_امروز هرآهنگی که پلی میشد فقط تو بودی که تو ذهنم نقش میبستی، آخه من با این حجم از خاطرات نگریم چیکار کنم پس؟

۲۰فروردینِ خسته.

_یعنی کی دیگه ازنوشتن برات خسته میشم؟

_شماهم بعضی وقتا قربون صدقه و محبت خونتون میفته یا فقط من اینجوریم؟

[ چقدر به تو میومد پروانگی، چقدر من شمع بدی بودم که سوزوندمت ]

انقدر بهت زل میزدم، تا تو پلك کم بیاری.

_من نتنها قدرت تصمیم گیریمو برای خودم از دست دادم بلکه حتی دیگه نمیدونم تصمیم بگیرم که به حرف کدوم یکی از تصمیم گیرنده های مختلف زندگیم گوش بدم، و این زجره خالصه.

_من در مواجهه با غم سه تا حالت دارم؛ اول اینکه محلش نمیدم و انقدر مینویسم و با آدمای مختلف حرف میزنم که فراموش شه، دوم اینکه غمم رو ربط میدم به تموم غمایی که از بدو آفرینش داشتم و میگریویم، و حالت سوم وقتیه که نمیتونم حرصمو از طریق اشک خالی کنم و کسی هم اطرافم مایل نیست که پناه‌شه اونموقعست که وحشتناک سادیسمی برخورد میکنم و هرچی پل پشت سرم هست رو بدون توجه به هیچچ چیزی خراب میکنم و درنهایت بعد گندی که زدم میشینم به یه گوشه خیره میشم و قبل از اینکه مغزم از بار حرص منفجرشه میزارم بیان پایین .

_انقدر روابطم با عده زیادی از آدما سطحی و مُضحک شده که دلم میخواد یه‌باره از همه بکنم و جز دو سه نفر با هیچ بنی‌بشری ارتباط نگیرم و دیگه برای عمیق نگه داشتن آدما انقد به در دیوار نزنم .

[ اصلا مگه میشه دوست نداشت؟ ]

خود اشك، طرحی از لبخند شود.