_کاش میشد یه کتاب بنویسم به اسم "چگونه به دیگران اهمیت ندهیم تا احساساتمان پایمال نشود" اما متاسفانه خودمم درموندم تو این مسئله .
_تنها چیزی که برایِ خوب بودن نیاز دارم گره خوردن تنها، دست ها و ضربانه؛ گره کور .
_خدایا میشه لطفا همه دوستام دوسم داشته باشن و به این دوست داشتن ادامه بدن و هیچوقت ازم بدشون نیاد و پیششون کمرنگ نشم ؟
_متنفرم از وقتایی که آدما یه چیزی راجبم میفهمن و رفتارشون و عوض میکنن یا سعی میکنن خودشونو خیلی فهمیده و با درك نشون بدن؛ واقعا از این نوع حمایت هایِ مصنوعی تنفرآمیز و معذب کننده ان .
_خستم و حوصلم درد میکنه،
خستم و از تغییر رفتارایِ آدمیزاد تو موقعیتای مختلف ذلم،
خستم و از تبعیض و صبوری گستته‌ام،
خستم و از قضاوت و ناروا حاملم،
خستم و کلی کوفت زهر مار دیگه؛
من خستم، خسته و بازهم باید درك کنم و توقع درك شدن نداشته باشم، بازم باید خودمو با شرایط وفق بدم، بازم باید من مراعات کنم، بازم باید من خودمو خفه کنم؛ تا همه چی سرجاش بمونه که نه اما لاقل فرونپاشه .