سالگرد ازدواج ملکوتی رحمة للعالمین حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله) و ام المومنین حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) تبریک و تهنیت باد رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) پانزده سال قبل از بعثت در روز دهم ربیع الاول با حضرت خدیجه (سلام الله علیها) ازدواج نمودند (1) حضرت خدیجه (سلام الله علیها) به دلیل کمالات و فضائل متعدد خواستگاران پر نفوذ فراوانی داشت ، به دلیل کمالات بی شمار حضرت ، هر شخصی به خود اجازه خواستگاری از ایشان را نمی داد و بزرگان و اشرافی چون ابوجهل، ابوسفيان، عقبه بن ابي معيط، صلت بن ابي يهاب از ایشان خواستگاری می نمودند ، لیکن معیارهای ازدواج حضرت چیزی فراتر از ثروت و قدرت بود (2) در تاریخ ثبت شده حضرت خدیجه (سلام الله علیها) به علم آموزی علاقه داشتند به همین دلیل از علماء ادیان ابراهیمی دعوت می نمودند که برایش صحبت نمایند ، در یکی از این جلسات جوانی خوش سیما از مقابل خانه خدیجه (سلام الله علیها) گذشت. دانشمند یهودی از خدیجه (سلام الله علیها) خواست که او را به مجلس دعوت کند. پس از پایان مجلس و در هنگام خداحافظی در حالی که شعف از صورت آن عالم یهودی مشهود بود، رو به خدیجه کرد و گفت: «آن چه من در کتاب های آسمانی گذشته خوانده‌ام، نشان می دهد که او پیامبر آخرالزمان است. خوشا به سعادت بانویی که چنین جوانی شوهرش باشد که در این صورت به شرافت، عزت و شکوه دنیا و آخرت نایل آمده است.» (3) بعد از آن حضرت خدیجه (سلام الله علیها) سرپرستی تجارت خود را به آن جوان سپرد و کمکم از کمالات حضرت یقین نمود سخن آن عالم یهودی صحیح است و حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) پیامبر آخرالزمان است پس تصمیم گرفت خود به حضرت پیشنهاد ازدواج دهد ، روز سرنوشت ساز زندگی خدیجه (سلام الله علیها) فرا رسید. پس از سفر تجاری که پیامبر سرپرستی آن را به عهده داشتند ، فرصت ملاقات فراهم شد. خدیجه با حفظ حیا مقابل پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و گفت: «ای عموزاده من بر اثر خویشی که میان من و تو برقرار است و عظمت و عزتی که در میان قوم خود داری و امانت و حسن خلقت که شهره همه اهل مکه است، مایلم که با تو ازدواج کنم.» (4) و پیامبر نیز استقبال نمودند. در مورد سن حضرت در هنگام ازدواج اقوال فراوانی وجود دارد از جمله ۲۵ ، ۲۸ ، ۳۰ ، ۳۵ ، ۴۰ و حتی ۴۵ سال [5] که اکثر علمای تشیع ۲۸ را پذیرفته اند ، در میان اهل سنت نیز ابن‌عماد حنبلی از علمای اهل سنت در شذرات الذهب می‌گوید: «ورجح کثیرون أنها ابنة ثمان وعشرین. بسیاری از مورخین قول ۲۸ سال را برای حضرت خدیجه در زمان ازدواج با پیامبر اکرم ترجیح داده‌اند.»(6) در مورد ازدواج حضرت خدیجه (سلام الله علیها) قبل از ازدواج با رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) ابن شهر آشوب از چهره های برجسته جهان تشیع و تسنن می فرماید : «احمد بلاذری» درکتاب «انساب الاشراف»؛ «ابوالقاسم کوفی» درکتاب «الاستغاثة فی البدع الثلاثة»؛ «سید مرتضی» در کتاب «الشافی فی الامامة»؛ و «شیخ طوسی» در کتاب «التلخیص»؛ روایت کرده است که: « پیامبر اکرم در حالی با خدیجه کبری ازدواج کرد که وی باکره بود»، و می افزاید: «تاکید این مطلب در دو کتاب «الانوار» و «البدع» آمده است که: «رقیه و زینب دختران هاله، خواهر خدیجه بوده اند.» (7) و اما اینکه بر خلاف نظر اکثر مورخین، چنین القا می کنند که حضرت چند بار ازدواج کرده و سن حضرت در هنگام ازدواج با رسول خدا بالا بوده است ، شاید به دلیل فضیلت سازی برای برخی دیگر از همسران پیامبر باشد. والله اعلم.

۱۲ شهریور سالروز شهادت سردار رئیسعلی دلواری و روز ملی مبارزه با استعمار انگلیس گرامی باد

۱۲ شهریور ماه سالروز شهادت رئیسعلی دلواری و روز ملی مبارزه با استعمار انگلستان است.

12 شهریور 1397 ‌﷽ ☘️?شعر شکفته است یا شعله ی خشم است اینکه تراویده است از دل تنگش شروه ی غمناک کدام آهوی وحشی است؟ اینکه شکوفا شده از بغض تفنگش غرش رعد کدام برنو کهنه است خشم کدام آذرخش پیر هراسان اینکه براورده شور از گلوی رود آنکه چو موج آمده ست از شب طوفان مرد می آید شکوهمند تر از کوه در سر او شور و شوق لحظه ی دیدار نام خوشش زمزمه شاد رهاییست در دل پس کوچه های زخمی دلوار مرد ، همان جنگجوی پیل دلاور او که فکنده ست خصم بر تهی خاک او که چشیده است طعم تلخ خیانت او که کشیده است آه از دل غمناک مرد می آید ولیک راوی زخم است زخم عمیقی که ارمغان رفیق است دشمن اگر زخم می زند عجبی نیست زخم رفیق است که بسیار عمیق است?☘️ ــــــــــــــــــ شاعر ؛علی هوشمند (شعری برای شهید رئیس علی دلواری)

(12 شهریور سالروز مبارزه با استعمار انگلیس)

رئیسعلی دلواری سردار مبارزه با استعمار انگلیس

رئیسعلی دلواری سردار مبارزه با استعمار انگلیس

وفات جناب عبدالمطلب جد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

وفات عبدالمطلب جدّ بزرگوار پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ابوحارث عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف، بزرگ قبیله قریش در زمان جاهلیت و از بزرگان عرب بود. وی مردی عظیم الشّان، رفیع منزِلَت، متَّصف به اوصاف پسندیده و مشهور به افعال حمیده بود. عبدالمطلب جد پدری حضرت محمد ص و امام علی (ع) است. قوم قریش ریاست او را قبول داشته و به وجودش افتخار و مباهات می‌نمودند. از جمله آثار عبدالمطلب، حفرِ چاه زمزم است. او نذر کرد که هرگاه، خدایِ متعال، به او ده فرزند پسر کرامت کند، یکی از آن جمله را به سُنَّت جدش، ابراهیم (ع)، قربانی کند. خدای، حاجتش برآورد و او را ده پسر عنایت فرمود. عبدالمطلب بر آن شد که نذرش را ادا کند. قرعه به نام عبدالله، پدر حضرت محمد ص افتاد. چون خواست او را قربان کند، خویشانِ مادری، او را ممانعت کردند. سرانجام با راهنمایی یکی از بزرگان، قرار بر این شد که دیه یک نفر را به جای عبدالله قربانی کنند که صد شتر معیَّن گردید. عبدالمطلب همواره، محمد صلی الله علیه و آله را نوازش می‌کرد، او را می‌بوسید و درباره او سفارش می‌نمود و می‌گفت: این چهره را چهره‌ سروَری و زعامت می‌بینم. چون عبدالمطلب را مرضِ موت رسید، ابوطالب را بخواند و او را گفت: محمد صلی الله علیه و آله را از دل و جان مواظب باش که این کودک، رایحه پدر را استشمام ننموده و مهر مادر ندیده. این کودک را آینده‌ای پس شگفت در پیش است. تو مسئولی در دوران کودکی، مراقب و مواظب او باشی، مبادا آسیبی به وی رسد. پیامبر بزرگ اسلام، در زمان رحلت جدّ خود، هشت سال داشت.