🔹تا به امروز واژه شیرزن برایم مفهوم واضحی نداشت. تصور می‌کردم شیرزن زنیست با توانایی‌های مردانه. 🔹زنی که از زن بودن خود جدا شده و با کسب توانایی‌های مردانه به خود می‌بالد. 💎اما امروز نمونه‌ای دیدم از یک شیرزن، بانویی که در احساسات و عواطف و ویژگی‌های زنانه در اوج است و توانمندی‌اش به قدری بالاست که نه تنها بار زندگی خود، بلکه بار زندگی هم‌وطنانش را هم به دوش می‌کشد. 💎 من امروز زنی دیدم که نمونه یک مادر کامل، یک همسر کامل و جمع این‌ها، نمونه‌ای از یک زن کامل است. 💎اصلا واژه شیرزن برای توصیف او گویا نیست! 💎اگر بگویم زن قوی هم برای او کم است... 💎زنی که یازده سالگی ازدواج کرد، هردو پسرانش شهید و دخترش مجروح شد. کار اقتصادی کرده و می‌کند، گره از زندگی دیگران باز می‌کند. 💎به قول خودش در صحبت با یکی از مسئولین : «من به اندازه سپاهی که داری کار می‌کنم.» 🔹من اما در کنار او مردی را دیدم که نترسید، نترسید از این که روز به روز همسرش تواناتر می‌شود. 🔹مردی که او را محدود نکرد و دست همسرش را برای وسیع‌تر و توانمندتر شدن نبست. 🔹مردی که بانو عصمت احمدیان در وصفش گفت: «من در بهشت حوری نمی‌خواهم، همین شوهرم را به من بدهند کافیست.» اصلا مگر بهشت جدای از دنیای ماست؟ آغاز بهشت از دنیاست... 🔸استاد حوزه ما در شرح آیه «لا نکلف الله نفسا الا وسعها» می‌گویند برخلاف تصور عموم مردم از این آیه که تصور می‌کنند وسع و توانایی انسان کم و محدود است، اتفاقا آیه حکایت از وسع زیاد انسان دارد. زیرا تکالیفی که بر عهده ما گذاشته شده سنگین و زیادند. 💎مستند بانو حکایت زنیست وسیع با وسعی غیر قابل وصف... 🔹و معتقدم منشاء ناتوانی ضعف اراده ماست. اراده متعالی توان نامحدود به انسان می‌دهد. همان‌چیزی که به حول و قوه الهی این زن را توانمند کرده است. 🔹آنچه در مورد مستند «بانو» در شرح حال زندگی بانو عصمت احمدیان گفتم برای وجود بزرگ این زن کم است و تا مستند را نبینید آن را درک نخواهید کرد. @momenaat

⭕️ مستند #بانو؛ منتشر شد 🌕 مستند سینمایی «بانو» روایتگر زندگی پرفراز و نشیب عصمت احمدیان، مادر شهیدان ابراهیم و اسماعیل فرجوانی است. این مادر شهید پس از #جنگ به صورت جدی وارد فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی می‌شود به طوری که او امروز یکی از بانوان تأثیرگذار و الگو در #اهواز است. 🔴 «بانو» حاصل دوسال همراهی گروه فیلمساز با مادر شهیدان فرجوانی است و تصویری واقعی از زندگی یک زن موفق را نشان می‌دهد. 📣 تا 29 اسفند، این فیلم را می‌توانید در #عماریار رایگان تماشا کنید: ⬅️گام اول: فعال‌سازی اشتراک رایگان ⬅️ گام دوم: تماشای فیلم بانو 🔰#در_خانه_با_خانواده_فیلم_ببینیم 🌐www.Ammaryar.ir ◀️ ما را دنبال کنید در: 🔶 https://t.me/ammaryar_ir 🔷 sapp.ir/ammaryar_ir

🌸مجموعه مطالب «تقسیم کار در خانواده» را در چند بخش، در کانال «مؤمنات» مطالعه کنید. @momenaat

💠تقسیم کار در خانواده بخش اول💠 🔸می خواهم خیلی صاف و راحت در مورد مشکل شایع «حق من اینه / وظیفه تو اینه/ من وظیفه‌ای ندارم و...» در زندگی‌های مشترک حرف بزنم. مشکلی که احتمالا خیلی از ما شنیده‌ایم یا با آن مواجه بودیم. 🔸برای شروع فعلا به دین و اسلام و این‌ها کار ندارم. 🔹عقل سلیم می‌گوید، هر دو نفر و بیشتر که بخواهند باهم به خوبی زندگی کنند، همان اول باید باهم قرار مدار بگذارند. تقسیم کار کنند. وظایفشان را مشخص کنند. 🔹دو طرف نیازهایی دارند، مکان زندگیشان اقتضائاتی دارد. 🔸در ازدواج به طریق اولی این قرار و مدارها لازم است. برای زندگی کردن، برای خوب زندگی کردن. 🔸زن و مرد قرار است در یک خانه زندگی کنند. خانه‌ای که ممکن است روزی شیرآبش چکه کند، سقفش نم بکشد، شوفاژش آب بدهد، یا زمینش کثیف شد نیاز به جارو داشته باشد. خانه‌ای که نیاز به گردگیری و رفت و روب دارد. یا پول دارند و کسی را برای انجام این کارها استخدام می‌کنند، یا این که دو نفر با کمک هم انجام این کارها را بین خودشان تقسیم می‌کنند. 🔸علاوه بر این‌ها زن و مرد نیازهایی دارند. نیازهای مادی و معنوی. هر دو گرسنه می‌شوند. برای تهیه خوراک باید مواد غذایی تهیه کنند و پخت و پز را انجام دهند. هردو هنگام بیماری نیاز به همراهی و حمایت دارند. هر دو نیاز به امنیت و آرامش روانی دارند. هردو نیازهای جنسی دارند. 🔸فکر کنم برای همه بدیهی است که باید تکلیف همه‌ی این ها ابتدای ازدواج روشن شود. و دو طرف هم مسئولند با توجه به تناسب و اقتضائات شخصی در انجام این کارها مشارکت کنند و وظیفه‌ای را به عهده بگیرند. 🔸این که بار عمده کارها بر دوش یک نفر باشد صحیح نیست، این که هردو بگویند من برای انجام این کارها وظیفه‌ای ندارم هم صحیح نیست. 👈 بخش‌های بعدی این مطلب را در کانال «مؤمنات» پیگیری کنید. @momenaat

💠تقسیم کار در خانواده بخش دوم💠 🔸هنوز هم نمی خواهم از منظر دینی بنویسم. با توجه به مطلب قبلی، تصور کنید تقسیم کاری صورت نگیرد؟ هر دو طرف بگویند «به من چه»، وظیفه‌ی من نیست. 🔸نتیجه واضح است. آن خانه تبدیل به آشفته بازاری خواهد شد که نگو و نپرس. وقتی هم دو طرف برای تأمین نیازهای هم تعهدی ندهند، روان‌پریش خواهند شد. زندگیشان در کنار هم می‌شود یک زندگی اجباری. 🔹بیایید حالت دیگری تصور کنیم. دو طرف متعهد به انجام وظایفی شوند اما به مرور زمان از زیر انجامش شانه خالی کنند. هرکدام از طرفین این‌طور باشند زندگی گوارایی خودش را از دست می‌دهد. 🔸حالت سومی هم هست. یعنی برای یکی از افراد مشکلی پیش بیاید؛ مثلا بیمار شود. در این وضع حس درک متقابل و نوع دوستی به انسان می‌گوید حالا که او بیمار است، کار دارد، مشکلی پیش آمده من به جای او کارها را انجام دهم. کمکش کنم. 🔹فکر کنم هر عاقلی نکاتی که گفتم را می‌فهمد و تأیید می‌کند. اما همین بدیهیات در بعضی از خانواده‌های ما گم است. چرا؟ من دلیلش را منفعت‌گرایی و خودمحوری می‌دانم. 🔹حالا فرض کنیم قرارداد و تعهد و تقسیم کار صورت گرفت. هردو زن و مرد هم به خوبی به این قرارداد ملزم بودند. اما آیا کافی است؟ خانواده با این اقدام متعالی می‌شود؟ رشد می‌کند؟ رشد انسان‌ها در چیست؟ 👈 بخش‌های دیگر این مطلب را در کانال «مؤمنات» پیگیری کنید. @momenaat

💠تقسیم کار در خانواده بخش سوم💠 🔸حالا سراغ دین می‌روم، سراغ اسلام. (و نه قوانین و حقوق موجود در جامعه ما که ناقصند.) 🔸«فهم من» این است که در قرآن، هنگام آغاز زوجیت حرفی از حقوق و قوانین نیست. ✅حرف از سکینت است و مودت و رحمت. وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ و مجموع این‌ها آیت و نشانه‌ای است برای تفکر کردن. و حقوق، نتیجه عقد و «میثاق غلیظ» میان زن و مرد است. همان‌گونه که هر عقدی برای طرفین حقوقی را به دنبال خودش دارد. حقوقی که می‌تواند با شروط ضمن عقد بنا به توافق زوجین کم و زیاد شود. 🔹قبلا هم گفته بودم، حقوق زن و مرد به مثابه ستون‌های یک ساختمان‌ و مُبَیِّن حداقل روابط میان زن و مرد هستند. نوعی ساده‌سازی نقش‌ها و تکالیف اولیه. 🔹اما حداکثر و اوج رابطه‌ی زوجیت زن و مرد در سکینت و مودت و رحمت است. فضایلی که یک خانواده حداکثری و متعالی را رقم می‌زنند. 👈 بخش‌های دیگر این مطلب را در کانال «مؤمنات» پیگیری کنید. @momenaat

💠تقسیم کار در خانواده بخش چهارم💠 🔺لطفا این متن را حتما سر فرصت همراه با مطلب دقیق و کامل بخوانید. 🔸قبل‌ترها به مردان از حقوقشان می‌گفتند، منهای وظایف و تکالیفشان. و به زن‌ها از تکالیفشان می‌گفتند منهای حقوق مسلمشان. می‌گفتند آقا زنت این وظایف را مقابل تو دارد. باید تمکین کند، برای خروج از منزل از تو اجازه بگیرد. مطیع‌ات باشد و... 🔸به مرد نمی‌گفتند چه وظایفی دارد. به زن هم می‌گفتند مقابل شوهرت این وظایف را داری. به او بگو چشم، مطیع او باش. به او احترام بگذار. 🔸بعدتر این ماجرا دو طرفه شد. به زن هم از حقوقش در خانواده گفتند، منهای تکالیفش. گفتند در خانواده فقط دو وظیفه داری. و وظیفه‌ای برای انجام امور خانه، آشپزی، شستن لباس و رفت و روب نداری. راست هم گفتند، اما ناقص گفتند! چون مرد هم وظیفه‌ای برای انجام این امور در منزل ندارد. 👈هردو این رویکرد که به طرف فقط حقوقشان را بگوییم غلط است. 🔹فرض کنید این موضوع «وظیفه من نیست فقط وظیفه توست رایج شود» (که در حال رایج شدن هم هست) چه بر سر این خانه و خانواده خواهد آمد؟ ✅اسلام راهش را گفته، یا زن برای انجام این امور اجرت المثل دریافت کند، یا کسی را برای انجام این امور به کار بگیرید. شاید راه دوم برای گروه معدودی رایج باشد، اما راه اولی را گویا مردان ما جزء اسلام نمی‌دانند و کار رایگان در خانه را جزء وظایف و شاید با کمی اغماض جزء الطاف همیشگی زن برای استحکام بنیان خانواده می‌دانند. بگذریم... اما راه سومی هست... راهی که زن و مرد را رشد می‌دهد و متعالی می‌کند. 👈 بخش‌های دیگر این مطلب را در کانال «مؤمنات» پیگیری کنید. @momenaat

💠تقسیم کار در خانواده بخش آخر💠 🔸حقوق و قوانین و اداره جامعه با آن‌ها، حداقل و کف ظرفیت‌های انسانی هستند. 🔸این حقوق می‌تواند حداقل نیازهای انسان‌ها را برآورده کند، اما نمی‌تواند رشد و تعالی ویژه‌ای برای انسان رقم بزند. 🔹رشد وقتی است که انسان به فضایل انسانی برسد. مگرنه پایبندی به رفع نیازهای حداقلی را حیوانات هم دارند. 🔹وقتی در روایات از فضیلت و ثواب زیاد انجام کارهای خانه و خدمت زن و شوهر به یکدیگر گفته می‌شود، یعنی به «هر دو» توصیه می‌کند از طریق فضایل انسانی وارد وادی رشدی که در خانواده رقم می‌خورد شوند. 🔹وقتی از ایثار و گذشت می‌گوید یعنی بالاتر و فراتر از حقوق رفتن. یعنی از خود و منافع شخصی و فردی بیرون آمدن. یعنی حتی از اسارت نیازهای شخصی درآمدن. 🔹با این رویکرد است که خانواده برای زن و مرد می‌شود میدان مجاهده. برای مرد «الکاد لعیاله کالمجاهد فی سبیل الله» (مردی که برای خانواده‌اش تلاش می‌کند مانند مجاهد در راه خداست) و برای زن «جهاد المرأة حسن التبعل» و تا انسان از خودش بیرون نیاید وارد میدان مجاهدت نخواهد شد. ✅و با این نگاه است که می توان این کلام پیامبر صلوات الله علیه و آله را فهمید که «یا على خدمت نمی‌کند عیال خود را مگر کسی که صدیق یا شهید باشد یا مردی که می‌خواهد خدا خیر دنیا و آخرت را به عنایت کند.» 🔹زیرا مردی که اسیر منافع و حقوق شخصی‌اش باشد نمی‌تواند از خودش عبور کند و در خانواده به گونه‌ای باشد که خدا خواسته است. و مردی در حد صدیق و شهید قدرت چنین مجاهدتی در خانواده را پیدا می‌کند. 🔹و در چنین خانواده حداکثری و متعالی است که حقوق و نیازهای دو طرف به بهترین نحو تأمین و بستر رشد همه ارکان آن اعم از زن و مرد و نسل صالح خواهد شد. 👈 بخش‌های دیگر این مطلب را در کانال «مؤمنات» پیگیری کنید. @momenaat

🔺این متن را بعد از نیمه شب دهم فروردین بعد از یک گفتگوی چند ساعته و طولانی با دختری که رفتار پدرش موجب از دست رفتن دین و ایمان و باورش شده بود، به اندازه‌ای که می خواست آتئیست شود و خدا را دلیل ظلم پدرش می‌دانست... می نویسم تا یادم بماند... 🔺یادم بماند چه قدر رفتار می تواند روی باور انسان‌ها مؤثر باشد 🔺چه قدر رفتار پدر روی دختر مؤثر است 🔺چه قدر محبت نکردن یک پدر می‌تواند یک دختر را نابود کند انقدری که معنا و مفهوم محبت را نفهمد... 🔺چه قدر گرفتن آزادی‌های مشروع از یک دختر می تواند باور و عقاید درست را از او بگیرد. 🔸اگر همسر هستید 🔸پدر یک دختر هستید 👈به زن و دخترتان ظلم نکنید 👈به آن ها محبت کنید 👈محبت نیاز حیاتی زن است، مثل آب برای گل 👈با ترس‌های موهوم آزادی‌های مشروع را از آن‌ها نگیرید... 🔸من پدرها و مردهای خوب زیاد دیدم. اما کاش تعدادشان بیشتر بود. خیلی بیشتر... به این هم فکر کردم که ما برای آموزش دین واقعا چه کردیم؟ این متن را برسانید دست مردها پدرهای دختردار... @momenaat

🔸یکی از دلایل رفتار امروز مردم اروپا و آمریکا و خالی شدن فروشگاه‌ها، مصرف‌گرایی بیش از حدی است که نظام سرمایه‌داری برای آن‌ها رقم زده است. 🔸‏زندگی در رفاه کامل، بدون مشکل و زندگی برای شاد بودن، مثل رشد گیاه در گلخانه است که با کمترین آسیب نابود می‌شود. 🔸‏انسان رفاه زده‌ی رفاه طلبِ شادخوارِ غربی هم مانند گیاه گلخانه‌ای است، ظاهرش سبز و زیباست اما با کمترین تنش زندگیش نابود می‌شود. 🔸از این‌رو تمدنی که غرب ساخته یک تمدن گلخانه‌ای است. تمدنی که مردمش را رفاه‌طلب و مصرف گرا کرده است. 🔸‏تحریم برای یک کشور، مثل نداشتن و فقدان فردی است. فقر و نداشتن‌ها برخلاف تصور عامه، انسان را قوی می‌کند نه ضعیف. 🔸‏تحریم‌ها و مشکلات و مواجهه‌های بین الملی ایران اسلامی نیز قوتی به ما داده است که کشورهای دیگر فاقد آنند و همین موضوع ما را نسبت به بقیه کشورها در مواجهه با انواع تهدیدها متمایز و مصون کرده است. #عدو_شود_سبب_خیر_اگر_خدا_خواهد @momenaat

⭕️ لطف من، وظیفه او یا وظیفه من، لطف او؟ 🔸«قرنطینه خانگی» شرایطی را فراهم نموده تا افراد خانواده تمام وقت در کنار هم باشند و سبک جدیدی از زندگی که بسیاری از خانواده ها تا به حال آن را تجربه نکرده بودند، شکل بگیرد. 🔸این با هم بودن تمام وقت در برخی خانواده ها به نزاع و دعوا می انجامد و بر بگو مگوهایشان دامن می زند. 🔸چه خوب است در این فرصت مغتنم، کمی درباره برخی مسائلی که تا به حال فرصت اندیشیدن پیرامونش را نداشتیم، تأمل نماییم. 🔸یکی از مباحث مطرح میان زن و شوهرها نوع نگاه آنان در قبال فعالیت هایی است که انجام می دهند. بعضا مردان به کارهایی که زنان در خانه انجام می دهند به دیده «وظیفه» می نگرند؛ به دیگر سخن خانه داری، آشپزی، بچه داری و اموری از این دست را «وظیفه» زن می دانند و اگر در این امور یاری رسان همسر خویش باشند، آن را «لطف» خود در حقِ همراه زندگی خویش می دانند. 🔸عکس این نگاه هم می تواند صادق باشد. یعنی زنان، نان آور بودن مردان را «وظیفه» ایشان دانسته و اگر خودشان کمک خرج خانواده باشند، آن را «لطف» در حق همسر متصور شوند. 🔸بحثم بر سر درستی یا نادرستی نگرش فوق نیست. بلکه در صدد آن هستم تا مخاطبان گرامی را با عوارض و نتایج این نوع پیش فرض ها آگاه و آشنا نمایم. 🔸وقتی این پیش فرض در ذهن باشد که اموری که همسر من انجام می دهد وظیفه اوست ، بعضا فراموش می کنم تا از وی در قبال تلاش هایش تشکر نمایم و اگر به او در انجام کارها کمک نمایم، هم توقع سپاسگزاری از سوی وی را خواهم داشت و هم این که کوچکترین رفتارش که برخلاف سطح توقع من باشد را حمل بر ناسپاسی او خواهم کرد. 🔸از سوی دیگر اگر همسرم رشد کند و درجات ترقی را در هر بعدی (مالی، علمی، کاری و ...) طی نماید، حتما روزی بر وی منت خواهم گذاشت (چه زبانی، چه قلبی) که این لطف و همراهی من بوده که تو را بدینجا رسانده است و تلاش های تو بدون مساعدت من یقینا به ثمر نمی رسید. 🔸اینجاست که نزاع ها وکشمکش ها آغاز می شود. چرا که کم کم سطح توقع من از همسرم زیاد می شود و چون توقعاتی که با پیش فرض اولیه (وظیفه او – لطف من) در ذهن من شکل گرفته، تبعاتش در افکار، گفتار و رفتار من نمود خواهد یافت، فلذا زمینه دلخوری فراهم و بگو مگوها و بهانه گیری ها آغاز خواهد شد. 🔸اما اگر از همان ابتدا پیش فرض را در ذهن عوض نماییم و بگوییم آنچه انجام می دهم «وظیفه» من است و آنچه او انجام می دهد «لطف» وی در حق من و فرزندانم است، فرمان زندگی به سمت خوشبختی خواهد چرخید. و دیگر در قبال کارهایی که انجام می دهیم توقع تشکر از همسر خویش را نخواهیم داشت و اگر او تشکر نماید، برایمان بسیار شیرین و دلنشین خواهد بود. 🔸رشد همسر را در هر زمینه ای تمجید نموده و باعث افتخار می گردد. هم چنین روحیه سپاسگزاری در خودم شکل گرفته و رفتارم فضای خانه را به سمت مهر و محبت سوق خواهد داد. 🔸 پرورش نگرش «وظیفه من – لطف او» در زوجین باعث می شود تا هم سطح توقع طرفین از یکدیگر کاهش یافته و هم سپاسگزار یکدیگر باشند و در هر شرایطی یکدیگر را یاری رسانند. 🔸نه بانوی خانه در انجام امور خانه و فرزندان تنها می ماند و نه از انجام کارها خسته و ملول می شود و مرد خانه نیز با انگیزه و آرامش بیشتری به فعالیت خواهد پرداخت و از یاری همسرش بدون منت بهره مند خواهد شد و در قبال فعالیت ها و نان آوری اش بر سر همسر و فرزندان منت نخواهد گذاشت. فقط ... چشمها را بايد شست جور ديگر بايد ديد چترها را بايد بست زير باران بايد رفت فکر را خاطره را زير باران بايد برد‌ با همه مردم شهر زير باران بايد رفت دوست را زير باران بايد ديد‌ عشق را زير باران بايد جست ✍ #نفیسه_مرادی متن از کانال تلگرامی «انسان مؤنث»

‼ژن خوب‼ ✅ روزی از امام سجاد (ع) پرسیدند: «چرا هنگامی که به سفر می‌روید، خودتان را به دیگران معرفی نمی‌کنید؟ شما نوه‌ی رسول‌الله هستید» امام سجاد علیه السلام فرمودند: «دوست ندارم از وابستگی به رسول خدا استفاده کنم تا خدمتی به من کنند» 📚بحارالانوار ، جلد ۴۶، صفحه ۹۳