🎙صوت جلسه هشتم از فصل دوم سلسله جلسات ما و تاریخ سینما 🔺مطالعه کتاب سینما چیست؟ مقاله امکانات و محدودیت‌های مونتاژ از آندره بازن 📆 ٢٨ دی ماه ١۴٠٢ 🕌 آستانه قاب هشت #ما_و_تاریخ_سینما 🆔 @ghabe_hasht

🔰 سلسله جلسات «اصول فلسفه و زبان حقیقت‌جویی» 🔸متن خوانی و گفت‌وگو با محوریت کتاب «اصول فلسفه و روش رئالیسم» 🔺جلسه چهاردهم، مقدمه مقاله چهارم 📆 چهارشنبه‌،۲ اسفند ماه، ساعت ١۶ ▪️ حضور برای عموم آزاد است. 🕌 آستانه قاب هشت #آستانه_اندیشه #اصول_فلسفه 🆔 @astaneh_andisheh 🆔 @ghabe_hasht

🔰گزیده‌ای از صحبت‌های نشست چهارم بخش جنبی جشنواره فیلم فجر 🔺موضوع: نسبت سینما با نظریه و حکمت 🔸مقدمه در نشست امروز، به بررسی نسبت نظریه و حکمت با سینما می‌پردازیم. انشقاق بین نظر و عمل در دانشگاه‌ها و محافل آکادمیک سینمایی امری پذیرفته شده است. در این نشست نگاهی دوباره به این مساله خواهیم داشت. 🔹سید مهدی ناظمی دوگانه‌ی «مطالعاتی» یا « تولیدی» نه تنها در سینما که اساسا در هنر هم معضل‌آفرین است. باید گفت در کشور ما، بیشتر از بعد مطالعاتی، تولید و ساخت آثار هنری در این دوگانه مورد توجه قرار می‌گیرد. آیا حکمت هنر، جلوه‌ای از حیطه‌ی مطالعات هنر است؟ در این جلسه به بررسی نسبت بین حکمت و فلسفه هنر می‌پردازیم. از آن‌جایی که سینما یکی از مهم‌ترین پدیده‌های هنری است، پرداختن به ترکیب فلسفه‌ و حکمت سینما هم ضرورت می‌یابد. لازم است توجه شود که فلسفه‌ی سینما با وجود تبادلاتی که با فلسفه‌ی هنر دارد اما از ذیل آن خارج شده و خود یک رشته مجزا تلقی می‌شود. 🔸جمال احمدی جداسازی فکر از عمل در حوزه سینما، در کشورهایی که صاحب سینما هستند و می‌توان گفت سینما در آنجا به طور کامل محقق شده، به وضوح دیده می‌شود. اما در کشور ما، این اتفاق بدون بررسی و فکر، و از هم گسیخته رخ می‌دهد. در عملی‌ترین محافل آموزشی سینمای کشور، کتاب‌هایی تدریس می‌شوند که عمیقا نظری و پژوهشی هستند. فارغ از مباحث عملی یا نظری، در انتخاب و ترجمه کتب آموزشی سینما، نگاه فلسفی آثار هم مورد غفلت قرار می‌گیرد. به طور کلی می‌توان گفت فضای پژوهشی مطالعات فیلم در کشور رو به سوی پرسش‌های فکری و فلسفی ندارد. طرح مباحث حکمی و فلسفی در حوزه هنر و سینما، در چنین فضایی محدود به ارائه‌های پایان‌نامه‌ای شده و معطوف به طرح پرسش‌های اساسی نمی‌شود. در میان تعابیر و ترکیب‌های اجرایی متعددی که وجود دارد، تعبیر دانش‌بنیان ، در صنعت عامل گره زدن نظر با عمل است. مع‌الاسف در فضای مشهور، مراجعان به حکمت و فلسفه، «پژوهشگر» قلمداد شده و از حوزه عمل رانده می‌شوند. این معضلی است که شهید آوینی هم مبتلای به آن بوده است. با وجود تجارب عملی آوینی، حرف‌های او، «نظریه» فهم می‌شد. در غیاب عامل پیوندزننده حوزه فکر و عمل، ماحصل پژوهش‌ها در کتابخانه‌ها تلنبار شده و تولیدات هم به هیاهویی برای هیچ مبدل می‌گردند. لفظ دانش بنیان، این عامل پیوندزننده است. 🔹سید مهدی ناظمی ارسطو معتقد است دانشی در وجود انسان نهفته است که موظف است بین فضائل عقلانی انسان و  فضائل اخلاقی او هماهنگی و تعادل ایجاد کند. در نگاه ارسطو؛ شعر که باطنی‌ترین صورت هنر است در تراژدی تجلی یافته و درام، محاکات از باطن اعمال انسان است. به بیانی دیگر، مساله اصلی هنر، حقیقتی است که در آثار هنری از آن پرده‌برداری می‌شود. به عبارتی گزارش وقایع تاریخی، به صورت اتفاقات پرداخته و هنر، به بطن زیبایی یا زشتی آن‌ها نفوذ می‌کند. اینجاست که می‌توان گفت هنر به اخلاق متصل می‌شود. حکمت از آن حیث که به معنای لگام زدن و هدایت کردن است، با عمل نسبتی تنگاتنگ دارد و باعث می‌شود انسان در جای درست بایستد. حکیم، دانش تصمیم‌گیری درست در موقعیت را دارد که این امر در مراکز آموزشی تدریس و عرضه نمی‌شود. با نظر به تاریخ سینما در می‌یابیم که بعد از ظهور این پدیده، رفته رفته هنر در آن متجلی شده و فیلمسازان نامداری چون برگمان بدون آنکه در محافل آکادمیک به پژوهش یا تحصیل پرداخته باشند مفاهیم عمیق فلسفی را در آثار خود راه داده‌اند. می‌توان گفت فیلمسازانی مانند برگمان حرکتشان را از دانش به سوی عمل آغاز نکرده‌اند بلکه مبدا حرکتشان حکمت بوده است. برای خلق آثار هنری، باید مشق کرد و بدون انجام کار عملی تولید آثار ماندگار محقق نمی‌شود. اما باید متوجه این نکته نیز بود که آموختن تکنیک اصل راه نیست و تنها به گشوده شدن هنرمند یاری می‌رساند. 🔸جمال احمدی با نگاهی به تاریخ، می‌توان گفت جدا شدن فکر و عمل در عالم بشر جدید، به اقتضای زمان از یک برهه به‌خصوص ظهور یافته است. در نگاه تقلیدی، بدون توجه به این علل و ریشه‌های این رویداد، از این جداسازی در سینما متضرر خواهیم شد. عموما نابه‌سامانی‌های مدیریتی و اجرایی در فضای سینما، به اشخاص و جریان‌ها نسبت داده می‌شود حال آنکه جای یک نگاه فکری و عمیق که از نسبت بین سینما و زندگی و تعلقات انسان‌ها پرسش کند در این میان خالی است. نگاه انقلاب اسلامی اگر معطوف به سرچشمه پدیده‌ها نباشد، لاجرم تقلیدی خواهد شد و این تقلید فرصت نفس کشیدن و فکر را از افراد می‌گیرد. نگاه دانش بنیان در عین توجه به این سرچشمه‌ها فضای انجام کار عملی را هم مهیا خواهد ساخت. #جشنواره_فیلم_فجر #سینما_و_راه_دانش_بنیان 🆔 @ghabe_hasht

جلسه «اصول فلسفه و زبان حقیقت‌جویی» با اندکی تاخیر، ساعت ١۶:۴۵ آغاز خواهد شد. 🆔 @ghabe_hasht

🔰گزیده‌ای از صحبت‌های نشست پنجم بخش جنبی جشنواره فیلم فجر - بخش اول 🔺موضوع: سینما و روایت قدس 🔸مقدمه ظهور طوفان الاقصی، آغازگر ایجاد نسبتی نوین بین جهانیان و پدیده‌ها است. در نشست پنجم، از سلسله نشست‌های «تاملاتی در مسائل کنونی سینمای ما»، به نسبت این پدیده با سینما خواهیم پرداخت. بجاست اگر بپرسیم ضرورت پرداختن سینمای داستانی به مسئله قدس چیست؟ اقتضای نگاه امروز سینما به این پدیده چیست و با گذشته چه تفاوت‌هایی دارد؟ 🔸سید مهدی ناظمی پرداختن به مسئله‌ی امروز غزه، از دو جنبه قابل توجه است. نخست از وجه سینما و بعد از آن از منظر انسانیت. امروز در قدس، در حال تجربه یکی از بنیادین‌ترین رویداد‌های سیاسی جهان هستیم. لازم است توجه شود که در این تعبیر، لفظ سیاست، دلالت بر معنای عام و رایج سیاست ندارد بلکه ناظر به عمومیت این پدیده نزد عالمیان است. اساسا سینما، سیاسی‌ترین گونه هنری است که انسان آن را تجربه کرده است. با نگاهی به تاریخ، درمی‌یابیم که عمیق‌ترین تحولات سینمایی جهان، نشات گرفته از تحولات سیاسی بوده است. هر سینمایی که در پی منتزع شدن از سیاست باشد، خود سیاسی است؛ به گونه‌ای متفاوت. در حقیقت این نوع سینما، خود خادم سیاست نئولیبرالیستی است. اساسا برای اینکه سینما در کشور تحقق پیدا کند و از انفعال، سستی و بی‌محتوایی موجود نجات یابد، به مسئله‌ی فلسطین نیازمندیم. این در حالیست که فلسطین هم برای روایت شدن به سینما نیازمند است. باتوجه به سیطره‌ی جهانی امپریالیسم بر رسانه‌های دنیا، تنها سینمایی که می‌تواند رهبری روایت فلسطین را برعهده بگیرد، سینمای ایران است. 🔹جمال احمدی وجه سیاسی سینما، از آن حیث که به عمومی بودن آن دلالت دارد، با گذر زمان کمرنگ‌تر می‌شود. زیرا بشر مدرن که نسبتش با پدیده‌ها تماما ابزاری است، تمایلی به شرکت در مراسم‌های جمعی ندارد. بنابراین دیگر سینما معنای خود را از دست خواهد داد و تولیدات، منحصر به فیلم‌هایی خواهد شد که رویدادی مردمی رقم نخواهد زد. پس از گذشت یک سده از ورود سینما به کشور، هنوز نسبت عمیقی بین مردم و سینما برقرار نشده و محدود به تجربیات ابزاری و سطحی است. سینما در موطن خود، تفریح طبقات فرودست جامعه است حال آنکه ورودش به ایران، یک تفریح درباری و منسوب به اشراف تلقی می‌شود. می‌توان گفت در طول عمر سینمای ایران، تنها جایی سینما به معنای حقیقی خود نزدیک می‌شود که از فاصله‌ی خود با زندگی مردم می‌کاهد. مسئله‌ی فلسطین، منشا وفاق بین مردم است. جایگاه سینما، پاسخ دادن به عطش شدید مردم نسبت به شنیدن روایت غزه‌ است. بنابراین می‌توان گفت سینما برای احیای خود، نیازمند به فلسطین است. مسئله‌ی اصلی هنر، پرداختن به چگونگی است. با نظر به مباحث فوق، می‌توان گفت نسبت سینما در مواجهه با مسئله فلسطین ابزاری نیست و انتظار می‌رود با پرداختن به غزه، یک زبان جدیدی در سینما شکل بگیرد. مدت‌هاست که از مسیر دانش بنیان در سینما می‌گوییم و با تجربه‌های عملی به انتظار تحقق زبان جدید سینما هستیم. پدیده‌ی غزه، همان موعودی است که زمان به سرانجام رسیدن این انتظار است. در حقیقت مسئله‌ی امروز غزه، شب قدر تاریخ است. #جشنواره_فیلم_فجر #سینما_و_راه_دانش_بنیان 🆔 @ghabe_hasht

🔰گزیده‌ای از صحبت‌های نشست پنجم بخش جنبی جشنواره فیلم فجر - بخش دوم 🔺موضوع: سینما و روایت قدس 🔸سید مهدی ناظمی قاطبه فضای رسانه‌ای جهان در پرداختن به مسئله فلسطین، در دست رسانه‌های ترک زبان یا عربی است و از این نظر ایران فعالیت قابل توجه‌ای ندارد اما باید توجه شود که رسانه‌ها تنها به گزارش آمار شهدا و خسارات می‌پردازند. وجهی که در رسانه‌ها به آن پرداخته نمی‌شود، مربوط به تروریسم فرهنگی در غزه است. بطن تمدن فرهنگ غرب در خاورمیانه، در پی محو کردن فرهنگ غزه از جهان و بی‌تاریخ کردن فسلطینیان است. اهمیت پرداختن سینما به مسئله‌ی فسلطین، در بیان وجوه مکنون این رویداد است. سینما می‌تواند ارتباط مسئله غزه با مردم را به درستی روشن ساخته و فهمی از تاریخ ارائه دهد. 🔹جمال احمدی مواجهه انسان با جهان، از زمان یونان باستان معطوف به ذهنیات خود شده و از شناخت حقیقت فاصله می‌گیرد. می‌توان گفت دوگانه جست‌وجوی حقیقت و زبان قدرت، از ابتدای خلقت وجود داشته است. اما تاریخ نشان می‌دهد تروریسم فرهنگی که ماحصل زبان قدرت است، موفق به محو حقیقت نشده است. اساسا پدیده استعمار بر اساس نگاه قدرت محوری است که بی‌توجه به مناطق مختلف جهان و ساکنانش، در پی حذف موانع و تمتع بی‌وقفه است. سینما مولود این نگاه معطوف به قدرت است و ساده‌انگارانه است اگر بیندیشیم که به راحتی می‌توان از ادبیات قدرت حاکم بر آن رهایی یافت. از بین تمام شاخه‌های هنری، سینما قرابت بیشتری با ادبیات قدرت حاکم بر جهان مدرن دارد و سایر حوزه‌های هنری را به خدمت خود می‌گیرد. باید توجه داشت که تمام پدیده‎‌های برخاسته از ادبیات قدرت، در دایره این ادبیات باقی نمی‌مانند. برای مثال سینما بعضا در ارتباط با مردم به جلوه‌گری شاعرانه حقیقت پرداخته و نشان داده است که می‌تواند پا از این دایره بیرون بگذارد. قابل توجه است که نام آثاری در ردیف شاخص‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما می‌درخشد که در آیینگی حقیقت موفق‌تر بوده و نسبت حقیقی‌تری با مردم برقرار کرده‌اند. در شب قدر تاریخ، فرصتی مهیا شده است که تکنیک بر اساس ادبیات حقیقت‌جویانه ره صد ساله را یک شبه طی کرده و زبان جدید سینما را محقق سازد. #جشنواره_فیلم_فجر #سینما_و_راه_دانش_بنیان 🆔 @ghabe_hasht

🔰فصل دوم سلسله جلسات ما و تاریخ سینما 🔸برای اینکه ماهیت سینما ظهور یابد، چاره‌ای جز تجربه تدریجی همه امکانات و قابلیت‌های سینما نیست و نبوده است. بر مجموع همین تجربیات است که نام 《تاریخ سینما》 نهاده اند و.... ▪️جلد دوم آیینه جادو، مقاله عالم هیچکاک، ص ۳۳۹ 📆 جلسه نهم، شنبه ۵ اسفند ماه، ساعت ۱۴ 🕌 خیابان بزرگمهر، مادی شهرستانی، کوچه شهید سعید احمدی، آستانه قاب هشت ▪️حضور برای عموم آزاد است. #ما_و_تاریخ_سینما 🆔 @ghabe_hasht

🔰گزیده‌ای از صحبت‌های نشست ششم بخش جنبی جشنواره فیلم فجر 🔺موضوع: مسائل پخش در سینمای ایران 🔸مقدمه یکی از مشکلات اساسی امروز سینمای ایران مساله‌ی پخش است. باوجود شمار قابل توجه تولیدات سینمایی سالانه، برخی از آثار از موانع پخش عبور نکرده و فرصت ارتباط با مخاطب را پیدا نمی‌کنند. در نشست امروز با عنوان "مسائل پخش در سینمای ایران"، برآنیم تا از حجاب‌ها و موانع مسیر پخش در سینما پرسش کنیم. 🔹محمدجواد حاجیان اگر سینما را صنعت تلقی کرده و اقتصاد را عامل گرداننده‌ی چرخ آن بدانیم، پرواضح است که به مساله‌ی پخش و استقبال مردمی برمی‌خوریم. در وضعیتی به سر می‌بریم که در هزار شهر بی‌سینما، امکان اکران فیلم وجود ندارد. با نگاهی به آمار فروش درمی‌یابیم که بیش از نیمی از میزان فروش سالانه فیلم‌ها، در پایتخت اتفاق می‌افتد. این در حالیست که بخش اعظمی از فروش پایتخت، مربوط به مناطق شمال شهر است. می‌توان گفت اقتصاد سینما را پردیس‌های سینمایی شمال تهران رقم می‌زنند. از مقدمات فوق می‌توان نتیجه گرفت در فضای پخش، عدالت رسانه‌ای وجود ندارد. جریان پخش سیار برای تحقق این عدالت رسانه‌ای شکل گرفت. هدف از این اقدام، رساندن فیلم‌ها به دست مخاطبین اصلی‌شان، مردم، بود. ضمن اینکه چرخ سینما هم با این رویکرد خواهد گشت. با تجهیز مساجد و سالن‌های بلااستفاده‌ی شهرستان‌ها، بدون تحمیل هزینه اضافه به وزارت ارشاد، از دل مردم اقدام به پخش فیلم‌ها کرده‌ایم. اگر فیلمساز مطمئن باشد که آثارش در سیستم پخشی سالم به دست مخاطب می‌رسد، دیگر صرف فروش گیشه هدف اصلی‌اش نخواهد بود و دست به ساخت آثار مفیدتری خواهد زد. برای برخی از سازمان‌های دولتی مساله‌ی پخش، هنوز رسمیت نیافته است. اختصاص بودجه‌های مقرر به ساخت فیلم‌های بی‌مخاطب که صرفا برای پر کردن رزومه‌ها در دستور کار قرار می‌گیرد، معضل پخش در سینما را حل نخواهد کرد. بزرگ‌ترين دغدغه‌ی دبیرخانه پخش مردمی عمار، توسعه‌ی تجربه پخش مردمی است. در این مسیر تکیه بر توان مردمی است و با سازمان‌ها ارتباط قابل توجهی نداریم. #جشنواره_فیلم_فجر #سینما_و_راه_دانش_بنیان 🆔 @ghabe_hasht

🔰 سلسله جلسات «اصول فلسفه و زبان حقیقت‌جویی» 🔸متن خوانی و گفت‌وگو با محوریت کتاب «اصول فلسفه و روش رئالیسم» 🔺جلسه چهاردهم، مقاله چهارم 📆 چهارشنبه‌، ۹ اسفند ماه، ساعت ١۶ ▪️ حضور برای عموم آزاد است. 🕌 آستانه قاب هشت #آستانه_اندیشه #اصول_فلسفه 🆔 @astaneh_andisheh 🆔 @ghabe_hasht

🎙صوت جلسه دوازدهم از سلسله جلسات «اصول فلسفه و زبان حقیقت‌جویی» 🔸متن خوانی مقاله سوم کتاب «اصول فلسفه و روش رئالیسم» 📆 ۱۱ بهمن ماه ١۴٠٢ 🕌 آستانه قاب هشت #اصول_فلسفه #آستانه_اندیشه 🆔 @astaneh_andisheh 🆔 @ghabe_hasht

با عرض پوزش جلسه اصول فلسفه امروز برگزار نمی گردد.