[ نیازی ندارم به کسی وقتی ویسآتو دارم ]

_درحال حاضر تو افتضاح ترین ورژنِ خودم قرار دارم، همه کارام عقب مونده، یك‌ماهه که نگاه ننداختم به درسام و حتی تو مدرسه هم کتاب نمیبرم، همه روزمو لش رو تختم درحال سیر کردن تو یه دنیایِ دیگه، هیچکار مفیدی انجام نمیدم، مسئولیتامو پشت گوش میندازم؛ و این اصلا فاطمه یِ کمالگرا رو راضی نمیکنه، در عینِ حال به‌شدت این کرختی و سیب‌زمینی بودنه به مزاقم خوش اومده، باهاش خسته نیستم اما این جدایی از واقعیت و درجا زدنه بد داره همه برنامه هاموبهم میریزه، دورشدم از خودم، از هدفام، از آدمها، از زندگیم، از دنیا؛ کاش یه تلنگری ایجاد میشد برام تا سرعقل بیام و این مسخره بازی رو جمع کنم، کاش .

_منفور شدنِ آدما دوتا شاخصه مهم برام داره؛ یك ادایی بودن و تظاهر کردن و دو مبالغه زیاد و بال پردادن به هرموضعی که پیش میاد .

_وقتی میگم نمیدونم منظورم این نیست که نمیدونم، فقط چون خیلی طولانیه و درکش هم سخت و ممکنه اصلا حق مطلب ادا نشه ترجیح میدم سکوت کنم .

_شدیدا علاقه دارم به ارتباط فیزیکی، اما اعتماد به نفسشو نه گاها .

_فقط انقدره دیگه مونده تا هرچی پروژه هست رو پرت کنم تو صورتشون و بگم آقا من دیگه نمیخوام، خستم و مسائل شما اونقدری الکی بزرگ شده که بین دغدغه هام جا نمیشه .

_فکر میکردم به بغل نیاز دارم اما درواقع نوشابه میخواستم .

_