🎞‌ کلیپ | واحد امور مالی محرم و جمع آوری نذورات 🕌 حسینیه اعظم زنجان #خادم_الحسین #محرم_۱۴۴۶ #آزادگان_عالم_در_خیمه_حسین_اند #پایتخت_شور_و_شعور_حسینی #حسینیه_اعظم_زنجان @haz_ir

شش عددی راز آلود در میان اهل کربلاست مثل راز شهادت شش ماهه 📷 گزارش تصویری | مراسم شب ششم محرم الحرام ۱۴۴۶ 🗓 پنجشنبه ۱۴۰۳/۴/۲۱ 🕌 حسینیه اعظم زنجان #گزارش_تصویری #محرم_۱۴۴۶ #آزادگان_عالم_در_خیمه_حسین_اند #پایتخت_شور_و_شعور_حسینی #امور_بانوان_حسینیه_اعظم_زنجان #حسینیه_اعظم_زنجان @haz_ir

نمی دونم توی خلقت عالم چه اسراری هست که هر کجا نام حسین علیه السلام هست عاشقانش مثل پروانه جمع اند یا برای خدمت یا برای عزاداری اما یکی هست که این شبها غریب تر از جد بزرگوارشه مهدی فاطمه (عج ) الهی ما را در مسیر ظهورش موثر بگردان 📷 گزارش تصویری | مراسم شب ششم محرم الحرام ۱۴۴۶ 🗓 پنجشنبه ۱۴۰۳/۴/۲۱ 🕌 حسینیه اعظم زنجان #گزارش_تصویری #محرم_۱۴۴۶ #آزادگان_عالم_در_خیمه_حسین_اند #پایتخت_شور_و_شعور_حسینی #امور_بانوان_حسینیه_اعظم_زنجان #حسینیه_اعظم_زنجان @haz_ir

📚ده ایستگاه شناخت شناسی امام حسین علیه السلام ایستگاه پنجم:امامت امام حسین(ع) در دوران معاویه 🔸مهم ترین دلایل خودداری امام(ع) از قیام در عصر معاویه از نظر تاریخ نگاران به شرح زیر است: 🔹ناهماهنگی جبهه مخالفان معاویه: از زمانی که معاویه به عنوان استاندار شام در برار خلیفه مسلمانان علی بن ابی طالب(ع) سر به شورش برداشت و موجب جنگ خونین صفین گردید، مخالفان زیادی در میان امت اسلام پیدا نمود. مهم ترین آن ها، اهل بیت(ع) و شیعیان آنان بودند که با گرد آمدن در سپاه علی(ع) تمام توطئه های دشمنان را از بین بردند و با جان و دل آن حضرت(ع) را یاری کردند. غیر از آنان گروه های دیگری چون خوارج و برخی طوایف انصار نیز با معاویه مخالف بودند و به حکومت او رضایت نمی دادند، ولی پس از شهادت حضرت علی(ع) ناهماهنگی شگفتی در سپاه آن حضرت(ع) به وجود آمد و پیروان آن حضرت(ع) به گروه ها و دسته های گوناگون نظامی، اجتماعی و عقیدتی تقسیم شدند و هر یک روشی را در پیش گرفتند. در نتیجه امام حسن(ع) با داشتن چنین سپاه پراکنده و ناهمگونی، موفق به ادامه حکومت و خلافت نشد و پس از شش ماه مجبور به پذیرش صلح گردید. 🔸در جبهه مقابل، معاویه وضعیت دیگری داشت. او دارای سپاهی یک دست و هم عقیده بود که همه آن ها در عقیده باطل خویش ثابت قدم بودند؛ زیرا مردم شام از آن زمانی که به دین اسلام روی آوردند، جز سایه معاویه سایه دیگری را بر سر خود ندیده بودند و همه آنان تربیت شده مکتب اموی بودند و در پیروی از معاویه لحظه ای تردید نمی کردند. از این رو می بینیم که سپاهیان شام برای نبرد و جنگ در آمادگی کامل و گوش به فرمان معاویه بودند، ولی سپاهیان مقابل توان دفاع را نداشتند و تن به قضا می دادند و ضعف و گریز از جنگ تمام وجودشان را فرا گرفته بود. گر چه در میان آنان، مردمی دلیر و مطیع فرمان امام(ع) وجود داشت ولی تعداد آن ها بسیار کم و در برابر سپاه بزرگ معاویه تاب مقاومت نداشتند. امام حسین(ع) با درک عمیق شرایط می دانست اینان در زمانی که حکومت در دست پدر و برادرش بود، همراهی لازم را با آنان نکردند، چه رسد به این زمان که حکومت کاملاً در دست معاویه بود و از تمام اهرم های لازم برای مقابله نیز برخوردار بود. این بود که حضرت(ع) چاره ای جز صبر و استقامت و تحمل حکومت معاویه را نداشت، تا با گذشت زمان و افشای ماهیت واقعی معاویه، آمادگی لازم برای قیام مسلمانان فراهم آید. 🔹پایبندی به پیمان صلح: امام (ع) پیمان صلحی را که برادرش با معاویه منعقد کرده بود، محترم می شمرد و به آن پایبند بود. سکوت امام حسین(ع) در روزگار تیره و تار معاویه، ناشی از تعهد به متارکه ی جنگ بود. حسین(ع) که پاسدار والاترین ارزش های عالی انسانی الهی بود می دانست که عظمت اصل وفای به عهد چیست؛ و این اصل شایسته ی هرگونه گذشت و فداکاری است. معاویه همه ی موارد عهدنامه را که برای متارکه ی جنگ با امام حسن(ع) بسته بود، زیر پا گذاشت و بر ضد همه ی آن تعهدها عمل نمود، اما او معاویه بود و امام، امام بود. معاویه همه چیز را برای سلطه و حکومت دنیوی می خواست و هیچ ارزش و انگیزه ای برای وفای به تعهدهایش نداشت، ولی حسین(ع) نه تنها سلطه و حکومت، بلکه همه ی وجود خود را فدای عمل به انجام آن تکلیف الهی می دانست که نغمه ی آن را از اعماق وجود پاکش می شنید. چه بسا افرادی در زمان امام حسن(ع) و یا پس از شهادت آن حضرت، از امام حسین(ع) درخواست قیام بر ضد معاویه را نمودند، اما پاسخ آن حضرت منفی بود، زیرا در صورتی که امام حسین(ع) در عصر معاویه قیام می نمود معاویه می توانست بر ضد امام حسین(ع) بهره های فراوانی را به دست آورد: الف: امام حسین(ع) را پیمان شکن و شخصی که برای رسیدن به مقاصد خود دنبال فرصت می گردد، معرفی نموده و چهره آن حضرت(ع) را در میان مسلمانان مخدوش نماید. 🔸ب: شایبه اختلاف مبنایی میان امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را بین مردم رواج می داد و می گفت یکی از این دو صلح را و دیگری قیام را برگزیده اند. ج: بهترین دستاویز را برای برداشتن امام حسین(ع) و شیعیانش کسب می کرد و با افراط در این راه ریشه شیعیان را می خشکاند. 🔹معاویه و ترفندهایش: معاویه با تجربیاتی که از چندین سال حکومت بر شام و بعدها بر سراسر جهان اسلام به دست آورده بود، به موجودی کاملاً سیاسی و چند چهره تبدیل شده بود و شناخت ماهیت درونی وی برای همگان آسان نبود. معاویه طوایف و گروه های مسلمان را به خوبی می شناخت و متناسب با حال هر کدام، با آنان رفتار می کرد. در میان اقوام و سران آنان به شدت نفوذ کرده بود به نحوی که می توانست با اشاره ای آنان را به هرکاری وادار کند. او حتی قادر بود دروغ های آشکار خود را به عنوان حرف های درست به مردم بقبولاند. مخالفان معاویه در برابر تدابیر شیطانی وی کارایی خود را از دست داده بودند.