#ایران_مومن قسمت ۱۰ ❗️بعضی ذهن‌ها قطب بندی دارد. دو قطبی‌هایی بصورت متضاد. دنیا - آخرت دولت - مردم در مکتب امام، دنیا و آخرت با هم جمع و هم‌افزا شد. مردم، خودش را از عرض دولت، به بطن دو قطبی‌ هم‌افزای دولتی - خصوصی کشید و اینها همه ناشی از فهم کثرت در وحدت مکتب معنوی اسلام است. ❓سوال آیا مسئولین هم جزء مردم‌اند؟ همان همه‌ی مردمی که خیلی خوب و مومن‌اند و از عهد رسول الله بهترند. @m_o_hoseini

#ایران_مومن قسمت ۱۱ حضرت آقا، وضعیت الان، همون چیزی‌ست که شما انتظار داشتید؟ #ترمیدور @m_o_hoseini

#ایران_مومن قسمت ۱۲ ترمیدور در نظام جمهوری اسلامی در دو حالت اتفاق می‌افتد. رفتن جمهوریت رفتن اسلامیت و جمهوریت هم منشعب از اسلامیت است نه از دموکراسی. پس ترمیدور در ایران از کم رنگ شدن اسلام اتفاق می‌افتد نه چیز دیگر. آیا دوران مومنین است یا دوره‌ی اصحاب ترمیدور؟ @m_o_hoseini

#ایران_مومن قسمت ۱۳ اگر الان فردای کشتار ۱۷ شهریور ۵۷ بود، تحلیل‌ها و روایت‌های اساتید و بچه‌های انقلابی از ارتش ایران چگونه می‌شد؟ امام به‌جای الهیات‌سازی برای ناامیدی یا ساختن روایت «ارتش جلاد»، در پیام ۱۸ شهریورش برای این فاجعه، می‌گوید «ارتش وطن‌خواه ایران» 🔻اگر به روش امام به صحنه نگاه کنیم، روایت ضعف و عقب‌گرد و ترمیدور از وجودمان صادر نمی‌شود. @m_o_hoseini

#ایران_مومن قسمت ۱۴ روضه‌ی غزه در آلمان بعضی‌ غربگراها دوست داشتند که گاوی در مزارع سوئیس می‌بودند و بعضی از رفقای حزب اللهی، دوست دارند که مجاهدی یمنی و لبنانی باشند. هر دو یک خطا دارند. ایران را آنی نمی‌بینند که هست. و هر کدام مطابق نظام معنایی‌اش آن نقص متوهمه را روایت می‌کند. این شور و حال و حرارتی که در این روضه‌‌ی ایستاده می‌بینید، فضیلت آنجا و نقصان اینجا نیست. این فریاد و خروش مسلمان آلمانی، همان تجلی متانت و ثبات بین المللی جمهوری اسلامی در محور مقاومت است. آن حماسه آفرینیِ رزمنده‌ی یمنی، موج چند متری همان اقیانوسِ با چند ده کیلومتر عمق است که ما ایران می‌نامیم‌اش. این حرکت‌های ایمانی ملت‌ها در آلمان و آمریکا و کاروان صمود و... بروز دهنده‌ی ایمان عمیق‌تر و در حال افزایشِ مردم و مسئولینِ جمهوری اسلامی‌ست، نه نشانِ سبقت گرفتن ایمان آنها بر ملت ایران. @m_o_hoseini

#ایران_مومن قسمت ۱۵ هر حرف دو ساحت دارد. یکی همان کلامی که صادر می‌شود. دیگری لوازم و امتدادات و تاثیرات آن کلام. بخشی از درگیری های بین اساتید جبهه انقلاب، اختلاف در گذاره‌ها نیست. بلکه در امتداد و تاثیر آن گذاره‌هاست. مثلا هر دو نفر می‌دانند که بعضی مسئولین در مساله ی فرهنگ عدم الفعل‌های فراوانی دارند، اما یک نفرشان این گذاره را تبدیل به عنصر «یأس» و دیگری آن را تبدیل به عنصر «امید» می‌کند حضرت آقا از «نیمه لچک کوچک یک زن»، مخالفت عملی این طیف با اراده‌ی دشمن را در می‌آورد و اینها را هم انقلابی می‌داند. و یک آقای دیگر از دست رفتن انقلاب را نتیجه می‌گیرد. @m_o_hoseini

#ایران_مومن قسمت ۱۶ بعد انقلاب، حاج آقا ... آمد به آیت‌الله گلپایگانی گفت که: «آقا چرا فریاد نمی‌زنید، ببینید چطور احکام اسلام را زیر پا می‌گذارند؟» آقا گلپایگانی گفتند: «اگر من داد بزنم، همین قدر هم از بین می‌رود» تازه این، در شور و حرارت و همراهی‌های دهه‌ی شصت بود. همان دهه‌ی‌ آرمانی بعضی از دوستان. عالم کسی‌ست که می‌داند چه حرفی را چه زمانی بزند. و می‌فهمد که نقشه‌ی دشمن چیست. می‌فهمد که الان مامور به «امید افزایی‌ست» یا مامور به «آسیب شناسی» پ.ن: البته به نظرم اگر آن آقا، همین را به امام می‌گفت، امام جواب کوبنده‌تری می‌دادند @m_o_hoseini

#ایران_مومن قسمت ۱۷ قال امیرالمومنین: «لایَکون الغِرّه فیٖ قلبِ العٰالِم» عالِمِ «غِرّه»، آن کسی‌ست که به لوازم حرفش توجه نـــــــــدارد. مثل آیت الله منتظری در عالم سیاست @m_o_hoseini