و سریال و نمایش، همه خود را ناگزیر از کار کردن با این افراد و ناچار از تن دادن به این فضا می‌بینند. 🔸در چنین فضایی، عده‌ای که نگاه ابزاری دارند، تلاش کرده‌اند که با پول و امکانات،سلبریتی‌ها را به خدمت خود دربیاورند و در راستای تبلیغ مضامین «خوب و انقلابی» از آنها استفاده کنند.عده‌ای دیگر نیز نسخه‌ی«پرورش بازیگر مذهبی/ انقلابی»را در ذهن می‌پرورانند و در چند سال اخیر در راستای آن کارهایی نیز کرده‌اند. 🔹اما سوال اینست که آیا با یاد دادن تکنیک‌های بازیگری با همان روش های مرسوم به آن نتیجه‌ای که دلخواهمان است می‌رسیم؟ شهید آوینی در مقاله «تاملاتی در ماهیت سینما» جوابی برای این خیال ما دارد: «این غایات فلسفیِ تمدن غرب است که صورت متدولوژی و تکنولوژی یافته است و به این صورت، خودبه‌خود، اختیار کردن روش‌ها و ابزار کافی است برای آن که اختیار کننده را در جهت آن غایات سوق دهد....اختیارِ روش‌ها و ابزار، با غفلت از این حقیقت، خود اختیار کننده را در جهت آن غایات سوق خواهد داد. هر چند که ما قرب حق را می‌خواهیم، چه بسا که این فریفتگی در برابر صنم فریبای تکنیک کار را به آن‌جا بکشاند که ما، در حیرت میان ظاهر و باطن، طریق بت‌پرستی اختیار کنیم و خود ندانیم.» 🔸پس ما چاره‌ای نداریم که به تحولی بسیار اساسی بیندییم و در نگاهمان نسبت به پدیده‌های در هم تنیده با تکنیک در جست‌وجوی جرقه‌هایی برای این تحولات باشیم. «مشق نقش» بهانه ایست برای پرداختن به یکی از این جرقه‌های تحول. تحولی که شاید به ما جرئت فکر کردن در مورد عالم دیگری را به ما بدهد، عالمی که در آن می‌شود با زبانی دیگر در مورد بازیگری حرف زد. عالمی که در آن بازیگری نه یک شغل برای کسب درآمد است و نه ابزاری برای کسب شهرت. بلکه تمنا و طلب حضور در عالمی دیگر است تا از این طریق، راهی برای رشد و تعالی آن فرد باز شود. انشالله که «مشق نقش» جرقه‌ای برای این گفت‌وگوها باشد. 🖋 پیام تاجی #مشق_نقش 🆔@ghabe_hasht