eitaa logo
محمد جواد مؤذن🇵🇸
167 دنبال‌کننده
336 عکس
229 ویدیو
11 فایل
موذن هستم طلبه سال دوم سطح دو و سه تخصصی. قبلشم دانشگاه بودم رشته کامپیوتر. این کانال هم صرفا جهت اشتراک مطالبی هست که بنظرم مفیده. قطعا دانشم زیاد نیست ولی خواستم زکات همین مقدار کمو بدم ممنون از راهنمایی های شما بزرگواران راه ارتباطی: @mjmoazen
مشاهده در ایتا
دانلود
‏خونه شمام اینجوریه که وقتی مهمون میاد یچیزایی میارن برای مهمون که با خودتون میگی اینا دیگه کجا بود؟
کارها و اعمال عرفانی احمد آقا برای همه ی شاگردان و دوستان درس عبرت بود . هرکس به فراخور وجود خود از خرمن ویژگیهای ایشان بهره می برد و استفاده می کرد . ایشان هیچ گاه گرد گناه نچرخید . یک بار در نامه ای نوشته بود : « مؤمن سنگینی معصیت را چون کوه احد بر روی شانه های خود حس می کند . » همیشه توصیه می کرد گناه را کوچک نشمارید و از انجام کارهای نیک نهراسید .
آنچه وظیفه ی همه ی ملت اسلام و همهی امت اسلام است ، مبارزه برای روشنگری است ؛ این در درجه اول . هـم علما مسئولند ، هـم روشنفکران مسئولند ، هم تحصیل کرده ها مسئولند ، هم همهی کسانی که منبـری دارند ، تریبونی دارند مسئولند که روشنگری کنند و حقایق دنیای اسلام را برای مردمی که نمیدانند بیان کنند ؛ این روشنگری جـهـاد است . حضرت آیت الله @khodnews
اساس سیاستی که بریتانیا در سراسر جهان اسلام از آن پیروی کرده است ، شامل این شعار سه کلمهای است : « شکست ، تسلط ، و نابودی ایمان آنها . » و آنها در انجام همه شرایط و الزامات این سیاست ، دریغ نکرده اند . اولین کاری که در هند انجام دادند یافتن افرادی بود که به آنها خدمت کنند . با استفاده از این افراد ، آنها آرام آرام آتش شرارت را روشن کردند . @khodnews
... آنچه این ضعیف از عقل و نقل استفاده نموده ام، این است که اهمّ اشیاء از برای طالبِ قُرب، جِدّ و سعی تمام در ترک معصیت است. (به نقل از ملا حسینقلی همدانی) @khodnews
بهترین نوشته اونه که با دلت بنویسی نه فقط با قلم... @khodnews
آرامش یعنی جایی که دلت گرم به خداست @khodnews
همون قدر که تو سختی ها به یاد خدا هستیم وسط خوشی ها و لذت‌های زندگی هم باید به یادش باشیم @khodnews
یه نوزاد هیچ وقت غصه‌ی گرسنه موندن رو نمی خوره، چون می دونه مادرش کنارشه، اگه مطمئنی که خدا داری چرا غم روزی داری؟؟؟ @khodnews
نماز، بهترین راه ارتباطی با خداست... @khodnews
به محمد حسودی ام می شد ، به حاج حبیب حسودی ام می شد ، به پسر و شوهر خودم ؛ به تمام مردهایی که میتوانستند بروند جبهه . حسرت ، آشناترین حس آن روزهای من بود . خبر منطقه رفتن هر مردی را که می شنیدم ، در صحن حرم که رزمنده ها را می دیدم ، از تلویزیون ، اتوبوسهای پر از جوان مشتاق و خنده رو را که می دیدم ، آه می کشیدم . چشم هایم پر می شد و از ته دلم غصه می خوردم که نمی توانم همه چیز را رها کنم و بروم توی منطقه یک کاری دست بگیرم تا دلم آرام شود که من هم برای خدا و برای دفاع از اسلام ، قدم برداشته ام . روایتی جهادی و زیبا از زندگی یک شیرزن ایرانی @khodnews
نام کتاب: سر اسم گذاری بچه ، دعوا بود . هرکسی یک چیز می گفت ؛ آخرش توافق کردیم بگذاریم سمانه . حتی چند روزی هم سمانه صدایش زدیم . حاجی که با شناسنامه آمد ، بچه ها جا خوردند . هی می گفتند « بابا اشتباه شده . بابا اشتباه نوشتن . » حاجی خیلی ساده نگاهشان کرد و گفت : « چرا ؟ مگه چی شده ؟ » هاج وواج نگاهشان می کردم و منتظر بودم ببینم آخرش چه می شود . صفحه اول شناسنامه را گرفتند جلوی حاجی و گفتند : « اینجا نوشته زینب معماریان . » حاجی با شیطنت لبخند زد و گفت : « آهان ! اسم بچه رو پرسیدن ، من به زبونم اومد زینب . خب بابا زینب که خیلی بهتره . » بچه ها حرص می خوردند . من از غرغر کردنشان خنده ام گرفته بود . برای اینکه آتششان تندتر نشود ، خنده ام را خوردم . پشت حرف حاجی را گرفتم و گفتم : « معلومه که زینب قشنگ تره . » @khodnews