دلم تنگ شده بود .

خیلی زیاد

ظاهرا اینجا همون منِ‌من‌ِ‌ منه . اما حس میکنم یه چیزی کمه ؛ عام شاید خاطرات و احساساتی که اونجا گذاشته شد یا شایدم اون ۸۳ نفری که هرکدومشون قوت قلبم بودن و دوسشون داشتم . نمیدونم ، سردرگمم اگه ترس از فراموش شدن منِ‌من یا چنین چیزی نبود اصلا اینجا دوباره ساخته نمیشد اما خب غیرتم رویِ این اسم باعث شد یه یادگاری کوچیک تو دنیای ایتا داشته باشم شاید همین الان به فراموشی بسپارمش شایدم به سرم زد و از تک تک لحظاتم اینجا یادگاری گزاشتم .

خب الان با اطمینان خاطر میگم من رسما غلط کردم