🗞 در تمجید از بیانیهٔ ۱۹۱ نفر! صفحه ۱ 🔘 بیانیه‌نویسی در شرایط اجتماعی و سیاسیِ خاص، کارکردی دارد؛ مثلاً می‌تواند هم‌بستگیِ ملیِ پدیدآمده از تجاوز أجنبی را به شکل تفصیل‌یافته در عرصه‌های ضروری امتداد داده، و هم به شکل خودآگاه درآورد و ثمراتی روشن‌تر و بادوام‌تر بگیرد. باید توجه داشت! نه الهیات‌گویی و نه بحث‌های تکنیکی و تاکتیکی، گرچه هردو لازم‌اند اما هیچ‌کدام جای علوم انسانی را - که وسط این‌دو می‌نشیند - نمی‌گیرند. این‌که انسجامِ موجود در دوگانهٔ «ایران یا اسلام / ملّت یا امّت؟» روایت شود، یک ساخت علوم انسانی است که بسا مطابق با یافتهٔ مردم‌شناسیِ بومی در ایران نباشد! الهیات، می‌تواند یافته‌های علوم انسانی را چارچوب‌مند و پالایش کند، اما خودْ جای آن نمی‌نشیند. یک بیانیهٔ راهگشا نه صرفاً الهیاتی و نه تکنیکی است، بلکه باید حاویِ روایتی درست از صحنه و ایده‌ها و توصیه‌های راهگشا و شدنی باشد. 🔳 اما واقعیت این است که بیانیه‌نویسی عمدتاً از کارکرد خود خارج شده است: ▫️بیانیه‌های نهادها و مجامع مذهبی و انقلابی (مجلس خبرگان، جامعه مدرسین، جمعی از اساتید انقلابی و غیره) معمولاً صِرف إعلان مواضع رسمی و تکرارهای شعاری و کلیشه‌ای است؛ نه اجمالی را تفصیل می‌دهد و نه ابهامی را در تکثّر واقعی جامعه تبیین می‌کند. لذا معمولاً جز طرف‌داران باخبر نمی‌شوند و فقط بین همان‌ها می‌چرخد. ▫️در مقابل، بیانیه‌های دگراندیشان و معترضان و مخالفان هم گرچه روی یک نقطهٔ روشن (مثلاً هم‌بستگی ملّی) نشسته، اما عمدتاً بدون لازمه‌گیریِ منطقی و مستدل، درخواست‌های غیرمعقول و ناممکن - دست‌کم در شرایط جاری - را فهرست می‌کنند؛ از رفراندم گرفته تا تغییر قانون اساسی و آزادیِ همهٔ زندانیان سیاسی و غیره. از این رو، بیشتر عقده‌گشایی جلوه کرده، به مصرفِ براندازان و دشمنان ایران می‌رسد. 🔲 در این بین، بیانیه‌هایی که با قدرمتیقّن‌ها، تکثّر و قطب‌بندی‌ها را در ایده‌ای همراه کند، مغالطه‌ای را تبیین و نقطهٔ هم‌بستگی را تبدیل به خط ممتدی در ضروری‌ترین شعبه‌هایش در شرایط جاری کند؛ به‌واقعْ کم و نادر است. ☑️ به نظر بنده، بیانیهٔ موسوم به ۱۹۱ چهرهٔ دانشگاهی (اصلاح‌طلب، اصول‌گرا و مستقل)، قدمی رو به جلو در این‌باره است. ✔️ این بیانیه، سطح دشمنی را فرو نکاسته، جای قاتل و قربانی را عوض نمی‌کند و برای شرایط شکنندهٔ آتش‌بس، «چهاربایسته»ی شدنی پیشنهاد می‌کند. [ متن بیانیه را اینجا بخوانید] پیش از طرح چهاربایسته، دشمنِ اشغال‌گر را مرتکبِ بزرگترین نسل‌کشی و پاک‌سازیِ قومیِ قرن معرفی می‌کند که به پشتیبانیِ شمال جهانی (غرب)، إبایی از نقض همهٔ قواعد و هنجارهای بین‌المللی و اخلاقی ندارد. ♦️اما چهاربایسته و وجه تفاوت آن با بیانیه‌های شبه‌رسمی و هم بیانیه‌های براندازانه: 1⃣ حفظ و گشودگیِ چتر هم‌بستگی ملّی در دفاع میهنی، با فرماندهیِ مشترک واحد و پرهیز از سرزنش قربانی ▫️با «نباید این هم‌بستگی به نفع گروهی خاص مصادره شود»، از برخی بیانیه‌ها و رجزخوانی‌ها جدا میشود! ▫️با «از سوی دیگر، روایت‌هایی که در نهایت در قالب سرزنش قربانی، سیاست‌های ایران را عامل جنگ می‌خواند و واقعیت تجاوزکاریِ دشمن جنایت‌پیشه را کم‌رنگ می‌کند»، برخی بیانیه‌های دیگر - که از قضا از خاستگاه اصلاح‌طلبی صادر شد [مثل بیانیهٔ از جهل مقدس تا تسلیح حقوقی دشمن] - را «مقدمهٔ إنشقاق و نزاع داخلی و کاهندهٔ توان ایران در برابر ایران‌ستیزان» قرار می‌دهد. توصیه این است: «فشار جنگ باید اهرم تقویت جبههٔ ملی و فراگیرِ دفاع میهنی شود، نه اهرمِ حذف بخشی از متحدان و ناممکن‌سازیِ توافق و هم‌بستگی‌شان». 2⃣ توسعه، امنیت، مذاکره یکی از فرازهایی که به نظر بنده، برخی مغالطات را به خوبی تبیین می‌کند این فقره است که اگر با بیانیهٔ موسوم به «وقت تغییر پارادایم» (۱۸۰ دانشگاهی) - و هم بسیاری از یادداشت‌های حتی انقلابیون در توجیهِ مواضع مقامات با رسانه‌های آمریکایی - مقایسه کنید؛ داشتنِ ایدهٔ واقع‌بینانهٔ متّکی به استقلال و هویت ملی را به‌خوبی مشاهده می‌کنید. بیانیه گرچه متکی به مبانیِ رهبری است، اما به شرح لفظیِ سخنان ایشان یا بافتنِ توجیه برای هرچه اتفاق می‌افتد تقلیل نمی‌یابد. به نام «فکر و ایدهٔ مستقل» هم به ابراز توهّمات و عقده‌گشایی‌های براندازانه سقوط نمی‌کند. ▫️مقابل کسانی که مطلقِ مذاکره را تابو می‌دانند، راهِ مذاکره را باز می‌گذارد اما هم‌زمان، از توجیهِ هرجور مذاکره و دیپلماسی نهی می‌کند: «نباید از مذاکره گریخت اما باید توجه داشت که مذاکرات لزوماً به این معنا نیست که طرف مذاکره از تلاش برای تضعیف ایران دست برداشته است». ▫️به‌خلافِ بیانیهٔ ۱۸۰نفر، درکی واقعی‌تر از راهِ ناهموار توسعه در این منطقه داده و دچار ساده‌سازیِ کار با مذاکره و دیپلماسی نشده است. ادامه یادداشت را در صفحه دوم بخوانید ☑️ @m_ghanbarian

🗞 در تمجید از بیانیهٔ ۱۹۱ نفر! صفحه ۲ بیانیهٔ تغییر پارادایم در فراز اول بایسته‌هایش نوشته بود: «در عرصهٔ روابط بین‌الملل، برداشت ما آن‌ است که مردم ایران، ضمن آنکه در مقابل تجاوز بیگانه می‌ایستند و از تسلط بیگانه بیزارند، صلح‌دوست و مدافع تعامل با کشورهای مختلف جهان هستند. توصیهٔ مؤکّد ما آن‌ است که برای خروج از شرایط به‌وجودآمده، مسیر دیپلماسی و مذاکرهٔ سازنده با آمریکا و اروپا فعال شود و از بروز مجدد جنگ و تداوم إعمال فشارهای اقتصادی جلوگیری شود[!] حفظ تمامیت ارضی و موجودیت سرزمینیِ ایران، مهم‌ترین هدفی است که نباید اجازه داد ذره‌ای دچار خدشه شود. نگاه‌های افراطی که محرّک دشمنی‌ها [!] و درگیری‌هاست، در شرایط موجود کشور، خطرناک و دارای نتایج فاجعه‌بار خواهد بود»! اما بیانیهٔ ۱۹۱ نفر با هوشیاریِ خوبی، با زبانی توصیفی-تحلیلی، این رویکرد تفریطی را نقد کرده است! 🔻الف) توجه‌دادن به تجربهٔ ایرانی در گذشته: «تجارب مختلفی در ایران و کشور‌های منطقه ازجمله کودتای ۲۸ مرداد علیه دولتی ملی که به دنبال تعامل با غرب بود تا تسلط مبتنی بر زور بر منابع نفتی کشور‌های مختلف منطقه نمونه‌های گویایی‌ست که نشان می‌دهد إعمالِ حاکمیت مستقل بر منابع و سرنوشت کشور‌ها می‌تواند در بستر تاریخی خود از موانع تأمین منافع قدرت‌های جهانی تلقی شود.» رهبر انقلاب هم در توضیح ابعاد مقاومت به دو تجربهٔ «جنبش مشروطه» و «نهضت ملی نفت» توجه می‌دهد که به علّت غفلت از طرح بیگانگان برای منطقه، دچار شکست شدند! 🔻ب) رفع مغالطهٔ «توسعهٔ برخی کشورهای شرقی و جنوب جهانی با دیپلماسی «توسعهٔ اقتصادیِ برخی کشور‌های شرقی و جنوب جهانی در تعامل با قدرت‌های غربی را نیز نمی‌توان صرفاً محصول توانمندیِ آن‌ها در مذاکرهٔ مؤفق و تفاهم با قدرت‌های غربی دانست، بلکه عوامل مختلف ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک نقش مهمی در آسان‌سازیِ یک بازیِ هم‌راستا با منافع قدرت‌های غربی ایفا کرده است که در ژئوپلیتیک غرب آسیا و نزدیک به اسرائیل و در کمربندِ حدفاصلِ چین تا اروپا، قابل رونویسی نیست. درواقع مدل توسعهٔ این قبیل کشور‌ها نسخه‌ای است که مؤفقیت آن در تاریخ معاصر مشروط به پذیرش جایگاهی مشخص در ساختار امنیتی یک قدرت مسلط بوده است. ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی مسیر سختی برای دفاع از یک‌پارچگی و قدرتش و ساختن توافق‌های توسعه‌پرور با کشور‌های منطقه و قدرت‌های جهانی دارد. تا اطلاع ثانوی، ایران در دکترین امنیتی قدرت‌های غربی نه یک «متحد بالقوه» بلکه «رقیب نیازمند مهار» است. عقلانیت حکم می‌کند که برای تغییر این معادله تلاش کنیم، اما فروکاستن این زمینهٔ ساختاری به یک «سوءتفاهمِ» قابل حل از طریق اعتمادسازیِ یک‌طرفه، چشم‌بستن بر واقعیاتِ تاریخی و استراتژیک است.» 🔻ج) بر این اساس، جداانگاریِ آمریکا و اسرائیل منطق درستی ندارد. «در چنین شرایطی، محتمل است که آمریکا شرط اصلیِ اعتمادسازی را تضعیف مؤلفه‌های قدرت سخت ایران قرار دهد. علاوه بر این، باید تا اطلاع ثانوی رابطهٔ ویژه و مستحکم میان آمریکا و اسرائیل را به عنوان یک ثابت راهبردی در نظر گرفت. این دو، در عین این‌که می‌توانند در بعضی اهداف اختلاف نظر داشته باشند، امروز در هدف تضعیف ایران و تضمین برتریِ منطقه‌ایِ اسرائیل هم‌داستان‌اند. این رابطه یک ائتلاف عادی نیست، بلکه ساختاری ریشه‌دار در سیاست داخلی آمریکاست که از حمایت مطلق و فراجناحی برخوردار است. زخم تازه‌ای که با هماهنگیِ این دو - علی‌رغم تظاهر به اختلاف نظر - بر پیکر ایران وارد شد، به‌روشنی نشان می‌دهد که «اطمینان» به ایجاد شکاف در این ائتلاف از طریق دیپلماسی، یک خطای راهبردی است. با این وجود، هدف‌گیریِ هر حد از شکاف بیشتر میان این دو، ارزش راهبردی دارد. بنابراین، هرگونه تعامل باید با هوشیاریِ کامل و با فرض بدترین سناریو و تداوم این ائتلاف دنبال شود و طرح‌های بدیل برای هر سناریویی آماده باشد. در این فرض، امنیت برای کشوری با موقعیت ژئوپلیتیک ایران با اعتمادسازی یک‌جانبه حاصل نمی‌شود. مسیر ایجابی و واقع‌نگرانه، تقویت هم‌زمانِ همهٔ مؤلفه‌های قدرت ملی ایران - نظامی، اقتصادی، دیپلماتیک و رضایت عمومی شهروندان - و دستیابی به امنیت مبتنی بر انواع بازدارندگی معتبر است و طراحی ائتلاف‌ها و بازی‌های برد-برد جدید در منطقه. در سایهٔ چنین امنیتی است که می‌توان فضای باثباتی برای توسعه و اصلاحات اقتصادی و سیاسی فراهم کرد. این بازدارندگی ترکیبی، هدف نیست، بلکه پیش‌نیاز و ابزاری ضروری برای رسیدن به همان توسعهٔ فراگیر و ثباتی است که همهٔ ما خواهان آن هستیم». توجه کنید که این توصیفات، چه‌قدر از بیانیهٔ «تغییر پارادایم»، واقع‌بینانه‌تر و رو به جلو است. ادامه یادداشت را در صفحه سوم بخوانید ☑️ @m_ghanbarian

🗞 در تمجید از بیانیهٔ ۱۹۱ نفر! صفحه ۳ 3⃣ فوریت خلق رضایت عمومی در چارچوب اصلاحات واقع نگرانه ▫️متناظرِ این فراز در بیانیه‌های رسمی و شبه‌رسمی، تقریباً چیزی پیدا نمی‌شود! درحالی‌که رهبر انقلاب خود صراحتاً از «رابطهٔ معکوس مشارکت مردم و فشار دشمنان» سخن می‌گوید (سخنرانی تلویزیونی در آستانه برگزاری انتخابات۱۴۰۰) اما در بیانیه‌های به‌ظاهر انقلابی، کم‌تر تحلیل و توصیه‌ای برای بازگشت مردم به سیاست و رضایت عمومی سخن است.(۱) ▫️در بیانیه‌های مخالفان هم به شکل افراطی و غیرمعقول، مواردی مانند: رفراندم اصل نظام، تغییر قانون اساسی، کنارکشیدن رهبری و غیره مطرح می‌شود. (مانند بیانیه‌های آقایان میرحسین موسوی و سیدمصطفی تاجزاده) ▫️در بیانیهٔ ۱۹۱ نفر در این‌باره آمده: «نظام اقتصادی-اجتماعی امروز متشکل از نهاد‌ها و ذی‌نفعان گوناگون است. انتظار اصلاحات باید واقع‌نگرانه باشد: ...امروز به‌جای مطالبهٔ بی‌حاصلِ اصلاحات بزرگ، دفعی، کلی و نشدنی و تبدیل آن‌ها به مناقشهٔ سیاسی، باید از نیروی آزادشده از جنگ برای ساختن توافق‌های حلّ‌مسئله‌ای و دستاورد‌های ممکن بهره برد. هم در تقویت توان دفاعی کشور و هم در اصلاح امور اقتصاد و هم در اصلاح رابطهٔ دولت و ملت». 4⃣ مقاومت در مقابل «تعلیق کار و زندگی» 🔻در این فراز، ۱۹۱ نفر به خط گفتمانیِ نیروهای مکتبی و انقلابیِ مقاومت درون کشور در سال‌های اخیر نزدیک می‌شوند که «مقاومت به‌مثابه زندگی» را تصویر می‌کردند. «یکی از اهداف بزرگ جنگ، تحمیل وضعیت تعلیق و نااطمینانی و بی‌ثباتی و بی‌افقی به کشور است، به‌نحوی که انگیزهٔ زندگی و کار و خلق ثروت و قدرت از بین برود، مصرف کالا‌های بادوام و خدمات سقوط کند و چرخه‌های اقتصادی متوقف شود. آسیب‌های این اثرِ انتظاری بیش از آسیب‌های جنگ مفروضی است که می‌تواند در آینده رخ دهد. در این شرایط «مقاومت در مقابل تعلیق»، «بازگشت به زندگی» و کمک به «خلق افق‌های روشن» که برای مردم ایران و کشور‌های منطقه وجدآور باشد یک ضرورت همگانی است؛ از سیاست‌های اقتصادی محرّکِ تقاضا تا کنش‌های اجتماعی برای حفظ روند کار مولّد و روح زندگی در ایران.» *⃣ نقد! اشاره وار به یک نقص و یک عیب بسنده می کنم: نقص: خالی بودن محسوس جای عدالت در بیانیه، مثل همه بیانیه های موافق و مخالف دیگر است! امام خمینی در قطعنامه جنگ تحمیلی اول، شروع جنگ فقر و غنا را اعلام کردند. جنگی که به تمامه باور و امتداد نیافت! و این جنگ تحمیلی دوم هم جلوه بین المللی همان جنگ فقر و غنا بود! از قضا ریشه همه گسست ها و شکاف هایی که طمع دشمن برای تجاوز شد، به همین امرِ عمومی و ایرانی و اسلامیِ عدالت برمی گشت. و از سوی دیگر تبدیل «حالِ» انسجام و اتحاد ملی به «مقام» و ثبات آن، از ایام تجاوز به دوران پسا جنگ محتاج «تنسیق قلوب» و اتحاد بطنی (مقابل ظاهری) و متنی (مقابل حاشیه ای) ایرانیان است که فقط با عدالت اجتماعی محقق می شود.(جعل الله العدل تنسیقاً للقلوب) پس عدالت، هم در «علت» هم در «معلولِ» این نقطه عطف تاریخی خودنمایی می کند اما هیچ جا سخنی از آن نیست! فقط رهبر انقلاب با وجود دیدارهای محدود خود در این ایام، در دیدار قوه قضاییه غیر از تذکرات عمومی مهم شرایط جنگی، تذکر مبارزه با فساد را برای اعتماد عمومی باز تاکید کردند. تفصیل درباره این حلقه مفقوده، مجال واسعی می خواهد که اینجا نیست. عیب: به نظرم این عیب هم به آن نقص مربوط است! و آن پس زمینه ذهن نویسندگان است که خالی از دوگانه های موهوم اسلام-ایران / ملت-امت و ... نیست! و در برخی تعابیر و طعم کلی بیانیه درک می شود. دوگانه اصیل جنگ فقر و غنا علت اصلی استعمار و استکبار و «غصب سرزمین اسلامی» و اخیراً «تجاوز به ایران» بوده و هست و از آنسو هم هیچ انسجام و اتحادی بدون پیروزی در آن جنگ و رسیدن به قسط، امتداد و استمرار ندارد! ............................................ ۱. دربارهٔ پیوست‌های سیاسی و اقتصادیِ مقاومت از دیدگاه رهبر انقلاب در ارائه‌های مقاومت مردم‌پایه سخن گفته‌ام که این‌جا مجال تفصیلش نیست. ✍🏻 محسن قنبریان ۴مرداد۱۴۰۴ ☑️ @m_ghanbarian

📽 سلیمانی کِی رفت در غاری خودش رو بسازه بعدا برگرده؟! #چکیده_سخنرانی جاهدتَ حتی اتاکَ الیقین باب جهاد با نفس باز است اما در متن جهاد با عدو..! اگر باب جهاد با نفس درونت را نبندی و بازش بگذاری، همین الان که با جهاد عدو درگیری همونجا داری رشد معنوی میکنی! دیگه دوتا نیست... زمانی برای خودسازی بعدش زمانی برای جهاد با عدو، اینها همه برای قبل از خمینی(ره) بود.

🔘 ربیّون هنر! نشست ربیّون هنر، حوزه هنری استان یزد با حجت الاسلام و المسلمین قنبریان به هنرمندان متعهد شنیدن این فایل را توصیه می کنیم! ارائه ای مختصر با پرسش و پاسخ اهالی هنر #هنر ☑️ @m_ghanbarian

🔘 متون درسی مدارس ایران؛ عمق دشمنی اسرائیل! ارائه ای از حجت الاسلام و المسلمین #قنبریان در جمعی از نخبگان فرهنگیان • اهمیت متون درسی مدارس ایران نزد اسرائیل • حمایت اتحادیه اروپا مبتنی بر بررسی کتابهای درسی فلسطین! • تلاش ۱۰ ساله الداد پاردو در گزارش آموزش رادیکال ایران • زمینه سازی این مطالعه برای تحریم ها علیه ایران • دو یادداشت اسرائیل هیوم و پیشنهادات به کنگره آمریکا • عمق دشمنی نه فردو و نه موشکی؛ بلکه کتابهای درسی است! • جمع بندی و توصیه ها: - مدرسه مدرن را در اداره جهانی بشناسیم! ابزاری برای ساخت "شهروند جهانی" با استاندارهای یونسکو! - تقابل اصلی بین شهروند جهانی و انسان تراز انقلاب اسلامی - برای این متون تحریم می شویم؛ اما چقدر آن مطلوب محقق شده است؟! - نقش معلم اصیل ایرانی؟ * پیوست ها را حتماً ملاحظه کنید! #نخبگانی #تعلیم_تربیت ☑️ @m_ghanbarian

🔖 پیوست نشست «متون درسی مدارس ایران؛ عمق دشمنی اسرائیل» حجت الاسلام قنبریان ☑️ @m_ghanbarian