از زمانی که شروعش کردم تا الانی که دارم تمومش میکنم از هیچ چیزی مطمئن نیستم، چیزی که دارم واردش میشم پر از ریسکه و اگر دوتا پیچ اول رو برام راحت کنه قطعا بقیه راه رو سخت تر و پیچیده تر میکنه.
نمیدونم من آدم دووم آوردن و تلاش کردن نبودم و اگر چیزی سخت بود فقط از زیرش در میرفتم ولی انگار الان همه چیز پیچیده توی هم دیگه تا من مجبور بشم این مسیر رو به تهش برسونم.
و نمیدونم الانی که از همین نقطه شروع هم بی‌انگیزه و خسته‌م قراره درنهایت چی بشه، ولی اگر نرسم خیلی ناامید کننده‌ست.
کاش میشد آدم‌هایی که وضعیت فعلی غزه رو با وضعیت مناطق محروم ایران و دنیا مقایسه میکنن کشت.