🔴 وقتی صندلی می‌رود، دغدغه می‌آید! 🔻نقدی بر مطالبه‌گری پس از مسئولیت! 🔸گاهی برخی دوستان ما که در یک وزارتخانه یا دستگاه یا استانداری یا ... منصب و مسئولیت داشتند و حالا در دولت جدید از آنجا کنار گذاشته شدند، انتظار دارند که امثال بنده در موضوعی که اولویت و دغدغه آنهاست حتماً ورود کرده و کار رسانه‌ای انجام دهیم. البته؛ انصافاً گاهی آن دغدغه از سر روحیه انقلابی‌گری و مطالبه‌گری است اما گاهی از سر قدرت است که تشخیص این خیلی سخت نیست! 🔹در فضای سیاست و مدیریت، چهره‌هایی هستند که تا زمانی بر صندلی قدرت نشسته‌اند، همه‌چیز را بی‌نقص می‌بینند؛ نقدها را نادیده می‌گیرند یا آن را بی‌اساس می‌دانند. اما به محض این‌که از جایگاه رسمی کنار گذاشته می‌شوند، یک‌باره به صف مطالبه‌گران و منتقدان می‌پیوندند. تغییر موضعی که بیشتر از آنکه ناشی از تغییر واقعیت‌ها باشد، محصول تغییر جایگاه خودشان است. 🔸طنز ماجرا آنجاست که همین افراد، پس از خروج از قدرت، انتظار دارند دیگران ـ از جمله فعالان مستقل رسانه‌ای ـ همسو با آنها حرکت کنند و در نقدهایی که خودشان اولویت می‌دانند، مشارکت کنند؛ گویی دغدغه‌های شخصی آنان باید فوراً به دغدغه عمومی تبدیل شود. این انتظار، بی‌پایه و بی‌نتیجه است؛ چراکه نقد و مطالبه‌گری واقعی باید بر اساس اولویت‌های جامعه شکل بگیرد، نه بر مبنای منفعت یا موقعیت یک فرد. 🔹تجربه سال‌های فعالیت من نشان داده است که وفاداری به اولویت‌های واقعی مردم و مسائل کلان، مهم‌تر از پیروی از خواست زودگذر افراد است. گاه یک موضوع یا عملکرد یک مدیر را چند سال پیش نقد کرده‌ام، اما امروز دیگر آن پرونده در اولویت افکار عمومی یا نیازهای استان و کشور نیست. بازگشت به آن فقط به این دلیل که برای فردی خاص اهمیت دارد، معنایی جز بازی در زمین شخصی دیگران ندارد! 🔸این چرخه، بخش بزرگی از معضل فضای سیاسی و رسانه‌ای ماست؛ جایی که «نقد» برای بسیاری نه یک وظیفه اجتماعی، بلکه ابزاری برای تصفیه‌حساب‌های قدرت است. شکستن این چرخه نیازمند وفاداری به معیارهای ثابت مطالبه‌گری است: واقعیت، اولویت جامعه و هدف اصلاح، نه منافع یک نفر یا یک جناح. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 تئوریزه‌کردن خلع‌سلاح با ژست آکادمیک! 🔻ایرانِ بی‌دفاع در رؤیای سریع‌القلم با پول دانشگاه ملت! 🔹اراجیف تازه‌ی محمود سریع‌القلم، نه علم است، نه «نظریه سیاسی» است و نه حتی شبه‌علم! فقط توجیه‌نامه‌ای متوهمانه است برای خلع‌سلاح، تسلیم و وابستگی! 🔸کسی که بر صندلی دانشگاه ممکلت نشسته و با پول ملت درس می‌دهد، مردم را به «عدم مقاومت» در برابر بیگانه دعوت می‌کند، آن‌وقت نامش را می‌گذارد علم! اگر قلمم از فحش بیزار نبود، واژه‌ی دقیق‌تری برای این حرف‌های مفت و متوهمانه انتخاب می‌کردم! 🔹هر دانشجوی سال‌اولی علوم سیاسی می‌فهمد که فلسفه‌ی پیدایش حکومت، تأمین امنیت، برقراری نظم و تحقق عدالت است؛ اما سریع القلم که خدای طیفی از روشنفکران ایرانی است، می گوید «حکومت در ایران» فقط به اقتصاد بپردازد و مقاومت نکند! 🔸من معتقدم که «عدالت» و «امنیت» و «اقتصاد» به هم وابسته‌اند؛ بدون امنیت، عدالتی محقق نمی‌شود و بدون عدالت، امنیت پایدار برقرار نخواهد شد! اما سریع‌القلم با وارونگی عجیب، می‌گوید "حکومت در ایران" فقط باید دنبال «توسعه اقتصادی» باشد و کشور مقاومت نکرده و بی‌دفاع بماند! 🔻از آن عجیب‌تر، نسخه‌ای است که می‌پیچد: مقاومت نکنیم، پنج تا ده سال هرج‌ومرج و بی ثباتی را تحمل کنیم تا شاید آمریکا تحریم‌ها را بردارد! 🔹این خزعبلات نه علم است، نه دانش است، نه حتی شبه علم است؛ اینها اراجیف متوهمانه است! اجازه ندهید این توهمات از تریبون دانشگاه مملکت، با پول ملت به ذهن جوانان بیچاره مملکت تزریق شود. این فضای دیکتاتوری در دانشگاه را بشکنید! ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔸همین جریان وقتی نوبت به اقتصاد و وظایف حکومت در قبال اقتصاد هم می‌رسد، به دولت نسخه‌ای نئولیبرالی می‌دهد که همه چیز را اعم از صنایع بزرگ و مادر و منابع و بهداشت و درمان و آموزش و پرورش و همه چیز را خصوصی کن، ثروت را به اقلیت بده، مردم اگر نانشان سوخت، با آنها معامله کن و آزادی فرهنگی و اجتماعی بده تا آرام شوند. اساساً حکومت را در اقتصاد هم خلع سلاح می‌خواهند! 🔹این توهمات و خُل‌بازی امثال سریع‌القلم و رنانی، بخاطر پیری و فرتوتی نیست؛ اینها سال‌هاست همین مأموریت را دارند: تئوریزه‌کردن شکست، بزک‌کردن وابستگی و جا زدن تسلیم به‌جای عقلانیت. این پروژه‌ای است حساب‌شده علیه آگاهی مردم؛ پروژه‌ای ضدعقلانیت، ضدعلمی، ضدایرانی برای پرورش نسل‌هایی که اهل مقاومت نباشند. 🔸البته جنگ 12 روزه و فضایی که در بین مردم و اقشار وسیع دانشگاهی علیه تجاوز آمریکا و اسرائیل شکل گرفت نشان داد که این توهمات حقیقتاً طرفداری ندارد. مردم هم اقتصاد میخواهند هم موشک! هر دووظیفه حکومت است نه طبقه سرمایه دار مفت خور! حکومت باید به مردم توجه کند نه اینها! ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 ونزوئلا و گناه نابخشودنی استقلال! 🔻چرا غرب‌گرایان ایرانی، نه انسانیت دارند نه منافع ملی را می‌فهمند؟ 🔹در جهان معاصر، کمتر کشوری را می‌توان یافت که به‌اندازه ونزوئلا تاوان «استقلال» را پرداخته باشد. گناه اصلی کاراکاس نه ماجراجویی نظامی است و نه نقض حقوق بشر؛ بلکه آن است که نمی‌خواهد زیر پرچم نظم آمریکایی و سرمایه‌داری لیبرال جهانی سر خم کند. در منطق قدرت‌های بزرگ، چنین موضعی بخشودنی نیست. هر دولت و ملتی که از مدار واشنگتن بیرون رود، باید هزینه‌های سیاسی، اقتصادی و حتی انسانی سنگینی بپردازد. 🔸از زمان هوگو چاوز تا نیکلاس مادورو، دولت‌های بولیواری ونزوئلا در پی بازتعریف «استقلال ملی» بودند؛ استقلالی نه صرفاً سیاسی، بلکه اقتصادی، فرهنگی و تمدنی. آنان می‌خواستند منابع طبیعی و نفت خود را از دست شرکت‌های چندملیتی آزاد کنند، الگوی توزیع ثروت را در جهت عدالت اجتماعی بازسازی نمایند و صدای جنوب جهانی را در برابر شمال مسلط بلند کنند. اما همین تصمیم کافی بود تا ایالات متحده این کشور نفت‌خیز آمریکای لاتین را به فهرست دشمنان اضافه کند. 🔹تحریم‌های بی‌سابقه، محاصره مالی، تهدید به مداخله نظامی و حتی سازماندهی کودتا، بخشی از سیاست فشار حداکثری واشنگتن علیه دولت بولیواری بود. در ظاهر، این اقدامات با شعار «بازگرداندن دموکراسی» یا «مبارزه با مواد مخدر» توجیه شدند، اما در واقع هدف چیز دیگری بود: شکستن کمر نظامی که می‌خواست از مدار دلار و لیبرالیسم جهانی خارج شود. آمریکا ونزوئلا را نه به دلیل استبداد، بلکه به دلیل سرکشی ژئوپلیتیکش مجازات می‌کند. 🔸در سطح ژئوپلیتیک، ونزوئلا برای واشنگتن نقطه‌ای استراتژیک در نیم‌کره غربی است؛ ورود چین، روسیه و ایران به عرصه انرژی و سرمایه‌گذاری در این کشور، توازن قدرت قاره را به زیان آمریکا تغییر می‌دهد. از نگاه نظریه‌پردازانی چون جان مرشایمر، که جهان را از دریچه «رئالیسم تهاجمی» می‌نگرند، رفتار آمریکا در قبال کاراکاس از منظر واقع گرایی تهاجمی قابل توجیه است؛ «هیچ قدرت بزرگی تحمل نمی‌کند در حیاط خلوتش رقیبی ظهور کند و دولت‌های مستقلی به حیات خود ادامه دهند.» این مجازات صرفاً به این دلیل اعمال می‌شود که ونزوئلایی‌ها خواستند سرنوشت خود را در دست بگیرند. 🔹جالب و تأسف‌بار آن‌که در داخل ایران، برخی جریان‌های غرب‌گرا که شعار آزادی و مبارزه با دیکتاتوری می‌دهند، مقاومت ونزوئلا را به تمسخر می‌گیرند. آنان در واقع همان ادبیات رسانه‌های آمریکا‌یی را تکرار می‌کنند؛ بی‌آنکه بفهمند علیه ونزوئلا و دولت مردمی آن و مقاومت این ملت مظلوم، با سیاست‌های آمریکا همراهی می‌کنند و کنش جدی بین‌المللی از سوی دولت برآمده از غربگرایی در ایران، مشاهده نمی شود. این نه نشانه بحران اخلاق سیاسی در اندیشه مدرن، بلکه نفهمیدن واقع گرایی و دوری از منطق قدرت است! 🔸واقعیت این است که ونزوئلا، با همه دشواری‌ها و ناکامی‌ها، در برابر نظام سلطه ایستاده و حاضر نشده استقلال خود را بفروشد. از منظر انسانی و اخلاقی، ایستادگی این کشور بخشی از همان آرمان جهانی عدالت و کرامت است که هر ملت آزاده‌ای باید از آن حمایت کند. اما از منظر واقع‌گرایی و منافع ملی ایران نیز، تداوم مقاومت ونزوئلا پیامد راهبردی دارد: شکستن انحصار قدرت اقتصادی و سیاسی آمریکا و گشودن فضا برای نظم چندقطبی عادلانه‌تر! 🔹بنابراین، دفاع از ونزوئلا دفاع از یک دولت خاص نیست؛ دفاع از حق ملت‌ها برای تعیین سرنوشت خویش و نه گفتن به سلطه بی‌پایان سرمایه‌داری جهانی است. آنچه امروز کاراکاس به دوش می‌کشد، بهای استقلال است؛ و هر ملت مستقلی، دیر یا زود با همین آزمون روبه‌رو می‌شود. در این میدان، آن‌که در برابر امپراتوری و سلطه آمریکا ایستادگی می‌کند، شکست‌خورده نیست بلکه حافظ انسانیت جهان معاصر و منافع ملی خویش است. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 اگرچه مجلس شورای اسلامی امروز دیگر «در رأس امور» قرار ندارد ــ چراکه با رشد شوراهای عالی موازی، نفوذ نهادهای غیرپاسخ‌گو و ضعف سطح فکری اکثریت نمایندگان و ضعف‌های مدیریتی هیئت رئیسه، جایگاه واقعی‌اش تضعیف شده ــ اما هنوز می‌توان از درون همین ساختار نیمه‌جان، اثرگذاری دید؛ به‌ویژه اگر چهره‌ای جوان، خوش‌فکر، مسلط به بیان سیاسی و جدی در مبارزه با فساد وارد میدان شود. نمونه روشن این واقعیت، "امیرحسین ثابتی" است؛ نماینده جوان تهران که برخلاف بسیاری از نمایندگان، از ظرفیت تریبون مجلس، ابزارهای قانونی سؤال، تذکر و نطق، به‌صورت هوشمندانه بهره می‌گیرد. او نشان داده که داشتن اراده و سواد سیاسی می‌تواند ضعف ساختاری مجلس را تا حدی جبران کند. در مقابل، جمعی از نمایندگان چنددوره‌ای و حتی نمایندگانی با تابلوی اصولگرایی و انقلابی‌گری با وجود حضور در دوره‌های متعدد در پارلمان، حتی از ابتدایی‌ترین ابزارهای نظارتی نیز استفاده نمی‌کنند! برخی حتی سالی یکبار نطق نداشته‌اند! افرادی که شاید از نظر اخلاقی آدم‌های خوبی باشند، اما عملاً به درد سیاست‌ورزی مؤثر نمی‌خورند. از آن سوی طیف نیز، گروه دیگری از نمایندگان گرفتار ملاحظات شخصی، باندی و محافظه‌کارانه‌اند؛ کسانی که سقف عملکردشان نهایتاً پیگیری چند پروژه جزئی در حوزه انتخابیه‌شان است. در این دوره، امیرحسین ثابتی به‌عنوان چهره‌ای متفاوت و امیدوارکننده در مجلس، بیش از دیگران به چشم می‌آید. به او باید خداقوت گفت و آرزو کرد در مسیر کنشگری آگاهانه و اصول‌گرایانه‌اش، ثابت‌قدم بماند. ان‌شاءالله ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 کنایه جلیلی به دولتمردان روحانی در دانشگاه گناباد: «کسانی که می‌گویند رشد اقتصادی ۸ درصد نمی‌شود در زندگی خودشان رشد ۸ میلیون درصدی داشتند! برخی با رانت‌خوری رشد کرده اما به مردم که می‌رسد "نسخه نمی‌شود" می‌پیچند.» ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 توسعه نیشکر، به نام خوزستان، به کام بنگاه‌داری بانک‌ها! 🔻۸۴۰۰ میلیارد تومان سود در خوزستان، فقط در سال ۱۴۰۳ 🔹سال گذشته، خبر رکوردشکنی توسعه نیشکر با سود ۸۴۰۰ میلیاردتومانی در رسانه‌های ملی و محلی، منتشر شد. این رقم فراتر از پیش‌بینی اولیه بودجه سال(1403) به رقم ۵۹۰۰ میلیاردتومانی بود و نشان از افزایش بیش از ۱۰۰ درصدی 1403 نسبت به 1402 داشته است. 🔸امسال نیز در بودجه مالی، سود خالص 11 هزار و 500 میلیارد تومان پیش بینی شده که در خردادماه مدیرعامل این شرکت از تحقق ۶۰ درصدی سود نیشکر در میان‌دوره خبر داده است. احتمالاً سال جدید نیز سود خالص رکوردشکنی کرده و به بالاتر از 11 هزار و 500 میلیارد تومان برسد. 🔻اما این خبر برای مردم خوزستان خوشحال کننده است یا باید بی‌تفاوت عبور کنند؟ 🔹مسئولان استان، برخی فرماندهان نظامی و برخی از نمایندگان مجلس خبرگان که مرتباً از این دستاوردها تشکر کرده و از عملکرد این شرکت و مدیرعامل آن ویژه تقدیر می‌کنند و برخی مثل رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه خوزستان حتی برای ادامه حضور وی همیشه پیگیر بوده‌اند. اما موضع مردم چیست؟ 🔸ما از اینکه این شرکت به این میزان از سوددهی رسیده، بخیل نیستیم؛ اما سوالات و ابهامات جدی داریم که کاش این مسائل برای مردم خوزستان حل و فصل شود. 🔹ثبت سود ۸۴۰۰ میلیارد تومانی برای شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی ـ که بنا بر مصوبه هیأت وزیران (۱۳۸۱) مالکیتش تماماً در اختیار نهادهای مرکزی است (۴۰٪ بانک ملی، ۴۰٪ بانک صادرات، ۲۰٪ وزارت جهاد کشاورزی) ـ در ظاهر، نشانه‌ای از رشد اقتصادی یک هلدینگ ملی است. اما در واقع، روایتی است از بخشیدن زمین حاصلخیز، آب و هوای خوزستان به مرکز کشور، بدون آورده و توجه به اندازه به خوزستان. 🔸در سطح رسمی، این سود هنگفت نه در خوزستان باقی می‌ماند، نه در توسعه زیرساخت‌های محلی سرمایه‌گذاری می‌شود. هیچ سهمی از سود برای نهادهای استانی یا حتی شهرداری‌های محل استقرار شرکت‌ها منظور نشده است. فایده مستقیم تنها به مجامعی در تهران می‌رسد که در واقع، همان بانک‌هایی‌اند که سال‌هاست از منابع عمومی مردم ایران تغذیه می‌شوند، اما در اقتصاد محلی هیچ نقشی سازنده ندارند. 🔹در طرف مقابل، هزینه‌های زیست‌محیطی، فرسایش خاک، تخریب تالاب‌ها، شور شدن زمین‌ها و مهاجرت روستاییان، همگی در حساب خوزستان ثبت می‌شود و بیش از یک میلیارد متر مکعب آب از حقابه استان به نیشکر تخصیص داده می شود. سود در مرکز تجمیع می‌شود، اما عوارض باقی‌مانده در جنوب. 🔸از نگاه عدالت اقتصادی، این سازوکار نوعی «استعمار داخلی منابع» است: دولت از زمین‌های استانی بهره‌برداری می‌کند، اما ارزش مادی آن را به سامانه بانکی مرکز منتقل می‌کند. 🔹رکوردشکنی یادشده را می‌توان «رکورد خروج ثروت از خوزستان» هم نامید. در سالی که شرکت‌های کوچک کشاورزی به دلیل کم‌آبی ورشکسته شدند و خیلی از کشاورزان معیشتی بعلت ممنوعیت کشت تابستانه دچار مشکل شده‌اند، اما شرکت توسعه نیشکر با استفاده از شبکه انحصاری آب و برق توانست سود پیش‌بینی‌شده‌ی خود را از ۵۹۰۰ میلیارد تومان به ۸۴۰۰ میلیارد افزایش دهد. 🔸سودآوری‌ای که پایه‌اش نه در بهره‌وری که در انحصار منابع و معافیت مالیاتی و منابع ارزان است. 🔹تحلیل ساختاری نشان می‌دهد که سیاست خصوصی سازی و مالکیت ۱۳۸۱ عملاً خوزستان را از هرگونه حق سهامداری در مهم‌ترین طرح اقتصادی خودش محروم کرده. در حالی که طبق اصول حکمرانی محلی، استان باید حداقل ۲۰ تا ۳۰ درصد از سود صنایع مستقر را به عنوان «سهم توسعه منطقه‌ای» دریافت کند، در کشور ما چنین مکانیسمی به رسمیت شناخته نشده است. 🔸به این ترتیب، شرکت توسعه نیشکر امروز بیش از آنکه یک بنگاه تولیدی خوزستانی باشد، بازوی مالی بانک‌ها در تأمین سود سالانه‌شان محسوب می‌شود. برخی حجم اشتغال 26 هزار نفره در توسعه نیشکر را خروجی طرح می دانند اما داستان این هم سر دارازی دارد از نوع استخدامی‌ها و مدل بکارگیری نیروها تا روابط شخصیت‌ها و سیاسیون در این مسئله. البته که این هم دلیل نمی شود که سود این شرکت به تهران برسد اما به خوزستان نه! ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 امور حج و زیارت و نیشکر؟! 🔻خطاب به حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعبدالفتاح نواب، نماینده ولی‌فقیه در امور حج و زیارت و سرپرست حجاج ایرانی: 🔹به‌تازگی خبری منتشر شده مبنی بر بازدید شما همراه با جمعی از روحانیون محترم، از مزارع نیشکر دعبل خوزستان و ایراد سخنانی در این‌باره. اکنون دو پرسش جدی مطرح است و امید می‌رود به‌جای شکایت قضایی، پاسخی شفاف ارائه فرمایید: 1️⃣ این بازدید چه ارتباطی با حوزه مسئولیت و مأموریت رسمی شما دارد؟ نسبت «امور حج و زیارت» با صنعت نیشکر چیست؟ 2️⃣ بر چه مبنایی و با کدام داده‌ علمی فرموده‌اید که نیشکر در «حفظ محیط زیست» نقش محوری دارد؟ آیا از آلودگی‌های گسترده این صنعت در هوا، آب و خاک خوزستان بی‌اطلاعید؟ مگر نه اینکه نیشکر از عوامل اصلی تشدید آلودگی هوای استان است و در آلودگی آب شیرین نیز بسیار مؤثر است؟ 🔹شما بعنوان نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت، باید به مسائل همان حوزه بپردازید و از ظرفیت جوانان و تشکل های مردمی برای حل مشکلات آن حوزه استفاده کنید؛ ورود به نیشکر وظیفه شما نیست! 🔸نه فقط شما که سایر روحانیون محترم هم باید در بحث ارتباط و دیدارهای مکرر با سازمان های اقتصادی و صنایع و پتروشیمی ها پاسخ دهند که علل این حضورهای مستمر و مکرر چیست؟ آیا بناست مسائل مردم حل شود یا با فسادها در آن دستگاه ها مبارزه شود یا چیز دیگر؟ 🔹ضمناً حضرات علما و روحانیون بزرگوار خوزستان، علت حمایت‌های مداوم از مدیرعامل توسعه نیشکر و صنایع جانبی خوزستان چیست؟! ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 ‌برخی عناوین، کلی، عام و فریبنده‌اند اما در واقع پوششی برای منافع شخصی، باندی یا جریانی هستند؛ مانند همین عنوان ‌#خانه_اندیشمندان_علوم_انسانی! ظاهراً ملی و علمی بود و بنا بود محل فعالیت عموم اساتید و دانش‌پژوهان علوم انسانی باشد اما در واقعیت، در اختیار جمعی معدود و خاص با هدف انتفاع قرار داشت. 🔹حالا پس از خلع‌ یَد قانونی توسط شهرداری تهران، خودشان تابلو را تخریب کرده تا با مظلوم‌نمایی افکار عمومی را فریب دهند. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 هر سیاست اقتصادی که به‌جای «تقویت پول ملی» در برابر ارز خارجی، به تضعیف آن بینجامد، انحرافی و زیان‌بار است. 🔹نئولیبرال‌های ایرانی سال‌هاست «کاهش ارزش ریال» در برابر دلار را نسخه نجات اقتصاد جلوه می‌دهند، اما نتیجه‌ای جز تشدید تورم، گسترش فقر و نابودی تولید ملی در پی نداشته و کشور را آگاهانه یا از سر جهل فرسوده‌اند. 🔸در سه دهه اخیر، روند صعودی نرخ ارز همواره ادامه یافته و امروز هر دلار، از مرز ۱۰۰ هزار تومان گذشته است؛ بااین‌حال، همان جریان همچنان می‌کوشد افزایش نرخ ارز را به‌عنوان راه‌حلی علمی و اجتناب‌ناپذیر القا کند. 🔹اکنون، بخش بزرگی از مردم آگاه شده‌اند که جهش نرخ ارز نه‌تنها علاج اقتصاد نیست، بلکه ریشه تورم افسارگسیخته، سقوط تولید، افزایش فقر و گسترش فساد ساختاری در کشور است. 🔸هرچند افزایش نرخ ارز بتواند برخی صادرکنندگان را به صادرات تشویق کند و منجر به ارزآوری آنها شود اما خسارت آن بر تولیدکنندگان داخلی بسیار بسیار بیشتر از ارزی است که اتفاقاً غالباً هم در اختیار حاکمیت قرار نمی گیرد؛ بلکه صنایع ارزآور، با ارز حاصله از صادرات، مجدد واردات کالاهای لوکس انجام داده یا دلار را در بازار آزاد می فروشند! ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 چرا گرانی بنزین، راه‌حلِ جلوگیری از قاچاق سوخت نیست؟ 🔹در هفته‌های اخیر دوباره بحث گران‌سازی بنزین به عنوان «راه حل» مقابله با قاچاق سوخت داغ شده است؛ اما واقعیت اقتصادی ایران نشان می‌دهد این سیاست، درمان ریشه‌ای محسوب نمی‌شود بلکه تنها مُسکّنی مقطعی برای زخمی است که عمق آن در ساختار پولی و ارزی کشور نهفته است. 🔸قاچاق سوخت در ایران ناشی از اختلاف فاحش ارزش پول ملی با کشورهای همسایه است نه قیمت داخلی آن. هنگامی که نرخ ارز واقعی و کنترل‌شده نیست و شکاف قیمتیِ ریال در برابر دلار افزایش می‌یابد، سوخت در داخل کشور به کالایی پرسود برای انتقال غیرقانونی تبدیل می‌شود. یعنی حتی اگر قیمت بنزین دو یا سه برابر و حتی چندده برابر شود، اختلاف قیمت پول ملی با ارز دلار و همچنین کشورهای همسایه، همچنان وسوسه‌انگیز باقی خواهد ماند و مسیر قاچاق را باز نگه می‌دارد. 🔹افزون بر این، گران‌سازی بدون اصلاحِ نظام توزیع سوخت و نظارت مرزی دقیق و نظارت بر شبکه توزیع سوخت، عملاً موجب افزایش فشار تورمی بر جامعه و تشدید بی‌عدالتی می‌شود. تجربه افزایش قیمت‌ها در سال‌های گذشته نشان داده که ضربه مستقیم این سیاست متوجه طبقات کم‌درآمد است که در ظاهر سهم اندکی از یارانه سوخت دارند اما بیشترین آسیب را از موج گرانیِ حمل‌ونقل و کالا متحمل می‌شوند. در مقابل، شبکه‌های سازمان‌یافته قاچاق که از خلأ نظارتی و روابط فاسد بهره می‌برند، همچنان قدرتمندتر از گذشته به فعالیت خود ادامه می‌دهند. 🔸حل این معضل نیازمند نگاه ساختاری است، نه تصمیمات قیمتی ناگهانی یا #شوک_درمانی. اصلاح نظام ارزی، شفاف‌سازی جریان سوخت از پالایشگاه تا مصرف‌کننده، تقویت زیرساخت‌های مرزی و ایجاد سامانه‌های دیجیتال نظارت، راهکارهایی واقع‌بینانه‌تر از شوک‌درمانی قیمتی‌اند. دولت باید بپذیرد که گران‌سازی، منجر به تورم افسارگسیخته در این شرایط رکود تورمی بوده و موجب افزایش فقر و تبعیض و فساد اجتماعی خواهد شد و شکاف میان مردم و نظام را عمیق‌تر می‌کند. 🔹در یک عبارت؛ تا زمانی که نرخ ارز واقعی نشود، نظارت مرزی و توزیعی کارآمد نگردد، هر تصمیم برای گران‌کردن بنزین نه تنها قاچاق را مهار نمی‌کند بلکه فقر و بی‌اعتمادی اجتماعی را بیشتر دامن می‌زند. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 نسخه تکراری «گران‌سازی» 🔹در هر بحران اقتصادی، نئولیبرال‌های ایرانی نسخه‌ای آشنا روی میز می‌گذارند: #گران_سازی. چه نام آن اصلاح ساختاری باشد، چه آزادسازی بازار یا کاهش یارانه، نهایتاً معنایی جز انتقال بار کسری بودجه و ناکارآمدی به دوش مردم ندارد. از بنزین و برق گرفته تا دلار و آب، همه‌چیز باید «گران» شود تا اقتصاد «به‌زعم ایشان» نجات پیدا کند. 🔸این تفکر از دهه ۱۳۷۰ در سیاست‌گذاری ایران تثبیت شده و به‌مرور نهادینه شد؛ گویی در برابر هر بحران، تنها کلید موجود همان «افزایش قیمت» است. اما واقعیت اقتصادی نشان می‌دهد که گران‌سازی به‌تنهایی نه به اصلاح تولید انجامیده، نه مصرف را منطقی‌تر کرده و نه عدالت اقتصادی به همراه آورده است. تجربه افزایش قیمت بنزین در سال‌های دهه هشتاد و نود و سال ۱۳۹۸، یا جهش نرخ ارز در ۱۳۹۷ و ۱۴۰۱، نشان داد که نتایج چنین سیاست‌هایی معمولاً تورم، نابرابری و بی‌ثباتی اجتماعی است، نه رشد و بهره‌وری! 🔹در واقع، گران‌سازی، صرفاً «شوک درمانی» با هدف کاهش تقاضا است که صورت مسئله را تطهیر می‌کند اما علت را باقی می‌گذارد. مشکل نه ارزانی بنزین است نه قیمت پایین آب؛ مسئله در شکاف عمیق ارزش ریال، بهره‌وری پایین و فساد نهادی است. تا زمانی که دولت در درآمد و هزینه شفاف نباشد و انضباط مالی برقرار نکند، هر طرح گران‌سازی به ضد خود تبدیل می‌شود. 🔸تجربه کشورهای موفق در مهار بحران‌ها نشان داده که راه توسعه اقتصادی از مسیر شفافیت، حمایت هدفمند از تولید، و تقویت طبقه‌ی مولد می‌گذرد، نه حذف یارانه‌ها. گران‌سازی اگر هم لازم باشد، باید بخشی از یک بسته جامع شامل اصلاح مالیاتی، بازتوزیع، و مبارزه واقعی با قاچاق و فساد باشد، نه نسخه‌ی مطلق و دائمی همه‌ مشکلات. 🔹در غیر این صورت، سیاست «گران کن تا نجات یابی» همچنان همان خواهَد ماند: نسخه‌ای ساده، بی‌ثمر، و پرهزینه برای اقتصادی پیچیده. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3