ایرج پزشکزاد نوشته بود: کلاس سوم دبستان درس می‌خواندم بسیار؛ درس‌خوان و تر و تمیز و منظم بودم. روزی مدیر مدرسه من و سه دانش آموز دیگر که مثل من شیک و تر و تمیز بودند صدا کرد؛ پرونده‌مان را زیر بغلمان گذاشت و از مدرسه اخراج‌مان کرد؛ شب گریه‌کنان جریان را به پدرم گفتم. فردا صبح پدرم دستم را گرفت و به مدرسه برد؛ با عصبانیت از مدیر مدرسه علت اخراج مرا پرسید؛ مدیر گفت بچه‌های این مدرسه همه به بیماری کچلی مبتلا هستند. از مرکز دستور داده‌اند برای اینکه بچه‌های سالم مبتلا به کچلی نشوند؛ بچه‌های کچل در مدرسه را اخراج کنیم. پدرم گفت: اما پسر من که کچل نیست! مدیر مدرسه گفت: بله منم می‌دانم؛ اما اگر قرار بود کچل‌ها را از مدرسه اخراج کنیم؛ باید مدرسه را می‌بستیم. این بود که چهار بچه‌ای که کچل نبودند؛ اخراج کردیم تا مدرسه تعطیل نشود. حکایت این روزهاست ... باید کسانی که مسیر صدق و سلامت را می‌ورند اخراج کنند، بلکه کچلی نگیرند!! #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

🔴 چند خطی درباره مذاکرات از کف جامعه! 🔴 چند خطی خارج از فضایِ ذهنیِ ما! در پارک‌ها، صف نان، تاکسی، مهمانی‌ها، شبکه‌های اجتماعی و ... عموم مردم یک سؤال تکراری دارند: «چی میشه؟ توافق میشه یا جنگ تو راهه؟» درست یا غلط بخش زیادی از جامعه مسئله را اینگونه می‌بیند و این فقط یک کنجکاویِ سیاسیِ ساده نیست، بلکه نشانه‌ای از یک وضعیت روانی عمیق‌تر به نام «حالت تعلیق جمعی» است. مردم ایران سال‌هاست تحت فشار تحریم، تورم، بی‌ثباتی اقتصادی و تهدیدهای پیاپی خارجی زندگی کرده‌اند، اما آنچه این روزها تجربه می‌کنند یک وضعیت روانی متفاوت است؛ جایی میان «امید» و «فروپاشی روانی». جایی که بسیاری از جامعه‌شناسان و روان‌شناسان اجتماعی آن را معلق بودن آینده یا suspended future می‌نامند. این حالتی است که جامعه نه می‌تواند برای آینده برنامه‌ریزی کند، نه قادر است با حالِ حاضر کنار بیاید. آدم‌ها نمی‌دانند پس‌انداز کنند یا پول‌شان را خرج مهاجرت کنند یا بمانند. طلا و دلار و ماشین بخرند یا بفروشند! به توافق دل ببندند یا نبندند! همه چیز موکول به چیزی‌ست که هنوز نیامده اما بر همه چیز سایه انداخته است: «توافق یا جنگ؟» این دقیقا همان جایی است که ذهن‌ها خسته می‌شوند، قدرت تحلیل پایین می‌آید، شایعه‌ها جای تحلیل را می‌گیرند و ترس به جای تعقل می‌نشیند! وقتی جامعه در حالت #بلاتکلیفی قرار بگیرد مردم دنبال نقطه‌های قطعی می‌گردند؛ مثل خبر توافق یا خبر جنگ! چون حتی یک فاجعه‌ی واقعی برای ذهنی که از تعلیق خسته شده از انتظار دائمی راحت‌تر است. مسأله مردم «وضعیت بد روانی ناشی از تعلیق» است و این شرایطی است که هیچ کس در آن برنده نیست. این خطری است بزرگتر از تحریم یا حتی جنگ ... پی‌نوشت: متن برگرفته از نوشته‌ی سهند ایرانمهر به نام «جامعه در حالت تعلیق و بازارِ گرمِ پیشگویی» است! #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

- ۱۲ اسفند ۱۴۰۳، عبدالناصر همتی، وزیر اقتصاد استیضاح شد. - امروز ۳۱ فروردین ۱۴۰۴، یعنی حدود ۵۰ روز از استیضاح وی گذشته است! - دولت هنوز سکاندار وزارت اقتصاد را به مجلس معرفی نکرده، اما امروز از لیست دستاوردهایش رونمایی کرده!! - یکی از دستاوردهای دولت دکتر پزشکیان در کانال تلگرامی ایشان، رفع فیلتر واتزاپ و گوگل‌پلی و دیگری رفع حصر مهدی کروبی معرفی شده است! - این چند جمله شوخی نبود! کاملا جدی است ... #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

کارن همایونفر چهره هنر انقلاب در سال ۱۴۰۳ شد. چه انتخاب شایسته‌ای ... کاری که استاد همایونفر در ساخت موسیقی مراسم تشییع سید حسن نصرالله و سید هاشم صفی‌الدین انجام داد صرفا یک اثر هنری باکیفیت و حرفه‌ای نبود، بلکه مصداقی از #شجاعت_هنری و حضور به موقع هنرمند در میدان بود #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

#آقا: ⚠️من واقعاً نگرانم، ⭕️من احساس خطر می‌کنم! ما در کانون زبان فارسی، داریم زبان فارسی را فراموش می‌کنیم ... #روز_بزرگداشت_سعدی #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

🔴 نخستین نشانه‌‌ تمدن! سال‌ها پیش وقتی یکی از دانشجویان انسان‌شناسی از پروفسور مارگارت مید (Margaret Mead) استاد دانشگاه کلمبیا پرسید که نخستین نشانه‌ تمدن در یک فرهنگ چیست؟! دانشجو انتظار داشت تا پروفسور مید درباره‌ قلاب‌های ماهیگیری، کاسه‌های سفالین یا سنگ‌های آسیاب حرف بزند ... ولی نه ... مید گفت: «نخستین نشانه‌ تمدن در یک فرهنگ باستانی, استخوانِ رانی بود‌ه که شکسته شده و سپس جوش خورده است.» مید توضیح داد: «چنانچه پای شما در یک قلمرو حیوانی بشکند، شما می‌میرید! شما نمی‌توانید از خطر بگریزید، برای نوشیدن به رودخانه بزنید یا برای غذا شکار کنید. شما خوراکی هستید برای جانوران پرسه‌زن ... هیچ حیوانی با پای شکسته آنقدر دوام نمی‌آورد تا استخوانش جوش بخورد.» استخوان شکسته‌ رانی که جوش خورده است گواهی‌ست بر این‌که: کسی زمان صرف کرده تا با شخص پا‌شکسته همراهی کند. محلِ جراحت را بسته است، شخص را نگهداری و  تیمار کرده تا سلامت‌ و بهبودی‌ پیدا کند. پروفسور مید گفت: «کمک به دیگری در عینِ دشواری، همان‌جایی‌ست که تمدن آغاز می‌شود.» #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4