[ انقدر حوصله ندارم که حتی دیگه نمیتونم ناراحت باشم ]

_ازت متنفرم که با یه حرفت روزها منو بهم میریزی و حتی متوجه هم نمیشی .

[ولش کن اصلا، بیا فعلا با این نم بزن تا ببینیم چی میشه؟]

_الان که نگاه میکنم میبینم تموم نفرت انگیزای چند ماه پیشم تبدیل به نوستالژی شدن یجورایی حتی دلم براشون تنگ شده؛ سرگرمم میکردن، نفرت ورزی بهشون خوش میگذشت، از واقعیت هایِ وحشتناک دورم میکردن، ای کاش انقد زود تموم نمی‌شدن .

_کاش میتونستم منِ قبلی رو تو آغوش بگیرم و بهش بگم این سختیایی که دعا دعا میکنی تموم بشن لذته، لذت. بعد اینا هیچیه، خالیه، پوچیه، نیستیه.این زجری که ازش ناله میکنی خود عسله.فاطمه قدرشو بدون، دریابش.زمان رو نزار رو دو ایکس که همین الانشم خیلی سرعتش بالاست.یکم زندگی کن، یکم. انقد تو باتلاق ساختگیِ ذهنت دست پا نزن، فقط بزار آروم آروم غرق شی، بیرون این باتلاق هیچ خبری جز حقایق منزجر کننده و دردناک نیست، دردات مصونت میکنه از دردایِ واقعی، از آینده .

_دیدین بعضی وقتا انقدر یکیو دوست دارین که دیگه دارین نمیتونین و ختم تمومه افکار و جریانایِ زندگیتونه؟ و بعد از فرط این دوست داشتنه دیگه نمیدونید چیکار کنید، یهو میزنه به‌سرتون، یهو رو میارید به کارایِ عجیب غریب تا فقط بفهمونید که دیگه دارید نمیتونید از شدت تعلق خاطر .

میشه سراغمو بگیری؟

_فقط منم که نتنها از اینکه کسی برام اسپویل کنه بدم نمیاد بلکه خودمم از بقیه میخوام که برام یه سری چیزارو قبل دیدن اسپویل کنن؟ یجورایی ذهنم به آمادگی نیاز داره همچنین ارزش سنجی .