اگر اطرافیان کودک همه کارهای او را انجام دهند فرصتی برای نشان دادن خلاقیت بچه ها باقی نمی ماند. و مهمتر از آینکه اگر بچه ها به هرچه می خواهند بلافاصله دست پیدا کنند شکیبایی را نمی آموزند. ❤️ @maadar_khoob

🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀 👯♀♀شيك پوشي برازنده شماست👯♀♀ 🌀 #گل رز 🌀 #نوار_تزييني 🌀 #جيب و #يقه هاي مجلسي 🏃♂♀بهترين کيفيت،کمترين قيمت🏃♂♀ #نصف قیمت بازار👏 🌹بهترين ها رو اينجا داشته باش 👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2641625089C753aa55037

#تست_هوش و دقت اشتباه را پیدا کن ❤️ @maadar_khoob

کرکره مانع نشده بود , قشنگ عروج میکرد😁😍😘 ❤️ @maadar_khoob

چگونه از #خشم خود استفاده کنیم؟ وقتی بچه بودیم به ما نیاموختند که چگونه با خشم به عنوان واقعیتی از زندگی برخورد کنیم. ما را وادار کرده بودند که وقتی خشمگین می شویم، احساس گناه بکنیم و وقتی ابراز خشم می کنیم، خودمان را گناهکار بحساب آوریم. این عقیده را در ذهنمان جا داده بودند که خشمگین بودن یعنی بد بودن . در واقع خشم تنها یک گناه نبود بلکه جنایت هم بحساب می آمد. ما سعی می کنیم در رفتار با کودکان خود بردباری بخرج بدهیم؛ در واقع، آن قدر بردباری و احساس می کنیم داریم منفجر می شویم. می ترسیم که خشممان آسیبی به فرزندانمان برساند به همین خاطر، همان گونه که يك غواص نفسش را در آب حبس می کند خشممان را در درون خود حبس می کنیم. با وجود این، در هر کدام از آن دو نمونه بردباری و یاخشم انجام این کار حد و اندازه ای دارد. شاید در باطنمان از آن آگاه باشیم ولی نتوانیم از بروز آن جلوگیری کنیم خشم در زمانهای متوالی و موقعیتهای قابل پیش بینی طغیان می کند، با وجود این، همیشه ناگهانی و غیر منتظره به نظر می رسد. اگرچه ممکن است زمان خشم طولانی نباشد، اما خشم در آن لحظه، همیشگی و فناناپذیر به نظر می آید. وقتی از کوره در می رویم و خلق و خوی معمولی خود را از دست می دهیم، طوری عمل می کنیم که گویی سلامت فکری خود را از دست داده ایم. به فرزندان خود چیزی می گوییم و یا طوری با آنها برخورد می کنیم که وقتی بخواهیم همان رفتار را در برابر دشمنان در پیش بگیریم، ابتدا تردید می کنیم. به آنها فحش می دهیم، بر سرشان داد می کشیم و آنها را مورد حمله قرار می دهیم و وقتی جارو جنجال به پایان می رسد، احساس گناه می کنیم و به طور جدی تصمیم می گیریم که هرگز این کار را تکرار نکنیم. اما چیزی نمی گذرد که خشم دوباره ظاهر می شود و مقاصد و نیات نيك مارا بی اثر می سازد. و بار دیگر، به آنها که زندگی و دارایی مان را صرف آسایش و سعادتشان کرده ایم، وحشیانه حمله ور می شویم. تصمیمهایی که ما می گیریم تا دوباره خشمگین نشویم، نه تنها پوچ هستند بلکه از آن هم بدتر، آتش خشم را بیشتر دامن می زنند. خشم، همچون يك گردباد، واقعیتی از زندگی است که وجود آن را باید پذیرفت و آنگاه برای مقابله با آن آماده شد. خانه صلح آمیز و بدون جنگ، همچون دنیای بی جنگ مورد امید، از این طریق حاصل نمی شود که تغییری ناگهانی در ماهیت بشر فراهم اید و دنیا گلستان شود. برای ایجاد صلح و آرامش در خانه می بایست از يك سری روشها و روندهای حساب شده استفاده کرد و بدین ترتیب تنشها را پیش از آنکه به انفجار ختم شوند، کاهش داد. در تربیت کودك، خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع، اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند، نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی تفاوت هستند. بروز ندادن خشم از طرف والدین خوبی آنها را ثابت نمی کند. روی هم رفته، والدینی که نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند ، نمی توانند از خشم پرهیز کنند. کودکان نمی توانند در برابر طغیانهای خشم که همراه با بی حرمتی است بی تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما می توانند خشمی را که می گوید : “ صبر من هم اندازه ای دارد “ تحمل و درک کنند. «برگرفته از کتاب رابطه بین والدین و کودکان نوشته دکتر هایم جی گینات » ❤️ @maadar_khoob

💕💕 کودکان با یکدیگر متفاوتند. بعضی از کودکان در یکسالگی به حرف مي افتند بعضي از کودکان بعد از دو سالگي. بعضي از کودکان در یکسال و نیمگي توالت رفتن را مي آموزند بعضي از کودکان سه سالگي بعضي از کودکان ده ماهگي راه مي افتند بعضي از کودکان هجده ماهگي. تا زماني که پزشک فرزندتان معتقد است فرزندتان سالم است نگران نباشید. این تفاوتها معمولا ارثیست و بیشتر کودکان در سه سالگي رشد شان به هم خواهد رسید. بهتر است کودکان را با هم مقایسه نکنیم، آنها موجودات منحصر به فردی هستند... ❤️ @maadar_khoob

#قصه_شب 🐆غرغر پلنگ ❤️ @maadar_khoob

اجازه دهید فرزندتان خانه را زیر‌ و رو کند... از حدود ۹ ماهگی به بعد کودکان دست به‌کار می‌شوند که خانه را به‌هم بریزند و والدینشان را از این کار حسابی عصبانی کنند. یکی از دلایلی که کوچولوهای خانه دست به چنین کارهایی می‌زنند بی‌حوصله شدن آنها است، آنها معمولا از روی بیکاری به وسایل خانه رو می‌آورند. اما خبر‌ خوش اینجاست که کودکان کنجاوتر در آینده افرادی موفق‌تر می‌شوند. به همین دلیل روانشناسان به والدین توصیه می‌کنند خیلی کودکان را از این کار منع نکنند و حداقل اجازه دهند آنها در اتاق خودشان ریخت‌و‌پاش کنند، چراكه به‌هم‌ ریختن وسایل موجب می‌شود اعصاب کودک آرامش بگیرد و حتی سیستم ایمنی آنها تقویت شود. جالب اینجاست که به‌هم ریختن وسایل موجب ترشح هورمونی در کودکان می‌شود که رشد آنها را دو برابر می‌کند. #تربیت_فرزند ❤️ @maadar_khoob

دستشویی رفتن کودک ❤️ @maadar_khoob

#بازی_ریاضی #خودت_درست_کن #کلیپ_آموزشی #مناسب_2سال به بالا جهت آموزش رنگها اشکالی را بروی مقوا در می‌آورید و کودک را تشویق میکنید آن شکل را با رنگ خواسته شده ببیند ❤️ @maadar_khoob