eitaa logo
متسا | مرجع ترویج سواد امنیتی
29.9هزار دنبال‌کننده
2.6هزار عکس
1.7هزار ویدیو
39 فایل
|متسا: مرجع ترویج سواد امنیتی| 🔘 متسا تلاشی است برای توانمندسازی امنیتی شهروندان ایرانی. نشانی ما در شبکه های اجتماعی: https://matsa-ir.yek.link ارتباط با ما : @chmail.ir" rel="nofollow" target="_blank">matsa1@chmail.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🔻مارکو روبیو وزیر خارجه آمریکا روز چهارشنبه ۱۶ آوریل اعلام کرد که دفتر موسوم به مرکز» تعامل جهانی را تعطیل کرده است. ماموریت این مرکز مقابله با اطلاعات دستکاری شده و گمراه کننده ای بود که گفته میشود از سوی جمهوری اسلامی ایران روسیه و چین منتشر میشوند. آقای روبیو طی بیانیه ای اعلام کرد که این نهاد اقداماتی را در جهت محدود کردن آزادی بیان در ایالات متحده و دیگر کشورها انجام داده است. او همچنین مرکز تعامل جهانی را به هدر دادن پول مالیات دهندگان آمریکایی متهم کرد. این مرکز به صورت گسترده مورد انتقاد محافظه کاران بود چرا که بارها رسانه های این جناح را به انتشار اطلاعات جانبدارانه و نادرست متهم کرده بود. این مرکز همچنین چندین وب سایت و حساب کاربری آمریکایی را به عنوان منتشر کننده اطلاعات دستکاری شده عمدتا در رابطه با جنگ روسیه و اوکراین شناسایی کرده بود. @matsa_ir
متسا | مرجع ترویج سواد امنیتی
♦️کارمندان و امنیت سازمانی اشتباهات رایجی که کارمندان مرتکب می‌شوند+ راه حل. (بخش اول) 🔹باز کردن
♦️کارمندان و امنیت سازمانی اشتباهات رایجی که کارمندان مرتکب می‌شوند+ راهکار. (بخش دوم) 🔸استفاده از اطلاعات کاربری ضعیف بر اساس گزارشها، ۸۱ درصد از کاربران از یک نام کاربری و رمز عبور مشابه برای تمامی حساب‌های خود استفاده می‌کنند. مجرمان سایبری ابزارهایی دارند که می‌توانند رمزهای عبور ضعیف یا قابل پیش‌بینی را شبیه‌سازی کنند. ⛔️راهکارها: _از کارمندان بخواهید که رمزهای عبور منحصر به فرد ایجاد کنند. برای افزایش امنیت، از نمادها و اعداد در کنار حروف استفاده کنند. به عنوان مثال، “سیاتل” را به “S3att!e” تغییر دهند. _قوانینی ایجاد کنید که الزام آور باشد تا کارمندان رمزهای عبور پیچیده و حداقل ۱۲ کاراکتری انتخاب کنند و در صورت شک به سرقت، آن‌ها را فوراً تغییر دهند. @matsa_ir
متسا | مرجع ترویج سواد امنیتی
♦️جایکا(JICA) ابزار نفوذ ژاپن در کشورهای در حال توسعه معرفی اجمالی 🔹آژانس همکاری های بین المللی ژاپن (Japan International Cooperation Agency) یک سازمان دولتی زیرنظر 'وزارت امور خارجه "ی ژاپن است که نقش عمده ای در ارائه ی کمک‌های توسعه‌ای رسمی ژاپن به سایر کشورها خصوصا کشورهای در حال توسعه (ODA) برعهده دارد. 🔸جایکا(JICA) در سال 1974، به توصیه ی آمریکا برای ترمیم وجهه ی ژاپن و ارتقای جایگاه بین المللی این کشور با ادغام آژانس همکاری های فنی خارجی(OTCM) و سازمان خدمات مهاجرت ژاپن(JEMIS)، تأسیس شد و از سال ۲۰۰۳، به عنوان یک سازمان مستقل هدف خود را حمایت از رشد اقتصادی و اجتماعی در "کشورهای در حال توسعه" از طریق همکاری‌های مختلف، از جمله "همکاری های فنی، ارائه ی وام‌های ارزان‌قیمت و کمک‌های بلاعوض" تعریف کرده است. 🔸دفتر مرکزی جایکا در توکیو واقع است و این سازمان از طریق شبکه‌ای از ۹۶ تا ۹۷ دفتر خارجی در سراسر جهان فعالیت می‌کند. استقرار استراتژیک این دفاتر در برخی کشورها با هدف ایجاد هماهنگی و تعامل با آن کشور است و نه لزوما ارائه ی کمک های توسعه ای. 🔹علاوه بر این، جایکا ۱۵ تا ۱۷ دفتر داخلی در ژاپن دارد که به عنوان مراکز همکاری بین‌المللی منطقه‌ای عمل می‌کنند و از پروژه‌هایی که از ژاپن آغاز می‌شوند، پشتیبانی می‌کنند. "کشورهای تحت پوشش" 🔸حوزه ی فعالیت جایکا تقریباً در بیش از ۱۴۰ کشور و منطقه در سراسر جهان از جمله اسرائیل، آمریکا، فرانسه، انگلستان، سوئیس، هند، بنگلادش، مالزی، ایران، اوکراین، کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین گسترده است که آن را به یکی از بزرگترین سازمان های همکاری و اعانه در جهان تبدیل می‌کند. "اهداف اصلی" 🔹جایکا اهداف خود را تحت عناوین ترویج همکاری های بین المللی در زمینه ی توسعه ی اقتصادی و اجتماعی و بهبود آموزش و بهداشت در کشورهای در حال توسعه، خدمات مهاجرت، آموزش و استخدام داوطلبان، ترویج کمک های بلاعوض و هم چنین همکاری با سازمان های بین المللی برای حل مسائل جهانی مانند تغییرات اقلیمی، فقر و نابرابری تعریف می کند. 🔸پرواضح است که دولت ژاپن با ایجاد این سازمان به دنبال افزایش اثربخشی، کارایی و تاثیرگذاری تلاش هایش در راستای اهداف سیاست خارجی خود بوده است. 🔹علاوه بر آن، اعلام رسمی حضور و همکاری های فنی و توسعه ای JICA، در کشورهایی که قادر به مدیریت شرایط اقتصادی و معیشتی شهروندانشان نیستند، به منزله ی کمتر توسعه یافته یا عقب مانده بودن آن کشور و یادآور دیدگاه استعمارگران غربی است. @matsa_ir
متسا | مرجع ترویج سواد امنیتی
💡تاملی بر پدیده ی "سفیر-اینفلوئنسر" در سپهر دیپلماسی نوین 💢پُرسون پُرسون، یَواش یَواش، اومدم درِ خونَتون...! این تصنیفِ آشنا با صدای کیست؟ یک خواننده نوظهورِ پاپ؟!، نه، آقای "کیم جون پیو"، سفیر کره جنوبی در ایران است که با لهجه شیرینش به فارسی آواز می خواند. روزی روزگاری سفیر، تنها نماینده رسمی و سیاسی یک دولت بود. آدمی عصا قورت داده و اتوکشیده، اهل جلسات رسمی و بیانیه‌های خشک. اما این روزها، کافیست سری به رسانه های مجازی و شبکه های اجتماعی بزنیم و یکی از ویدئوهای کوتاه و بامزه دیپلمات‌های خارجی مقیم تهران را تماشا کنیم تا پی ببریم بازی عوض شده! 💢 سفیر انگلیس با لحن خودمانی از چای ایرانی و خاطراتش در ساختمان کهنسال سفارت تعریف می کند، سفیر آلمان در خیابان فردوسی دونرکباب می‌خورد و از زندگی روزمره‌اش در تهران می‌گوید. سفیر ژاپن در گود زورخانه میل و کبّاده می گیرد و...! این رویدادهای شیرین نه تصادفی، بلکه بخشی از استراتژی های حساب شده، مبتنی بر *"دیپلماسی دیجیتال" (Digital Diplomacy)* هستند. براساس گزارش موسسه بروکینگز، تا سال ۲۰۲۳، بیش از ۸۵% کشورها از سفیران خود خواسته اند در شبکه های اجتماعی فعال باشند. دلیلش روشن است: گاه یک پست اینستاگرامی تأثیری برابر با صدها ساعت مذاکره رسمی دارد. 💢براساس تعریف جوزف نای، *قدرت نرم (Soft Power)* توانایی جذب و متقاعدسازی، بدون توسل به زور یا پول است؛ ابزاری که از طریق فرهنگ، ارزش ها، و سیاست های مشروعیت ساز اِعمال می شود. *دیپلماسی عمومی(Public Diplomacy)* نیز به عنوان زیرمجموعه و مهمترین پایه ی قدرت نرم، بر ایجاد ارتباط مستقیم با مردمِ کشورهای دیگر تمرکز دارد. در عصر حاضر، این مفاهیم با ظهور رسانه های اجتماعی و پدیده "جنگ نرم" (Soft War) پیوند خورده اند. جنگی که نه با سلاح، بلکه با روایت سازی، بِرَندسازی ملّی و دستکاری افکار عمومی پیش می رود و می توان از آن به "جنگ جهانی هویت" به عنوان مهم ترین قطعه در جنگ های ترکیبیِ دنیای امروز تعبیر کرد. در این آوردگاه، هر کشوری که روایت جذابتر و انسانی تری خلق کند، برنده میدان نفوذ است. این جاست که نقش *"سفیر-اینفلوئنسرها"* پررنگ می شود. آن ها با شخصی سازی دیپلماسی، مرزهای خشک دولتی را می شکنند و از طریق ایجاد اعتماد و همدلی، ذهنیت ها را تغییر می دهند. 💢اما در این میان، جای یک سؤال بزرگ خالیست: پس ما چی؟! چرا هیچ سفیر ایرانی یا حتی رایزن فرهنگی در خارج از کشور چنین روایت‌هایی نمی‌سازد؟! چرا هیچ دیپلمات ایرانی در لندن، پاریس یا سئول تصویری زنده، انسانی و صمیمی از ایران امروز نشان نمی‌دهد؟ چرا روایت ما هنوز یا رسمی است، یا سانسورشده، یا با تأخیر؟ 💢پاسخ را باید در ترکیبی از ترس، بی‌اعتمادی، فقدان دانش-مهارت تخصصی و ضعف ساختاری جست‌ و جو کرد. ساز و کارِ دیپلماسی فرهنگی ما هنوز به قدرت "علوم ارتباطات" ایمان نیاورده است. هنوز اسیر تفکر سنتی هستیم و فکر می‌کنیم نماینده مان باید خود را در چهارچوب های خشک زندانی کند. هنوز از حضور دیپلمات‌ها در فضای مجازی می‌ترسیم و به قدرت تصویر، طنز، نوستالژی، و ارتباط مستقیم با افکار عمومی بی‌اعتمادیم. آن هم در حالی که ایران به عنوان یک ملّت و تمدن کهن داستان‌های جذّابی برای گفتن و چنته پر و پیمانی برای تسخیر ذهن و قلب مردم دنیا دارد... 💢در جهانی که حتی یک پایه از جنگ های سخت نیز در روایت رسانه ای شکل می گیرد، انفعال در چنین عرصه های سرنوشت سازی برابر است با حذف از نقشه *ژئوپلیتیک فرهنگی(Geoculture)* . ایران نیازمند یک تحولِ بنیادین و پارادایمی در دستگاه های دیپلماسی خود و باز تعریف مفهوم "دیپلماسی عمومی"، به ویژه در وزارت امور خارجه و سازمان فرهنگ و ارتباطات است. تحولی که در آن: هر سفیر یا رایزن یک فعال رسانه ای و هر کُنش، به ویژه در فضای مجازی یک پل فرهنگی و ابزاری برای کسب قدرت نرم باشد. 🖋دکتر محسن سوهانی @matsa_ir