یک عمر مدیون چشمان تو خواهیم بود به جرم آن که ما بیداریم و چشمان بیقرار تو خوابیده اند و به تاوان آن تا ابد بیدار خواهیم ماند .. یک قطار فشنگ برای دکتر / نوشته منیرالسادات موسوی #کتاب [ @mahdi59hoseini |آقامهدی]

آقامعلم روی تخته نوشت «وقتی بزرگ شدید، دوست‌دارید چکاره شوید؟» فوری توی برگه‌ام نوشتم «آخوند.» کاغذها را که جمع کرد، مهندس‌ها را روی هم گذاشت و دکترها را روی هم. سه چهار تا برگه هم مال خلبان‌ها بود. کاغذ من ماند روی هوا. گفت «فردا با اولیات بیا مدرسه» فردا شبش بابا محسن، گوشم را سه دور پیچاند و یک پس گردنیِ بسوزونِ چهارانگشتی زد. گفت «بچه نمی فرستم مدرسه که آخوند شه.» اما تابستان، خودش دستم را گرفت و برد پیش حاج محمود. قبلش ازم قول گرفت که اول، دکتر شوم و بعد آخوند. گفت که دلش می‌خواهد یک روز، بیاید محل کارم و بگوید «حجت الاسلام و المسلمین آقای دکتر مرتضا برزگر تشریف دارند؟» پیش حاج محمود، تفسیر قرآن کار می کردیم. همیشه می‌گفت «هیچیو بدون فکر قبول نکن باباجان. سوال داشتی بپرس. نظر داشتی بگو. نترس.» کلاس هم که تمام می‌شد، خودش چای می‌ریخت و می‌گذاشت جلوم. می‌گفت «آخوند شدن چه آسان، آدم شدن چه سخت است.» تا آخر تابستان، تفسیر نمونه را خواندیم. گفت سال بعد هم بیایم. اما اواخر پاییز، رفتیم تشییع جنازه‌اش. تابستان بعدی، بابا مرا فرستاد پیش یک حاج آقای دیگر. هیچیش مثل حاج محمود نبود. همه‌اش دعوا می‌کرد و هر سوالی می‌پرسیدم، جواب می داد «چون خدا گفته» مرتب هم به بابا می‌گفت «کله بچه‌ات بو قورمه سبزی میده‌ها.» وسط‌های تابستان دیگر نمی‌خواستم آخوند شوم. به بابا گفتم «عیبی نداره فقط آقای دکتر برزگر بشم؟» پرسید «خسته شدی؟» شعر حاج محمود را برایش خواندم که «آخوند شدن چه آسان، آدم‌شدن چه سخت است» آخوندی را ول کردم و چسبیدم به درس. همه اش، معدل بیست. همه اش، شاگرد اولی. اما هیچ دلم نمی‌خواست دکتر شوم. یکبار هم به بابا گفتم «دکتر شدن چه آسان، آدم شدن چه سخت است.» بابا گفت «جمله‌ات قشنگ بود، اما من سرتو می‌کنم تو فلان‌جات اگه دکتر نشی.» فلان جا را هم با دست نشانم داد. دیدم دکتر شوم بهتر است. اما نشدم. هیچ خوشم نمی‌آمد. به جایش میوه‌فروش شدم، ساندویچی کار کردم، توی بازار، بار لباس بُردم و سر خیابان دستفروشی کردم. بعد معلم شدم و هزار تا کار دیگر. حالا که دارم این را می‌نویسم، یقین دارم که آدم می‌تواند آنی بشود که می‌خواهد. کافیست اراده کند توی هر لباسی برود؛ به هر مقامی بخواهد دست یابد و پا به جایی بگذارد که هیچ کس دیگری نگذاشته. اما بقول حاج آقا محمود، آدم شدن چه سخت است. #مرتضی_برزگر [ @mahdi59hoseini |آقامهدی]

کتاب #تمنای_بی_خزان را در اپلیکشن #طاقچه بخوانید. قیمت3000تومان. نوع فایل:ePUB 📲دانلود برنامه طاقچه از↘️ بازار مایکت گوگل پلی سیب اپ —------------------------------------- @tamanaye_bikhazan ☑️کانال تمنای بی خزان☝️☝️

👇سلام من را به امام حسین برسان🌷👇 http://harimeharam.ir/news/43018 . گزارشی از کتاب تمنای بی خزان

❞#قرار‌هرشب‌ما❝ فرستـادن پنج #صلوات به نیت سلامتی و تعجیل در #فرج‌آقا‌امام‌زمان«عج» #صلوات #هدیہ‌بہ‌روح‌مطهر‌شهید #آقامهـدی_حسینی 🌷

◈ #دعای‌فرج ◈ بخـوان #دعای‌فرج را دعا اثـر دارد.. دعا ڪبوتر عشـق است و بال‌ و پر دارد.. 🌷به نیابت از شهید آقا مهدی حسینی🌷 #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج

مرا ؛ اویس شدن در هوای تو کافی است ... @mahdi59hoseini ~

هر نوع وابستگی مؤ‌من را از وصولِ به حق باز می‌دارد .. سد مرتضی آوینی @mahdi59hoseini ~

خدا به پیامبر می گوید: " أَفَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ "تو میخواهی مردم را مجبور کنی مومن باشند!؟!تو برای این رسالت نیامدی. حالا تو میخواهی بچه ات را مجبور کنی مومن باشند!؟ و تو معلم و مربی می خواهی این بچه را مجبور کنی مومن و خوش رفتار باشد!؟ قیمت این آدمک های مصنوعی ظریف زیبای دلربا از قیمت یک مجسمه قشنگ بیشتر نخواهد بود. بیایید همه با هم تصمیم بگیریم بچه هایمان آدم باشند، آدم باشند یعنی چه؟یعنی مختار باشند،آگاه و مختار .. شهید بهشتی #درس_اخلاق @mahdi59hoseini ~

هَمه‌ی غصِه‌ی یَعقوب همین بود که ای کاش بادهٰا ؛ عَطر که دادند خبر هَم بدَهند ... @mahdi59hoseini ~

✔️ #خاطره #شهید_مهدی_حسینی 🍃💛 بهمن 94 در حالی عزم رفتن کرد که بوی خوش روزهای پیروزی انقلاب را برای چندمین بار در زندگیمان تجربه میکردیم. این حس خوشایند مضاعف شد وقتی هنگام بازگشت به سوریه که من انتظار آمدن مهدی را در فصل نو شدن طبیعت میکشیدم، گفت: خانومم آماده باش که آخر اسفند مسافر همون جاده ای میشی که دارم میرم. حال و هوات یه کم عوض میشه.با شنیدن این جمله انگار بهترین خبر دنیا را میشنیدم، ولی همان لحظه به فکر فرو رفتم، واقعا چقدر بی قراری در من نمایان بود که مرا به دیدار در نزدیکترین فرصت، فراخوان میکرد. خوب مرا شناخته بود. پس از راهی کردنش، چند روز آبرو داری کردم و حرفی نزدم.ولی طاغتم بالاخره تمام شد و شد برنامه هر تماس من با مهدی، سئوال از اینکه کی موعد دیدار فرا می رسد. تفاوت این سفر با سری های قبل در این بود که این بار نغمه را نمیتوانستم ببرم. حالا نصف جانم را باید اینجا میگذاشتم و نصف دیگر را میبردم. بازی زمان دوباره در فرودگاه شروع شد. پنج ساعت تاخیر و پنج ساعتی که پنج روز گذشت.... #به_نقل_ازهمسرشهید . @mahdi59hoseini ~

«امتحان بقدر طاقت است » @mahdi59hoseini ~