کاش میشد آدم‌هایی که وضعیت فعلی غزه رو با وضعیت مناطق محروم ایران و دنیا مقایسه میکنن کشت.

و همچنین آدم‌هایی که فکر میکنن اگر نسبت به مسئله غزه ناراحتی و همدردی نشون بدی یعنی نسبت به مسائل کشور خودت هیچ حسی نداری

میل به چپیدن توی خونه و قطع ارتباط با اجتماع و هیچ‌کاری نکردن کل وجودم رو گرفته و هرلحظه بیشتر ترغیب میشم تا لای پتوم فرو برم ولی آدمو تجربه هاش میسازن نه تو خونه نشستن، پس زوری هم که شده میزنم تو دهن خودم و از خونه میرم بیرون تا یاد بگیرم زندگی کنم.

*

سروناز عزیزم، نزدیک دو سال و اندی هست که دنج‌ترین بغل امنمه.

چه قشنگه کربلا، مخصوصا غروب کربلا