_شدیدا میل به محبت ورزی پیداکردم و با هیچکسم میل سخن نیست، انگاری یه غده احساسات پراکنده جم شده توگلوم؛ فک کنم سهمیه کافور این ماه رو هنوز نریختن تو آبایِ مملکت.
_وای چقد دلم میخواد بهش/بهشون بگم مگه مجبورت کردن راجب همهچی نظر بدی؟ اونم وقتی تكتك حرفات، اعمالات، کلماتت، افکارت دزدیده یِ بقیس و مال خودت نیس؛ میلِ به فرمالیتهگرایی تا کجا ؟
_ترجیحم بر اینه که وقتی با تلاش کردن بازم به نتیجه مطلوب نمیرسم، دیگه تلاشی نکنم تا نه زندگی رو زهر کنم و نه غصم بشه از تلاش هایِ ناکام مونده .