♨️امام حسین علیه السلام در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا یک جور دیگر. شب عاشورا، سخن از «نمی‌خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم» بود.
روز عاشورا می‌گوید: «بیائید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟ هل من ناصر ینصرنی؟»
شب صحبت می‌کند تا مبادا خبیثی در بین طیّب‌ها باشد، و روز سخن می‌گوید تا مبادا طیّبی در بین خبیث‌ها مانده باشد.
شب غربال می‌کند تا فقط «صالحان» بمانند و روز غربال می‌کند تا فقط «اشقیاء» در مقابل او ایستاده باشند.
مرحوم آیت الله حائری شیرازی
هدایت شده از ندای سعادت
🏴 در شام، هنگامى كه خطيبى به فرمان يزيد به منبر مى رود و در ذمّ اميرمؤمنان و امام حسين- عليهما السّلام- سخنانى مى گويد، امام سجّاد- عليه السّلام- با صداى بلند به او مى فرمايد:
🏴 «وَيْلَكَ، أَيُّهَا الْخاطِبُ، إِشْتَرَيْتَ مَرْضاةَ الْمَخْلُوقِ بِسَخَطِ الْخالِقِ، فَتَبوّا مَقْعَدَكَ مِنَ النّارِ.» (بحارالانوار، ج 45، ص 137)
🏴 واى بر تو اى خطيب، خشنودى مخلوق را به قيمت غضب خالق خريدى؛ پس جايگاه خود از آتش [جهنّم] را انتخاب كن.
🏴 چه خوب است شيعيانِ آن امام راستين، و بلكه هر مسلمان خداپرستى، در همه ى امور، و در زندگى فردى و اجتماعى خود، اين كلام امام را سرلوحه ى كارهاى خود قرار دهند؛ خواه حاكم باشند، خواه عالم، و خواه از مردم معمولى؛ چه در محيط خانوادگى و چه در جامعه.
📚برگرفته از کتاب شریف #فروغ_شهادت، تالیف حضرت آیة الله سعادت پرور ره🌱
🆔@Nedayesaadat
🌐ketabrah24.ir