اگه مغز عزیزم اجازه بده و از تحلیل و بررسیِ مسائل واقعا جزئی و پیش پا افتاده دست بکشه، خیلی ازش ممنون میشم. حداقلش اینه که میتونم یه خواب راحت داشته باشم و از شر این سردردای چهل و هشت ساعته خلاص بشم.

_

_امسال یجوری از فاطمیه بی‌بهره بودم که باید برم به‌حال خودم گریه کنم .

[ این بیماریِ هستم با کمی فاطمه ]

_شدیدا میل به محبت ورزی پیداکردم و با هیچکسم میل سخن نیست، انگاری یه غده احساسات پراکنده جم شده توگلوم؛ فک کنم سهمیه کافور این ماه رو هنوز نریختن تو آبایِ مملکت.

اگه میتونستم اهنگامو بغل میکردم.

*چجوری این حجم ازنمك تو مردم ایران موجوده؟

_وای چقد دلم میخواد بهش/بهشون بگم مگه مجبورت کردن راجب همه‌چی نظر بدی؟ اونم وقتی تك‌تك حرفات، اعمالات، کلماتت، افکارت دزدیده یِ بقیس و مال خودت نیس؛ میلِ به فرمالیته‌گرایی تا کجا ؟

_وقتی براتون شعر میخونم خیلی به محتوا دقت کنید، اکثر حرفام لابلایِ بیتا قایم شده.

_کاش میشد بعضی عکساروقاب کرد پشت‌پلك؛ اینجوری کمتر دلتنگ خاطره ها میشدیم .