به‌طور کلی، اگر نگاه کنیم به رفتار دولت با نهادهای آموزش عالی — که شریان حیاتی جامعه‌اند — متوجه می‌شویم که تخریب و بی‌اعتنایی به‌صورت سیستماتیک در همه‌جا به‌چشم می‌خورد. شاید چون پذیرفته شده که ساکنان برج عاج دانشگاهی، اغلب چپ‌گرا هستند، خدا نکند! بعضی از آن‌ها حتی در مخالفت با کودتای قضایی مشارکت داشتند، پس چرا باید به آن‌ها پول داد؟ مهم نیست که آن‌ها هستند که دانشمندان آینده را تربیت می‌کنند، آن‌هایی که ممکن است سرطان را درمان کنند، متخصصان بالستیک که نسل آینده «گنبد آهنین» را اختراع خواهند کرد، پزشکانی که روزی جان‌مان را در اتاق عمل نجات خواهند داد، نویسندگان، نمایش‌نامه‌نویسان، کارگردانان، بازیگران و موسیقی‌دانانی که به زندگی‌مان معنا خواهند بخشید. اما چرا باید در کسانی سرمایه‌گذاری کنیم که ممکن است، همراه با استعداد در علم یا رقص، عقیده‌ای مستقل و مخالف دولت پیدا کنند؟ بهتر است بودجه را بدهیم به طلاب یشیوا که در روز انتخابات، یکپارچه به نفع دولت رأی خواهند داد. درست نیست؟ اگر فکر می‌کنید من مبالغه می‌کنم، کافی‌ست واکنش‌ها به کمپین کمک مالی موسسه وایزمن را بخوانید: بیشترشان حول یک موضوع می‌گردد این‌که «پروفسور شیکما برسلر» عضو تیم این موسسه است. خب، حالا همه‌چیز روشن شد. می‌گویید این‌ها فقط نظر کاربران اینترنتی است و نه مدرکی دال بر آن‌که دولت جنگ تمام‌عیار علیه هر آن‌چه نمایانگر پیشرفت، خرد، تفکر مستقل و انتقاد است، به راه انداخته؟ خب، برای اثبات این موضوع نیازی نبود تا کمپین جمع‌آوری کمک موسسه وایزمن راه بیفتد: هنوز دود از آوارها بلند بود که یکی به نام «ینون مگال»، سخنگوی غیررسمی دولت، در توییتر نوشت: «خدا ۱ – موسسه وایزمن ۰» وسوسه شدم که به کنه روان تاریک کسی بپردازم که از اصابت موشک به مکانی که (در میان دیگر کارها) داروهای بیماری‌های لاعلاج را اختراع می‌کند، خوشحال است. اما به‌جای آن، با تمام عشقی که به انسانیت در وجودم مانده، برایش آرزو می‌کنم که هرگز به یکی از همان داروها نیاز پیدا نکند. و واقعاً اگر نماینده دولت نبود، نادیده‌اش می‌گرفتم اما او با یک توییت نکبت‌بار، تمام روح دولت را خلاصه کرده است.

- سیلا . میترسم‌بابا - نترس بابا این صدای پهپاد نیست صدای باده . نه بابا صدای باد نیست.... - بخدا صدای باده

باشرف های پاریس

باشرف های استرالیا