_قرارکنسل شده‌ای ك ِ به کافه ویکند ختم شد[صبحِ‌دوشنبه،10:30] با همراهیِ خانم فلانی @gazireD

_درحالی که خودم دارم به همه میگم حرص ِ نمره نزنید و فلان خودم دارم از درون میسوزم وحشتناک ، از قراره معلوم برنامه چهارشنبه تخریب مدرسه رو سرمعلماست . *اصلا بدرک ، به قولِ یه عزیزی فاقد اهمیت

_خودمم از این حجم محافظه کاری و محتاط بودنم حالم بهم میخوره بقیه که جایِ خود دارن .

_

-

_

راستی بهتون گفته بودم چقدر زود رنجم؟

این همخونیِ از صدقه سریِ صدایِ گرفته مرغیِ من و ضایع بازیا و سوتیامون انقدری مُضحک شد که حتی رغبت نکردم ادیتش کنم و اون ته تهایِ گالریم داره خاک میخوره ؛ اما امروز یِ کرمی افتاده تو جوونم که ازش یِ چیزی دربیارم ، امیدوارم نتیجش قابل پخش باشه :>

_من بعد هر باری که حرفام ایگنور میشه : کاش یکی بهم میگفت تو دهنتو ببندی نمیمیری .

[من برایِ تو کی‌ام ؟]

_خستم ، اونم زیآد . شاید اگه انقدر حساس و زودرنج نبودم با گرفتنِ همه چیز بکتفم این خستگی و کلافگی عملا از بین میرفت اما قسمت ِ سخت ِ ماجرا اینه که من هیچوقت نتونستم چیزی رو بکتفم بگیرم اتفاقا به تک تک جزئیات اهمیت دادم ، اهمیت افراطی . اما هیچوقت بروز ندادم ، هیچی نگفتم ، انکار کردم و تهش انقدر صبر کردم منتظر موندم که یهو لبریز شدم ، همه و همه روهم تلنبار شدن و باعث شدن غمباد بگیرم ، هرچند ساعت با خودم میگم تهش که چی ؟ سخت نگیر دختر ، شل کن . اما نمیشه اونقدر این غمایی که منو گین کردن زیاد و رویِ هم تلنبار شدن که حتی نمیشه راجبشون حرف زد و خالی شد ؛ فقط میشه یِ گوشه نشست و ماتم گرفت و سکوت کرد ، سکوت .