بهشت ِمن .

انقدری خستمه که رسما کف ِمترو چهارزانو نشستم و اصلانشم برام مهم نیست همه با چشمایِ گشاد شده از تعجب نگام میکنن ؛ مهم اینه که من واقعا خستم ، خسته .

عایِ هلالی مداحیاتون عجیب به دل میشنه‌‌‌آ ، عجیب .

جوری که امروز مملو از کرم‌ریزی هایِ ریز و درُشت بود>>>>>>

یعنی من الان باید برایِ تخم‌ ِمرغِ‌دوزرده استرس داشته باشم یا قضیه کنسله؟ الآیُحال یه نیمچه استرس ِقربت‌الله میکاریم تو دلمون تا ببینیم چی سرمون میاد ؛ ای بابا .

ای‌بابا ؛ ملت تاریخِ اولین لبخند ِمایل به نیشخند ِ همه اطرافیانشون ُ ازبرَن بعد من حتی تاریخِ تولد آدمایِ مهم زندگیمو با اینکه بارها و بارها ازشون پرسیدم یادم نمیمونه ؛ خدایا خودت یکاری کن این وضعیت واقعا سخیف و مستهجنههه .

اتوبوس واقعا یکی از بهترین جاها برایِ فکر کردنه :> پ.ن : البته که کلا اتوبوس دلخواهه ؛ جایی پُر از آدم هایِ متفاوت ، پُر از احساسات ِمتفاوت ، پُر از افکار هایِ متفاوت .

اصلا هندسه کی وقت کرد انقد نفرت انگیز بشه؟

_ و چقدر دوست‌داشتنیِ شکستن بغض ، بعد ِماه ها تحمل کردنش .

_همیشه یادت بمونه کجاست خونه ، مهم نیست اونا دارن چی رو نشون میدن .

_شاید به نظرت مُضحک بیاد ولی منِ سنگی‌ام لبریز میشم ؛ امشب لبریزم ، لبریز ِلبریز .