سلسله یادداشت‌های (از آشنایی تا شناسایی) قسمت هشتم 🔰میدان بزم یا رزم؟! 🔹 این‌جا، میدان بزم است؟ یا رزم؟ نه، این‌جا میدان بزم و رزم است؛ جایی‌که شور و شعور، در کنار شمشیر و شعله قد علم کرده‌اند! 🔸 خطاست اگر این میدان را تنها به بزم بسپاریم. میدان بزم، اگر بی‌هدف و بی‌فریاد باشد، قربانگاه خاموشی دل‌های بیدار است؛ دل‌هایی که نمی‌خواهند در زنجیر عافیت‌طلبی بمانند، دل‌هایی که به اتحاد عقل و احساس تن داده‌اند، نه به سکوتِ مصلحت‌زده. 🔹و آری! اگر بزم در جای خویش بنشیند، می‌شود خاکریزِ رزم، می‌شود پرچم‌دار قیام، می‌شود تکیه‌گاه مردان میدان. 🔸اما افسوس... که عده‌ای از تاریخ عاشورا، تنها نوای نای و ناله‌اش را شنیده‌اند، نه ضرب‌آهنگ شمشیر و ندای "هیهات منا الذله" را! 🔹بدانید و بدانیم: دستگاه سیدالشهدا، نه موزه‌ای برای عبرت‌گیری صرف، نه مجلسی برای اشک بی‌حماسه است؛ بدانید و بدانیم: دستگاه سیدالشهدا، موزه عبرت‌زدگان نیست؛ این‌جا محراب بصیرت است، این‌جا خیمه‌گاه آگاهی و ایستادگی است! 🔸 کارزار مردانگی است، صحنه فریاد بر ظلم، و میدان احیای حقیقت! 💢 حرکت سیدالشهدا، تلفیقی است از اشک و اشتیاق، از بزم و برهان، از رزم و قیام؛ چراغی است برای هر دل خفته، هر دیده غبار گرفته، هر وجدانی که در تردید و فتنه سرگردان است. 💢 اینجا، ای اهل دل! اینجا میدان بزم و رزم است! میدان قئود است، نه قعود. میدان فریاد است، نه فقط فغان. میدان عمل است، نه صرفاً اشک! ✍️ یادداشت اختصاصی // حجت‌الاسلام علیخانی #یادداشت #نهضت_بیداری #از_آشنایی_تا_شناسایی 📮 سایت | ایتا | آپارات | ویراستی | روبیکا