انقدر چرت و پرت توی سیومسیجم نوشتم که بفرستم اینجا، ولی فقط روزی دو تا کلمه‌شو ویرایش میزنم و بیخیال میشم. انگاری عادت کردم به الکی پیچیده کردن.

جدیدا یهویی یه سری تکست خیلی قشنگ از تیکه آهنگا پیدا میکنم و تا میرم آهنگشو سرچ میکنم با یه میکس و مستر افتضاح رو به رو میشم. تروخدا این دوبس دوبسا چیه میزارید زیرصدای آهنگ خب؟ چرا صدا از ته چاه میاد؟ حیف اون متن :(((

تو انقدر غرق خودت شدی که حتی نفهمیدی من مدت هاست غرق شدم.

کاش انقدر سعی نکنی تو اینسکیوریتی هام سرک بکشی.

"هر وقت هرکاری کردم من احمق به‌چشمت نیومد"

حتی یکی که باهم آهنگ گوش بدیم چی؟ همونم نداریم.

*از این آهنگایی که فقط خودم دوس دارم و بقیه اخ و تخش میکنن.

به اینجا رسیدن خیلی برام عجیبه، چون حتی فکرش هم نمیکردم و الان ترسم از اینه که اگر اون هایی که دوستم داشتن دیگه دوستم نداشته باشن چی؟ ولی حتی بخوام هم نمیتونم برگردم. رسیدم به یه جایی که فقط باید چشم و گوشم رو بگیرم و از روی طناب معلق رد شم. گاهی انقدر یک‌جا می‌ایستم که سرم درد میگیره از ثابت بودن ولی من فقط میخوام مطمئن شم که آیا دارم به ته دره میرم یا خودم رو از چاه بیرون میکشم؟ نمیدونم، گاهی انقدر منتظر تایید میمونم که زیر پام علف سبز شه. تا صبح تردید دارم و من هیچوقت نمیتونم کاملا مطمئن باشم چون تمام کاستی ها و کمبود هایی که خودم پنهان کردم رو میبینم و این هیچوقت بی‌نقص نبوده. و کاش که از خودم دور تر نشم، این غریبگی ترسناکه ولی هرچقدر هم که دور بشم ای کاش تو هنوز هم من رو دوست بداری.

مردشور سردرد بعد گریه رو ببرن که باید یه دور واسه اونم گریه کرد.

متنفرم از اینکه صدای گریه کردنم رو کسی بشنوه، و بیشتر از اون متنفرم که کسی به روم بیاره که متوجهش شده. لطفا فقط خودتو بزن به اون راه و بزار به گریه کردن ادامه بدم قول میدم خوب شم.(یه روزی)

فکر کردن به کلاس‌بندی جدید باعث میشه دلم بخواد از پنجره بپرم پایین. من واقعا از هر تغییری بیزارم.

خیلی کار زشتیه که انقدر کارامو عقب میندازم و مدام دنبال کنسل کردنم. نمیفهمم چرا انقدر خسته‌ام با اینکه هیچ کاری نمیکنم.