چجوری میشه آدمها انقدر پیش هم عزیز میشن؟ پروسه خاصی داره؟ شایدم کار خاصی میکنن؟ یا اینکه یهو یه اتفاق عجیب میفته؟ واقعا نمیدونم و هرچی بیشتر بهش فکر میکنم به هیچ نتیجه‌ای نمیرسم. ولی جدی چیشد که تو انقدر عزیز شدی برام؟ چرا هیچکس به عزیزی تو نیست؟

همیشه بهمون میگفت قدر این روزاتونو بدونید. یه روزی میاد که حسرتتون میشه ،حتی برای سختی‌ها هم دلتنگ میشید، این روزا از بهترین روزایی هستن که دارین تجربه میکنین. ماهم میگفتیم بروبابا حسرت این روزا رو بخوریم که چی؟ اصلا چی دارن مگه؟ الان یجوری زمین چرخ خورده و من رسیدم به نقطه ای که جدی جدی برای همه چیز اون روزا دلتنگم. میگن تو لحظه زندگی کن بابا بیخیال اون‌موقع، هرچی الان هست رو بچسب، ولی میدونین؟ اون گذشته‌ای که تا الان بیخ گلوت رو گرفته اصلا نگذشته، جزوی از همین حاله. و مطمئنم اگر روزی این دلتنگی و حسرت تمام بشه برای لحظاتی که الان همه رو تو دلتنگی و حسرت گذروندم دلتنگ میشم.

اگه مثل فیلما درحین زندگی کردن تو موقعیت های مختلف آهنگ اون لحظه پلی میشد زندگی قشنگ‌تر نبود؟

یجوری هرچند ثانیه چک میکنم کسی پیام داده بهم یا نه انگار نه انگار دیگه با هیچکی حرف نمیزنم. هیچ اتفاق خاصی قرارنیست توگوشی بیفته انقدر صفحشو خاموش روشن نکن.

_

همه چی درست میشه دیگه مگه نه؟

_

میشه یکی این خصلت _همه جا قید خودتو بزن تا بقیه راحت باشن_ رو از من بگیره تا خودمو برای آدما کشته‌نکردم؟

فردا برای انسان بودن زیادی آسیب پذیرم، کاش فقط یک گربه بودم که روی درختا لم داده بود و خرخر میکرد.

دلم کلمه میخواد. دایره لغوی‌م اصلا کفاف ذهنیات داخل مغزمو نمیده.