eitaa logo
اشعار حاج محمود ژولیده
1.4هزار دنبال‌کننده
2 عکس
0 ویدیو
39 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
سؤال از خودمان، از چه یک زمان نکنیم که اعتماد، چرا بر اماممان نکنیم توسلاتِ درونی، اگر زیاد شود توقعاتِ زیادی از این و آن نکنیم چقدر حقِ ولیِ خدا، اَدا کردیم چرا عنایتِ او را کمی عیان نکنیم همیشه اوست که باشد، ز جان مراقبِ ما چرا تشکری از صاحب الزمان نکنیم دلِ امام زمان، از گناهِ ما خون است بس است، گفتگویی از گناهمان نکنیم □ □ □ کسی که داغِ پیمبر به سینه‌اش دارد رواست صحبتی امروز، غیرِ آن نکنیم کسی که جدِ غریبش حسن، جگر پاره ست به غیرِ سوزِ جگر، مطلبی بیان نکنیم کسی که مادرِ او را به کوچه‌ها زده‌اند چرا توجهی اصلاً به اصلِ آن نکنیم کسی که عترتِ او را به خارجی خواندند چرا به یاریِ او، یادِ کاروان نکنیم حسین کشته شد و عترتش اسیر شدند که ما به جهل، اِطاعت ز گمرهان نکنیم خدا گواه که امروز، مثلِ آنروز است اگر مسیرِ ولیِ خدا، نشان نکنیم شهیدِ امنیتِ ما، شهید کرب و بلاست چرا تسلّیِ از داغدیدگان نکنیم قسم به فاطمه، اینجا حریمِ فاطمه است چرا دفاع ز مرزِ حریممان نکنیم اگر شود خبری؛ پرچمی نمی‌ماند! تهاجمِ حرمِ خویش، بی اَمان نکنیم بِمان بپای ولایت، قوی و مستحکم وگرنَه در رهِ قلّه، نثارِ جان نکنیم قسم به صبحِ فرج، انتقام نزدیک است اگر که غفلت از این راهِ جاودان نکنیم @hajmahmoodzholideh
رو بسوی توام ای قبله هفتم مددی کلب کوی توام ای حجت هشتم مددی بی سر و پایم و در کوی شما دربدرم راه گم کرده‌ام و عشقِ ترا مفتخرم اربعینی‌ام و با آه، ز راه آمده‌ام با غم و داغِ حسین، بعدِ دو ماه آمده‌ام بی عنایاتِ تو هرگز نرسد امدادی گریه و اشکِ روان را، تو به چشمم دادی من اگر بر لبِ خود، نوحه‌ی جدّت دارم ناله‌ی یابنِ شبیبِ تو کند غمبارم این تو هستی ‌که شدی، غرقِ مصیباتِ حسین پِلکِ چشمانِ تو مجروحِ جراحاتِ حسین عاقبت تشنه چنان جدّ خودت جان دادی گوشه‌ی حجره‌ی دربسته‌ی خود افتادی دست و پا می‌زدی و یادِ حسین می‌کردی با همان زمزمه امدادِ حسین می‌کردی @hajmahmoodzholideh
پاره جگر منم، که به مرگم رضا شدم آخر ز فرطِ غصه، چنان مجتبا شدم گاهی ز داغِ مادرِ مظلومه‌ی جوان راضی به مرگِ خویش، به دست دعا شدم مظلومیِ علی، که مرا کشت بارها اصلاً فدائیِ علیِ مرتضا شدم احکام، زیرِ پا شد و دین منحرف ز راه عمری قرینِ دردِ دلِ مصطفا شدم هجرِ پدر، چنان همه عمرِ مرا گرفت گوئی که خویش، حبس به سجنِ بلا شد از غصه‌های سخت و گلوگیرِ جدّ خویش صاحب عزای خامسِ آل عبا شدم آنقدر روز و شب به غمِ او گریستم تا عاقبت شهید رهِ کربلا شدم در حجره دست و پا زدنم چون حسین شد نیزه نخورده، بر غمِ او مبتلا شدم وقتی جواد، بر سرِ بالینِ من رسید جان دادم و ز غصه و غم‌ها رها شدم اما حسین، در برِ جسمِ علی چه گفت؟ برخیز، پیشِ نعشِ تو من‌هم فدا شدم زینب فقط برادرِ خود را نجات داد گفتا اگر به خیمه نیایی، فنا شدم عباس کودکانِ حرم را نگاه داشت گفتا چو روح از بدنِ خود جدا شدم حالا برای امر فرج می‌کنم دعا با مرگ خویش، یاورِ صاحب لوا شدم @hajmahmoodzholideh
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ ای آسمان شهر مدینه خون گریه کن ز سوز سینه رفته ز دار دنیا پیمبر آه از نوای زهرا و حیدر / ۲ (سرت سلامت یازهرا / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ بعد از تو ای رسول خاتم بیت الولا نشیند بر غم آتش رود از این خانه بالا خانه‌نشین شود بی‌تو مولا / ۲ (سرت سلامت یازهرا / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ دست علی که گردد بسته زهرا شود بخون نشسته غصب فدک امان وامصیبت یاس و کتک امان وامصیبت / ۲ (سرت سلامت یازهرا / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ @hajmahmoodzholideh
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ ای اولین عزیز زهرا تنهاترین امام دنیا ای حضرت غریب مدینه عالَم فدایت ای بی‌قرینه / ۲ (یابن الزهرا یا مجتبی / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ شد کار مجتبی، گریه هِق هِق شد یاس نیلی آیینه‌ی دق عمری غم دلش را نهان کرد تا بر شهیده تقدیمِ جان کرد / ۲ (یابن الزهرا یا مجتبی / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ الله اکبر از صبر تو سنگ صبور تو قبر تو ایکه نهان به خاک بقیعی تو صاحب بهشت رفیعی / ۲ (یابن الزهرا یا مجتبی / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ @hajmahmoodzholideh
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ ای کوثر جلال زهرا آئینه‌ی کمال زهرا تو پاره‌ی تن مصطفایی تو میوۀ دل مرتضایی / ۲ (علی‌ِ بنِ موسی الرضا / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ در حجره دست و پا می‌زدی جوادِ خود صدا می‌زدی یاد غریبیِ جدّ عطشان جان دادی عاقبت دیده گریان / ۲ (علی‌ِ بنِ موسی الرضا / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ در کوچه نام زهرا خواندی خیل فرشته را گریاندی روی کبود مادر که دیدی ندای یا رضا را شنیدی / ۲ (علی‌ِ بنِ موسی الرضا / ۳ )۲ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ @hajmahmoodzholideh
به سبک : حسین سرباز ره دین بود حجت حق، یوسف زهرا حسن سبط نبی، سید و مولا حسن جان پیمبر وصی حیدر الله اکبر الله اکبر فرمانده‌ی تمامیِ پیروان شیرِ جمل، صف شکنِ نهروان حسن امیر است تا صبح محشر الله اکبر الله اکبر رهبرِ نهضتِ حسین است حسن امام و حجتِ حسین است حسن استادِ جنگِ عباس و اکبر الله اکبر الله اکبر حقیقت قرآن و عترت حسن کریمِ اهل بیتِ عصمت حسن بر همه عالم سرور و سلطان جانم حسن‌جان جانم حسن‌جان @hajmahmoodzholideh
به سبک : حسین سرباز ره دین بود سَرورِ ما، شاهِ خراسان رضاست نور دلِ فاطمه و مرتضاست در سایه‌ی اوست تمامِ کشور الله اکبر الله اکبر قدرتِ ما، ولایتِ آن مَه است او که به هر دیار، شاهَنشَه است سلطنتِ اوست از لطفِ داور الله اکبر الله اکبر آنکه شفا دهد، دل افسرده را حیاتِ تازه می‌دهد، مُرده را طبیبِ دَوّار هم‌چون پیمبر الله اکبر الله اکبر شیشه‌ی عمرش، ز جفا شکسته پنجاه مرتبه زمین نشسته خورده زمین چون زهرای اطهر الله اکبر الله اکبر @hajmahmoodzholideh
هدایت شده از هیئت غریب مدینه، محبان المرتضی(ع) و عصر عاشورا
ز دردهای امامی، که شمعِ انجمن است که هشمین، گلِ گلزارِ شاهِ بی‌کفن است همین غریبیِ او بس، که دور از وطن است غریبِ آل حسین است و دومین حسن است وصیّ و وارثِ طاها، امام عسکری است غریب و بی‌کس و تنها، امام عسکری است اگرچه زاده‌ی زهرا و پور مصطفوی است وَگرچه حجتِ حق، وَز سلاله‌ی علوی است همان وصیِّ رسولی، که سیره‌اَش نبوی است همان ولیِّ خدا که، ز دوده‌ی رضوی است پیِ شدائد و زندان و سختی و غم و درد چه سال‌ها که به تبعید، ماند و شِکوه نکرد برای آنکه بسوزند، قلب محترمَش چقدر شد هدفِ تیرِ کینه‌ها حرمش چقدر در دلِ حصر آن رژیم، داده غمش شنید بسکه بد و ناسزا، به عمرِ کمَش خدا گواه که عمری به یادِ فاطمه زیست برای مادرِ مظلومه، هر سحر بگریست گذَشت از همه، با اینکه دیده خون شده، باز... بسوی مهدیِ موعود، رهنمون شده، باز... هزار مرحله طاغوت، سرگون شده، باز... امامِ مُفتَرَضُ الطّاعِه، لاله‌گون شده، باز... یگانه حجتِ غایب، که آمده‌ به برش گرفت بر سرِ زانو، بحالِ گریه سرش کمی به یوسفِ زهرا، که انتظار کشید چه خوب شد که پسر بر پدر دوباره رسید گریزِ روضه‌ی اکبر، به واپسین دَم دید گرفت کاسه‌ی آب، از چه جرعه‌ای نچشید بیادِ جدّ غریبش، به ناله گفت حسین سلام بر تو که دادی ز دست، نورِ دو عین فدای آن لبِ عطشان و خشکِ اکبر تو فدای لِه شدنِ قطعه قطعه پیکر تو فدای ناله‌ی جانسوز و اشکِ مادر تو فدای بی‌کسیِ کاروانِ خواهر تو اگرچه شاهدِ غمهای شام و کوفه شدند ولی دلیلِ هزاران، گُل و شکوفه شدند خوشا سعادتِ آنانکه، جامِ جان زده‌اند به جبهه، نعره‌ی وصلِ ترا فغان زده‌اند گذشت و لشکری از عشق، این نشان زده‌اند مدافعان، همه یا صاحب الزمان زده‌اند پس از تهاجم و تخریبِ چندباره، حرم بنا شد از سوی رهبر، به یک اشاره، حرم بیا امام زمان، امتی ترا طلبد به هر کران بنگر، ملّتی ترا طلبد امیر قافله، هر نهضتی ترا طلبد بیا که فاطمه، هر فرصتی ترا طلبد بیا که شیعه ز غفلت، بَد امتحان ندهد مباد چهره بما، نورِ حق نشان ندهد @hajmahmoodzholideh
فلسطین و غزّه امامت و ولایت از کعبه کربلا ز مکرِ سامری اَلغوث، ای امامِ زمان‌ها که ریخت یکسره بَر هم، همه زمان و مکان‌ها ز غصّه خون شده پائیز و تیره روی زمستان شود بدستِ بهاران، زُدودِه رنگِ خزان‌ها زمینه‌های ظهورت، یکی یکی شده پیدا بیا امامِ زمان‌ها، که ریخت خونِ جوان‌ها به هر تهاجمِ خونبار و وحشیانه‌ی ابلیس هزار کودک و نوزاد، کشته شد به عیان‌ها جنونِ نسل‌کُشی، گرچه بارها شده تکرار کس اِلتفاوت ندارد، به آه و اشک و فغان‌ها بِزیرِ کوهی از آوار، دسته دسته شهیدان بِروی تَلّی از آمار، گم شدند گمان‌ها بعید نیست زمین، ناگهان دهان بِگُشاید عیان به وادیِ بَیدا شوند، جمله نشان‌ها فضای صیحه‌ای از آسمانِیان، چه مهیّاست چقدر نفسِ زَکیّه، شدند کشته نهان‌ها نشانِ ز ارتشِ سفیانی است، هَتکِ حرم‌ها ز ابتکارِ اَجل شد یمن، یمانیِ آن‌ها برای یاریِ دینَت، چه خیزِشی است جهانی ز جور و ظلمِ زمانه، نفَس نمانده به جان‌ها به قدس، کعبه بِگریَد، به کعبه، قدس بِمویَد ببین که قبله به قبله، تویی سرودِ زبان‌ها ز کشته‌ها نِگران و به زنده‌ها نِگرانیم تو باخبرتری از هر کسی، به سود و زیان‌ها شکست هیبتِ فرعونِ قرن، با یَدِ بَیضا که ریخت، خشمِ جهاد و حماس بر سرِ آن‌ها رسید صحنه‌ی طوفان، به صحنِ مسجدُالاَقصی ز گردبادِ حوادث، شکست مُهرِ زبان‌ها شعارِ ما همه، کشته شدن براهِ ولایت که می‌رسد ز جهانی، طنینِ روح و روان‌ها برای کرب و بلایی شدن، زمان سپری شد مرا به عشقِ شهادت، رسان به قافله بان‌ها بیا که نورِ خدایی و رجعتِ شهدایی بیا که با تو کند رشد، عقل و هوش و توان‌ها اَذانِ عشق بخوان، ای طلوعِ کعبه‌ی هستی طنینِ نعره‌ی الله اکبرت، به لسان‌ها تمامِ راهِ نجات این دعا، برای ظهور است دعا برای امامِ زمان، به وقتِ اذان‌ها تویی که تاج ولای علی، ز فاطمه داری تویی که خطبه‌ی زهرایی و سروشِ بیان‌ها هماره پرچمِ تو، بر فرازِ عرش، بلند است بِزن علَم به زمین، تا بخوانی‌اَم به کران‌ها بخوان ز کعبه جهان را، بخوان حیاتِ جوان را بخوان بهارِ جنان را، به تَردِ فصلِ خَزان‌ها بخوان به صوتِ حزینَت، بخوان ز جدّ غریبَت ز تشنه‌کامِ غریبی، که داد جان و جوانان‌ها بخوان ز پیکرِ پامال و ذبح، در تَهِ گودال ز تیرهای سه‌شعبه، ز نیزه‌ها و دهان‌ها اَمان ز مجلسِ نامحرمان و تهمتِ بی‌حد کنیز خواندنِ آل علی، عیان و نهان‌ها بخوان ز خونِ شهیدان و انتقامِ اسیران که دستِ منتقمِ توست، پاسخی به اَمان‌ها @hajmahmoodzholideh
شنیدم ز نَقلی، که در صدرِ اخبار آمد ز پیوندِ دو زوجِ خوشبخت، با لطف ایزد میان تمامِ خبرها که بر ما رسیده چه زیبا حدیثی ز اوصافِ پیوند احمد سخن از دو عشقِ حقیقی است، بینِ دو عاشق که احمد کند خواستگاری، ز بِنتِ خُوَیلَد ابوطالب و حمزه با روی شادان و خندان بجای پدر لطف کردند، با میلِ بی‌حد تو گوئی که این وصل، در آسمان‌ها رقم خورد میانِ دوتا ماه پاره، دو نسلِ سرآمد چه فرخنده داماد و چه، شاهزاده عروسی خدیجه عروس است و داماد باشد محمد خجسته عروسی، که از حق سلامش رسیده خوش اقبال داماد، آنکه به او وحی آید عروسی که بینِ زنان عرب، تا ندارد و داماد فخر بشر، برترین عبدِ سرمد از این دو قرار است، عالم شود مهدِ جنت از این دو قرار است، زهرای اطهر بیاید از این دو قرار است پیدا شود، نور هستی و دامادشان با ولایت به مَسند نِشیند علی می‌شود، ماه دامادِ این خانواده و زهرا شود، مادرِ یازده تا محمد حسین و حسن، سبطِ این خاندانِ شریفند خدیجه بُوَد جدّه و جدّ آنهاست احمد □ □ □ برای خدای یگانه، که کاری ندارد که بانوی بطحا، کنار پیمبر بماند بماند که مادر، عروسیِ دختر ببیند ولی دستِ تقدیر، اینگونه غم را رقم زد پس از آنکه هستیِ خود را بپای نبی ریخت کفن هم برایش نمانده، که بر تن نماید سلامِ خدا را، که جبریل آورد بر او به چندین کفن، چشمِ او شد منور مجدد فقط یک نفر بی‌کفن ماند، آن‌هم حسینَش که باید بزیرِ سمِ اسب، عریان بماند به امید روزیکه زهرای اطهر دعایش اجابت شود، تا کسی انتقامش بگیرد @hajmahmoodzholideh