رئیسعلی دلواری خطاب به عزاداران بى بصيرت: عزای امام حسین(ع) با پول انگلیسی های حق کُش؟ در مقابل ظلم سکوت کردید، حال به عزای حسین نشسته اید؟ •┈••✾🔹✾••┈• ✍ باغ اندیشه محمدمهدی شیرمحمدی https://eitaa.com/mohammadmahdishirmohammadi •┈••✾🔹✾••┈•

به کدام قبله می‌خوابند؟! کعبه یا آمریکا؟! آیت الله میرباقری •┈••✾🔹✾••┈• ✍ باغ اندیشه محمدمهدی شیرمحمدی https://eitaa.com/mohammadmahdishirmohammadi •┈••✾🔹✾••┈•

🎥 از ایران قوی می‌ترسند نفوذ منطقه‌ای ایران از نظر سناتور جمهوری‌خواه آمریکا •┈••✾🔹✾••┈• ✍ باغ اندیشه محمدمهدی شیرمحمدی https://eitaa.com/mohammadmahdishirmohammadi •┈••✾🔹✾••┈•

عملیات بزرگ آخرالزمانی #امام_زمان #اربعین #حزب‌الله •┈••✾🔹✾••┈• ✍ باغ اندیشه محمدمهدی شیرمحمدی https://eitaa.com/mohammadmahdishirmohammadi •┈••✾🔹✾••┈•

«نهضت آزادگان کربلا» ۱ از نهضت روشنگری تا عاشورا «عاشورا» پایان کار حضرت سیدالشهدا (س) نیست بلکه آغاز پیروزی این نهضت است بر حزبی که حضرت در کربلا آن را «شیعه آل ابی‌سفیان» می‌نامید. قدرت‌یابی حزب «شیعه آل ابی‌سفیان» در عهد خلیفه نخست با فرمانروایی «یزید بن ابی‌سفیان» در شام آغاز شد. پس از مرگ او، چون فرزندی نداشت، برادرش معاویه جانشین وی شد. معاویة بن ابی سفیان، توانست پس از شهادت امیرمومنان (ع) و سستی لشکریان کوفی، در صلحی تحمیلی بر امام مجتبی (ع) به آرزوی تاسیس خلافت «آل ابی سفیان» جامه عمل بپوشاند. پس از این صلح‌ ناگزیر، حضرت امام مجتبی (ع) نهضت روشنگرانه را برای احیای خلافت بر پایه امامت و ولایت الهی، آغاز کرد. امام حسن علیه‌السلام طی کمتر از ده سال زندگی مبارک‌شان پس از رهاکردن خلافت، راه نهضت روشنگری را در پیش گرفت. می‌دانیم که امام مجتبی پس از واگذاری خلافت، حداقل ۲۵ بار پیاده‌ از مدینه تا مکه رفته و در این مسیر طولانی از هر فرصتی برای گفتگو با کاروانیان و حاجیان و قبایل و اعراب در مسیر استفاده کرده که در آن، به پی‌ریزی نهضت احیای اسلام راستین همت گماشته است. با شهادت امام مجتبی (ع) کار آن بزرگوار را حضرت امام حسین (ع) ادامه داد تا اینکه با مرگ معاویه و آشکار شدن عهدشکنی امویان، حضرت، برای قیام عاشورا فرصت یافت. چه آنکه در متن پیمان‌نامه با امام مجتبی (ع) معاویه متعهد شده بود پس از خود، کار خلافت را به امت اسلام واگذار کند. اما او پیش از مرگ، با عهدشکنی، به زور از مردم برای فرزندش یزید بیعت گرفت و البته به او وصیت کرد که به بیعت گرفتن از اباعبدالله‌ الحسین و نیز عبدالله‌ بن عمر و عبدالله بن زبیر اصرار نکند. ولی یزید به پسر عمویش، ولید بن عتبة بن ابی سفیان، فرمانروای مدینه دستور داد به‌جبر از امام حسین (ع) بیعت بگیرد و یا حضرت را بکشد و این اصرار یزید و امتناع حضرت، قیام عاشورا را رقم زد. دستگاه خلافت شیعیان آل ابی‌ سفیان می‌پنداشت با سرکوب قیام در کربلا و کشتن حضرت اباعبدالله الحسین و یارانش در عاشورا، به نتیجه مطلوب رسیده است اما حرکتی که با امام مجتبی آغاز شد و با قیام عاشورا به اوج رسید، با نهضت اسرای کربلا و با مدیریت حضرت امام زین‌العابدین و آزادگانی چون حضرت زینب (س) و دختران اباعبدالله به انهدام خلافت شیعیان آل ابی‌سفیان انجامید و پس از یزید نه فرزندانش و نه عموزادگانش نتوانستند میراثی که معاویه بنا نهاده بود را نگاه دارند و از این پس، خلافت نیمه‌جان اموی را مروان و فرزندانش ادامه دادند. بنابراین «نهضت آزادگان» یکی از حلقات زنجیره‌ای است که پیش از خود، حلقه‌های «نهضت روشنگری امام مجتبی و امام حسین» و «قیام عاشورا» را دارد و می‌تواند کار ناتمام عاشورا را پایان بخشد و خلافت آل ابی‌سفیان را کاملا منهدم سازد. در این سلسله گفتار خواهیم کوشید ابعاد این نهضت را ترسیم کنیم. ان‌شاءالله •┈••✾🔹✾••┈• ✍ باغ اندیشه محمدمهدی شیرمحمدی https://eitaa.com/mohammadmahdishirmohammadi •┈••✾🔹✾••┈•

«نهضت آزادگان کربلا» ۲ حفظ امامت ۱ - مقام حضرت علی اکبر (ع) نخستین ماموریت نهضت آزادگان کربلا «حفظ امامت» است. جریان امامت باید باقی‌ بماند تا «حزب‌الله» گرداگرد آن معنا بگیرد و در برابر گونه‌های گوناگون «حزب‌الشیطان» بایستد. اگر نهاد امامت نباشد، حزب‌الله و جندالله شکل نمی‌گیرد. برای همین است که همه یاران حضرت سیدالشهدا (س) در روز عاشورا جان‌فدا و پیش‌مرگ آن بزرگوار بودند و همگی اصحاب، از حبیب و زهیر و بریر نخست به شهادت رسیدند و پس از ایشان نیز از بنی‌هاشم از علی‌اکبر تا قاسم و حتی عبدالله و علی‌اصغر، فدایی امام شدند‌ و در نهایت، حضرت، یکه و تنها در میان اشقیاء حزب شیطانی «شیعه آل ابی‌سفیان» به شهادت رسید. محمودبن لبید می‌گوید: از فاطمه زهرا (س) درباره حق علی (ع) و کوتاه آمدن ایشان از آن حق پرسیدم؛ فرمود: «ای ابا عمرو، رسول خدا (ص) فرمود: «مَثلُ الْامامِ مَثَلُ الْکعْبَةِ، اذ تُوْتی وَ لَا تَأْتِی ؛ امام همانند کعبه است که باید رو به او بشتابند، نه این‌که او رو‌ به مردم رود...» (عوالم المعارف، ج 11، ص 228.) یاران حضرت سیدالشهدا نشان دادند که همانند طواف به گرد کعبه، تا پای جان و آخرین قطره خون، گرد امام حلقه می‌زنند و از او حفاظت می‌کنند. شیدایی آنان در پاسداری از امام، برخلاف دیگرانی بود که از مدینه و مکه و کوفه، از همراهی با حضرت جا ماندند. با شهادت حضرت، ودایع امامت، به حضرت امام زین‌العابدین واگذار شد و نخستین ماموریت آزادگان کربلا، حفظ جان آن بزرگوار و پاسداری از نهاد امامت است. این ماموریت، یعنی پاسداری از نهاد امامت را حتی خود حضرت سیدالشهدا (س) از ظهر روز عاشورا آغاز کردند و با شهادت خویش، این ماموریت را به حضرت زینب سپردند. شاید پندار شیعه آل ابی‌سفیان، این است که «امام پس از حضرت سیدالشهدا»، جناب علی‌اکبر است و شاید اشتیاق آنان برای قتل فجیع آن بزرگوار هم به همین سبب است که می‌پنداشتند امامی دیگر زا می‌کشند. امام حسین (ع) در توصیف این فرزند بزرگوارشان، فرمودند: «یا قوم، هولاءِ قد برز علیهم غلام، اَشبهُ الناس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول الله…» ای مردم، گواهی دهید پسری را به میدان می فرستم که همانندترین مردم در آفرینش، رفتار و گفتار به پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) است؛ بدانید هر زمان ما دلمان برای رسول الله (صلی الله علیه وآله) تنگ می‌شد نگاه به سیمای این پسر می‌کردیم. (منتهی الآمال، ج ۱، ص ۳۷۵) شاید این جمله امام حسین (ع) در توصیف حضرت علی اکبر موجب گردید دشمن اطمینان یابد که زودتر از حسین، جانشین او را می‌کشد. این خطای در تشخیص مصداق جانشین امام حسین (ع) در روزهای بعد بیشتر نمایان می‌شود. ابن زیاد، پس از گفتگو با حضرت زینب (س) در کوفه رو به امام سجاد (علیه‌ السّلام) کرد و پرسید: «نامت چیست؟» فرمود: «علی بن حسین» گفت: «مگر خدا علی بن حسین را نکشت؟» امام سکوت کرد. ابن زیاد پرسید: چه شده؟ چرا سخن نمی‌گویی؟ حضرت فرمود: «برادری بزرگتر از خود به نام علی داشتم که مردم او را کشتند.» (ابن اعثم: الفتوح، ج۵، ص۱۲۳ و نیز خوارزمی: مقتل الحسین، ج۲، ص۴۸.) بدین ترتیب عظمت شهادت حضرت علی اکبر (س) بیشتر از دیگر شهدای کربلا آشکار می‌شود. دیگر شهدا، در پاسداری از امام حاضر و حضرت سیدالشهدا (س) جان‌فشانی کردند و حضرت علی‌اکبر، هم برای حفظ جان پدر بزرگوارش که امام حاضر بود، به شهادت رسید و هم برای حفظ جان امام بعد، حضرت زین العابدین (ع)؛ چرا که شهادتش موجب فریب دشمن در تشخیص مصداق امام بعدی شد و حزب آل ابی‌سفیان، با این پندار اشتباه، دیگر لزومی ندید برای کشتن امام زین العابدین (س) اصرار کند. عصر عاشورا و پس از شهادت حضرت سیدالشهدا، ماموریت تلاش برای حفظ امام، به طور خاص، ماموریت اصلی حضرت زینب (س) است. در این موقعیت، نقش آن بزرگوار را شبیه نقش حضرت صدیقه طاهره (س) می‌بینیم. •┈••✾🔹✾••┈• ✍ باغ اندیشه محمدمهدی شیرمحمدی https://eitaa.com/mohammadmahdishirmohammadi •┈••✾🔹✾••┈•