«مرگ بر آمریکا» گفتن لیاقت می خواهد! 🔶ماه ذی الحجه سال نهم هجری بود که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از جانب خداوند ماموریت یافت آیات سوره برائت را بر مشرکین و زائران مکه قرائت کند. بدین منظور پیامبر(ص)، فردی را به سوی مکه اعزام نمود. اما اندکی بعد از حرکت وی از مدینه به سمت مکه، فرشته وحی نازل شد و چنان پیام آورد که هیچ‌کس جز او و یا کسى که از اوست، نباید عهده‏ دار ابلاغ این آیات برائت شود. رسول مکرّم اسلام(ص) بعد از دریافت وحی الهی، امیرالمومنین علیه السلام را مامور کرد تا خود را به آن فردبرساند و سوره برائت و پیمان نامه پیامبر(ص) را از او بگیرد و در میان حاجیان و مشرکین مکه قرائت کند. لذا امیرالمومنین(ع) طبق فرمان پیامبر (ص)عمل کرد و در ایام حج با خواندن آیات سوره برائت، بیزاری خدا و رسولش را از مشرکین با صدای بلند و رسا فریاد می زد و به مشرکین گوشزد می کرد که بعد از موعد و مهلت مقرّر چهار ماهه، هیچ مشرکی نمی تواند حج خانه خدا را به جا آورد و با این کار، مشرکان کینه توز را از صلابت و دلیری خویش به شگفت وامی داشت. بیزاری جستن از مشرکان و فریاد برائت سر دادن، کار هر کسی نیست. فریاد برائت از مشرکین را علی علیه السلام سر می دهد که بی واهمه در بستر پیامبر(ص)می خوابد و خود را در معرض شمشیرهای پر از کین قرار می دهد نه آن کسی که در غار، با وجودی که در معیّت پیامبر است باز هم دلش می لرزد و آرامش ایمانی ندارد. خداوند به هر کسی اجازه نمی دهد بر سر دشمنانش فریاد برائت برآورند. فریاد برائت را کسی همچون علی علیه السلام سر می دهد که دلاوری هایش در میدان احد جبرئیل را شگفت زده می کند و صلابتش ،خیبر را به تسلیم وامی دارد نه آنان که از کارزار احد و خیبر می گریزند.  فریاد بیزاری از دشمن را عباس (ع) سر می دهد که امان نامه ی شمر را پاره می کند و حتی وقتی به دل دشمن می زند و تحریم آب را می شکند حسرت یک جرعه نوشیدن آب را بر دل فرات می گذارد. فریاد برائت از دشمنان خدا، فریادی است که در بستر زمان جاریست و امروز در شعار «مرگ بر آمریکا» تجلی یافته است. شعاری که خداوند به هر کسی لیاقت نمی دهد آن را بر سر دشمنش فریاد بزنند.  «مرگ بر آمریکا» را خمینی(ره) کبیر سر می داد که جز خدا از کسی نمی هراسد و با اعتقادی راسخ می گوید: آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند. « مرگ بر آمریکا» شعار شهیدبهشتی بود که می گفت :آمریکا از دست ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر. «مرگ بر آمریکا»شعارحاج قاسم هاست و شعار همه ی خوبانی است که در شلمچه و طلائیه و فکه و اروند حماسه آفریدند و ناظران وجه الله شدند. شعار همت و باکری و چمران است، شعار حسین فهمیده است و شعار همه شهیدانی است که حیثیت مرگ را به بازی گرفتند «مرگ بر آمریکا» شعار اهل جهاد است پس اگر دلمان برای گفتن این شعار صاف نبود به سبک زندگیمان نگاه کنیم تا ببینیم که چگونه به روزمرگی ها عادت کرده و گمان می کنیم زندگی همین است و بس. اگر قبلا این شعار را سر می دادیم و اکنون برای گفتنش زبانمان نمی چرخد، پایه های ایمانمان را بار دیگر چک کنیم ،نکند موریانه ی نفاق و ترس و دنیاطلبی پایه های ایمانمان را خورده باشد. اگر صدایمان در گفتن «مرگ بر آمریکا» صلابت ندارد یقین بدانیم که یا اهل خواندن زیارت عاشورا نبوده ایم یا تاکنون هرچه زیارت عاشورا خوانده ایم چیزی جز لقلقه ی زبانمان نبوده است. این سنت خداوند است که حرمت نفس های پاکی را که بر سر دشمنانش فریاد انزجار سر می دهند نگه دارد و عینیت یافتن شعارهایشان را به نمایش بگذارد. لذا تاریخ گواه است که ما فقط وقتی از شعارهای انقلابمان دست کشیدیم که عملی شدنش را به نظاره نشستیم . ما گفتیم «مرگ بر صدام» و صدام را به گور فرستادیم، گفتیم «مرگ بر شوروی» و کمونیسم را به موزه فرستادیم و فروپاشی شوروی را شاهد بودیم، گفتیم «مرگ بر منافقین» و منافقین را به ذلت نشاندیم . آنقدر «مرگ بر آمریکا» می گوییم تا ایالات متحده را به پنجاه ایالت منفرده تبدیل ساخته و به لبه پرتگاه نابودی بکشانیم. ۱۳ آبان_ روز ملّی مبارزه با استکبار بر ظلم ستیزان عالم‌ گرامی باد.

🎥 مناجات کوتاه | التماس دعای ویژه ویژه شب جمعه 🔰 حاج محمود کریمی

مهدی رسولی حیدریم تا ابد ویژه استکبار ستیزی #مرگ_بر_امریکا #لبیک_یا_خامنه_ای

سرود آمریکا آمریکا ننگ به نیرنگ تو #استاد_ اسفندیار _قره‌باغی #مرد_غیرت_اقتدار #زن_عفت_افتخار #شیراز_تسلیت #در_امتداد_عاشورا #زن_عفت_افتخار #مرگ_بر_امریکا #لبیک_یا_خامنه_ای

سرود سازش نمی پذیریم «سازش نمی پذیریم» نام سرودی است که استاد قره باغی علاوه بر خواندن آن شعر و آهنگسازی آن را نیز بر عهده داشته است. #در_امتداد_عاشورا #لبیک_یا_خامنه_ای

🖤بر فخر و شکوه قم هزاران صلوات 🖤بر دخت امام هفتم از جان صلوات 🖤معصومه که او شفیعه روز جزاست 🖤تقدیم بر او چو آبشاران صلوات ▪️وفات حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها تسلیت باد▪️

صل الله علیک یا فاطمه معصومه (س)

خوش آمدی به قم ای اهل قم، فدات شوند خوش آمدی بـه دیار قـم، عمـه سادات قـدم قدم به قدومت ز اهل قم صلوات به این مقام و به این شوکت و به این اجلال سـزد امـام رضــا آیـدت بـه استقبـال عجـب نبــود اگــر بــود از ره تجلیـل زمـامِ ناقــه تــو روی دوشِ جبـرائیل عجب نبـود کــه آن روز از فـراز فلک به خـاک بوسیَت آیند، فـوج فـوجِ ملک عجب نبـود کـه گوینـد اهل قم، یکسر که گشته حضرت صــدّیقه وارد محشر عجب نه اهـل قـم ار افتخـار می کردند به جـای شـاخه گل، سر نثار می کردند زنان شهـر قـم از هـر طرف، مقـابل تو ز روی بـام فشاندنـد گـل به محمل تو ز نـاقـه ات همگـی احتـرام مـی کردند نهـاده دست به سینه، سلام می کردند به احترام تو قم شاخه شاخه گل آورد جنـایت و ستـم شــام را تـلافی کرد به محفلِ تو فشاندند اشک، جای گلاب زدند ناله که زینب کجا و بـزم شراب؟ به هـر قـدم صلـواتت نثـار می کردند تو را به خانه «موسی بن خزرج» آوردند به بند ناقه تو، دسته دسته چنگ زدند ولی به محمل زینب ز بام، سنگ زدند قسم به عـزّت تو، ای به مقدمِ تو درود که جای عمـه سـادات در خرابه نبود به سوی عمه تو شامیان چو رو کردند به جای گل، سرِ نی، هیجده سر آوردند به اجر این همه ارضِ ادب، کرامت کن به روز حشر، تو از اهل قم، شفاعت کن _-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_ در سرد سیر شهر دل، روح بهاری در شوره زار سینه ی من چشمه ساری میخواهی امشب بر کویر دیده گانم با روضه هایت باغی از شبنم بکاری سهم تو از ارث پدر، خونجگر بود از کودکی در ماتم او سوگواری منزل به منزل در پی دلدار رفتی در دشت های عاشقی محمل سواری داغ عزیزانت بلای جانتان شد تو زخمی تیغ جفای روزگاری تا مقصدت مشهد، دگر راهی نمانده ای کاش می شد اندکی طاقت بیاری می سوختی از آتش تب، بین بستر دلخسته راضی به رضای کردگاری باید بیاید دلبرت، باید بیاید در آخرین ساعات هم امید واری چشمان اشک آلوده ات را تا دم مرگ یک لحظه هم از درب حجره بر نداری نام رضا از روی لب هایت نیفتد با اینکه رو به قبله و در احتضاری تو یادگار دلبرت را مثل زینب با گریه روی سینه ی خود می فشاری دیگر مخور غم، چون سرت را ای کریمه بر دامن زهرای اطهر می گذاری _-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_ روی قبرم بنویسید که خواهر بودم سالها منتظر روی برادر بودم بنویسید گرفتار نباشم چه کنم؟ من اگر منتظر روی برادر نباشم چه کنم؟ روی قبرم بنویسید جدایی سخت است اینهمه راه بیایم، تو نیایی سخت است یوسفم رفته و از آمدنش بی خبرم سالها میشود و از پیرهنش بی خبرم روی قبرم بنویسید ندیده رفتم با تن خسته و با قد خمیده رفتم بنویسید همه دور ربرم ریخته اند چقدر دسته ی گل روی سرم ریخته اند چقدر مردم این شهر ولایی خوبند که سرم را نشکستند خدایی خوبند بنویسید در این شهر سرم سنگ نخورد به خداوند قسم بال وپرم سنگ نخورد چادرم دور وبرم بود وبه پایی نگرفت معجرم روی سرم بود وبه جایی نگرفت …من کجا شام کجا زینب بی یار کجا؟ من کجا بام کجا کوچه و بازار کجا؟ بنویسید که عشاق همه مال هم اند هر کجا نیز که باشند به دنبال هم اند گر زمانی به سوی شاه خراسان رفتید من نبودم به سوی مرقد جانان رفتید… روی قبرش بنویسید برادر بوده سالها منتظر دیدن خواهر بوده روی قبرش بنویسید که عطشان نشده بدنش پیش نگاه همه عریان نشده بنویسید کفن بود، خدایا شکرت هرچه هم بود بدن بود خدایا شکرت یار هم آنقدری داشت که غارت نشود در کنارش پسری داشت که غارت نشود اوکجا نیزه کجا گودی گودال کجا؟ اوکجا نعل کجا پیکر پامال کجا؟ بنویسید سری بر سر نی جا میکرد خواهری از جلوی خیمه تماشا میکرد _-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_ عصمت حقّی و بانوی مظلومه ای نوری از کوثری، حضرت معصومه ای دیده گریانِ تو، جان به قربانِ تو ای قبله ی حاجات، یا عمّه ی سادات واویلا واویلا واویلا واویلا... از قدومِ تو قم مدینه ای دیگر است طلعتِ قُدسی ات آینه ی مادر است دل به تاب و تَبَت، ذکرِ روز و شبت ای جان و جانانم، رضا رضا جانم واویلا واویلا واویلا واویلا... مَحمِلت غرق گل شده ز مِهر و وفا سوزم از روضه ی کوفه و شامِ بلا دیدگانِ تر و، سنگ و خاکستر و غمهای پی در پی، سرها به روی نِی واویلا واویلا واویلا واویلا... _-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_ دل شکسته شد مرثیه خوان، برای دخت موسی بن جعفر تمام هست و دار و ندارم، فدای دخت موسی بن جعفر به دیدن ِ برادرش آمد ولی نشد حاجتش روا به خاک قم ز درد و غم در حسرتش شده جان ِ او فدا آید از سوی طوس عطر پیراهنش ذکر جانش شده وقت ِ جان دادنش

جانم رضا جانم رضا… به خاک مقدمش بوسه زن شد، چو سَرو و نسترن،یاس و سُنبُل به موقعِ ورودِ به قم شد تمام ِ محملش غرقه در گل دلا بسوز دلا بسوز از داغ زینب و شام پر بلا به یاد آن دمی که دید رأس برادرش را به نیزه ها هجمه و ازدحام، طعنه ی خاص و عام رأس ِ بر نیزه و، سنگ ِ بالای بام مولا حسین مولا حسین… _-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_ کبوتر حرمت شد دل زمینگیرم کشید پای تو را آسمان به تقدیرم رواقهای تو را پر کشیده ام بانو… بجز حریم تو از هر چه آسمان سیرم توان دیدن خورشید کار هر کس نیست ولی نگاه از آن بارگه نمی گیرم تو نبض زندگیم را به دست خود داری مسلم است که با رفتن تو می میرم مدینه قسمت پرواز من نخواهد شد چرا که با قفس خود هنوز درگیرم کنار پنجره های ضریح تو هر بار بقیع می روم آنجا قرار می گیرم خدا نخواست که پابند نامه ها بشوم