اونجايى كه نه خودخورىِ گذشته رو بكنى و نه استرس آينده رو بكشى، يعنى دارى “زندگى” ميكنى .
آدما همیشه تو یه سنی درگیر یه آدم شدن که فک کردن بدون اون نمی تونن زندگی کنن، بعده ها متوجه میشن دقیقا با همه می تونن زندگی کنن جز اون ..