اعدادی که دیگر فقط عدد نیستند، ردیف‌هایی از جان‌های از دست رفته‌اند... وزارت بهداشت غزه اعلام کرد: ▫️بیش از ۳۰۰ نفر در غزه، قربانی گرسنگی شده‌اند. ▫️بیش از ۴۰۰ زن، به دلیل نبود تغذیه‌ی مناسب، فرزندان‌شان را پیش از تولد از دست داده‌اند. سازمان ملل هم هشدار داده: جانِ ۱۴ هزار کودک در غزه در خطر است — نه به‌خاطر بمب، بلکه به‌خاطر کمبود ویتامین‌ها و نبود واکسن‌های حیاتی. کودکانی که بدن‌های نحیف‌شان، در محاصره‌ی قساوت، حتی فرصت رشد هم ندارند. #غزة #فلسطین @monem_ps

قطره‌ای در برابر اقیانوس در سه روز گذشته، و پس از فشارهای فزاینده‌ی جامعه‌ی بین‌المللی — به‌ویژه از سوی کشورهای اسپانیا و فرانسه — رژیم صهیونیستی بالاخره اجازه ورود ۹۲ کامیون حامل کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه را صادر کرد. ۹۲ کامیون!! اگر فرض کنیم همه‌ی آن‌ها مواد غذایی حمل می‌کردند، باز هم حتی برای تهیه‌ی یک وعده‌ی غذاییِ ساده برای یک‌پنجم جمعیت غزه کافی نبودند. واقعیت این است: برای تامین تنها یک وعده‌ی غذایی برای جمعیت نوار غزه، حدود ۷۰۰ کامیون حامل مواد غذایی نیاز است. ۹۲ کامیون در برابر این نیاز عظیم، فقط قطره‌ای‌ست در برابر اقیانوس گرسنگی و محاصره‌ای که این رژیم، آن را عمداً به‌عنوان سلاح کشتارجمعی به‌کار گرفته. در هفته‌های اخیر، ابعاد این جنایت‌ها آن‌قدر گسترده شده که حتی صدای متحدان دیرینه‌ی این رژیم را هم درآورده، و برخی اين کشورها تهدید به تحریم آن کرده‌اند. و حالا دشمن، با اجازه‌ی ورود همین تعداد اندک کامیون، تلاش می‌کند از زیر فشار افکار عمومی جهان شانه خالی کند. و این فقط حرفِ یک وعده‌ی غذا بود. هنوز درباره‌ی دارو، واکسن، لوازم بهداشتی و سایر نیازهای ضروری صحبتی نکرده‌ایم... وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ #محاصره_ادامه_دارد #گرسنگی_ادامه_دارد @monem_ps

دورون کدوش - رادیو ارتش اسرائیل: ارتش اسرائیل به گسترش دامنه نیروهای رزمی خود در نوار غزه ادامه می‌دهد: طی ۲۴ ساعت گذشته، تیپ چتربازان وارد نوار غزه شده و به عملیات در خان‌یونس تحت فرماندهی لشکر ۹۸ پیوسته است. اکنون، تمام تیپ‌های پیاده‌نظام و زرهی منظم ارتش اسرائیل در داخل نوار غزه حضور دارند — گولانی، جفعاتی، نحال، کفیر، چتربازان، کماندو، تیپ ۷، تیپ ۱۸۸، تیپ ۴۰۱. در کنار آن‌ها، تعداد اندکی از تیپ‌های ذخیره نیز در مانور غزه شرکت دارند. برای نخستین بار، ارتش اسرائیل با تمام تیپ‌های پیاده‌نظام و زرهی خود در یک منطقه و در یک جبهه در غزه ٤٠٠ کیلومتری می‌جنگد. إِذْ جَاءُوكُم مِّن فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنكُمْ «آنگاه که از بالا و پایین بر شما تاختند...» #غزة @monem_ps

برای سال‌ها، رسانه‌های صهیونیستی و هم‌پیمانان غربی و عربی‌شان، با دروغ‌پردازی مداوم، تلاش کردند چهره‌ی مقاومت را مخدوش کنند. مقاومت غزه را متهم کردند به استفاده از "سپر انسانی"؛ در حالی که خود اشغالگر، پشت بدن‌های بی‌دفاع مردم پنهان می‌شد. امروز، آسوشیتدپرس با گزارشی مستند و هولناک، پرده از حقیقتی برداشت که دیگر قابل انکار نیست: استفاده از فلسطینی‌ها به عنوان سپر انسانی، نه یک مورد استثنایی، بلکه روشی سازمان‌یافته و سیستماتیک در ارتش اسرائیل بوده. این گزارش بر اساس شهادت سربازان سابق ارتش اسرائیل و بازداشت‌شدگان فلسطینی منتشر شده؛ و همه‌ی آن دروغ‌های تکراری را فرو می‌ریزد. پس حالا، آن‌ها که با جسارت و بی‌شرمی، مقاومت را متهم می‌کردند، آیا سکوت‌شان را می‌شکنند؟ آیا اعتراف می‌کنند که سالها حقیقت را تحریف کردند؟ نه، این حماس نبود که مردم را سپر کرد. این ارتش اشغالگر بود که کودکان و زنان را به خط مقدم فرستاد، تا با بدن‌های‌شان، مسیر جنایت را باز کند. امروز، زمان رسوایی رسانه‌هایی‌ست که سال‌ها حقیقت را خفه کردند و دروغ را فریاد زدند. @monem_ps

در هولناک‌ترین جنایت قرنی که در نوار غزه در جریان است، همان‌گونه که هزاران مادر، فرزندان‌شان را جلوی چشمان‌شان پرپرشده دیدند، آلاء النجار — پزشک و مادر فلسطینی — قربانی یکی از این جنایت‌های بی‌پایان صهیونیست‌ها شد. او در بیمارستان بود، مشغول درمان مجروحان و رسیدگی به جان‌های زخم‌خورده. اما همان‌دم، صهیونیست‌ها با بمب دو هزار پوندیِ ساخت آمریکا، خانه‌اش را ویران کردند — و هر ۹ فرزندشرا سوزاندند، و اجساد سوخته‌شان را به همان بیمارستانی فرستادند که مادرشان در آن مشغول مداوا بود. آلاء، با دستان خودش، ۹ پیکر سوخته فرزندانش را دفن کرد؛ و با قلبی شکسته، به اورژانس برگشت — تا مسیر انسانیت و زندگی‌بخشی‌اش را ادامه دهد. او نه سلاح به دست داشت،نه رزمنده بود،نه سنگر گرفته بود. تنها "گناهش" این بود که پزشک بود، و فرزندانش را در سرزمین مادری، در خاک اجدادی‌شان به دنیا آورده بود. امروز آلاء النجار،نه فقط یک مادر داغ‌دیده، بلکه نماد تمام زنان مظلوم فلسطین است، صدای حقیقت تلخی که از دل آوار و آتش، فریاد می‌زند: ما زندگی می‌سازیم، حتی وقتی شما مرگ می‌بارید. #غزه #فلسطین @monem_ps

او تلاش می‌کرد از زبان‌های آتش جان سالم به در ببرد. با چشمانی پر از وحشت می‌دوید، به دنبال راه نجاتی از این جهنمی که همه‌جا را بلعیده بود... اما آتش سریع‌تر بود. از هر طرف او را احاطه کرد، تن نحیفش را که به هر سو می‌گریخت زجرکش کرد، تا آن‌که در حال فرار، سوخت و به خاکستری سیاه تبدیل شد. اینجا، در یک مدرسه وابسته به آژانس امداد سازمان ملل (اونروا) در نوار غزه، کودکان و زنان نه اسلحه‌ای در دست داشتند و نه آرزویی جز ترس و امید به زنده ماندن. اما جنگندهای اشغالگر صهیونیست این پناهگاه امن را به گورستانی خونین تبدیل کردند. بمبارانی وحشیانه، قتل‌عامی هولناک، اجساد سوخته زیر آوار... غزه خون می‌گرید، و جهان سکوت اختیار کرده است.» #غزه #فلسطین @monem_ps

این دختر بچه و 29 انسان دیگر در این جنایت کشته شدند. کشتار مدرسه الجرجاوی 26/05/2025 05/03/1404 #غزة #فلسطین @monem_ps

#نبینید 🚫🔞 صحنه هاى دلخراش كشتار مدرسه الجرجاوي 26/05/2025 @monem_ps

سخنرانى شهيد اسماعيل هنيه در سال ٢٠٢٠ . "ترامپ کیست؟ نتانیاهو کیست؟ به خدا سوگند، قسم به خدا که ما هرگز اجازه نخواهیم داد وعده ترامپ عملی شود، حتی اگر این را از آن جدا کند، حتی اگر این سر را از این بدن جدا کند. وعده بالفور تحقق نخواهد يافت" . خدا رحمتت كنه ابوالعبد 💚 شهیدان تنها نماينده فلسطينان هستند. @monem_ps

۶۰۰ روز جنگ، ۸۰۰ محموله نظامی آمریکا به اسرائیل: آمار یک جنایت از شروع جنگ در اکتبر ۲۰۲۳ تا امروز، آمریکا با ۸۰۰ محموله هوایی و ۱۴۰ کشتی باری، بیش از ۹۰,۰۰۰ تُن تجهیزات جنگی به اسرائیل فرستاده. این محموله‌ها شامل سلاح‌های سنگین، مهمات، زره‌پوش‌ها، تجهیزات نظامی و پزشکی بوده که مستقیم در جنگ علیه مردم غزه استفاده شده. این حجم از حمایت تسلیحاتی، آمریکا را به شریک اصلی نسل‌کشی فلسطینیان تبدیل کرده. هر هواپیمای آمریکایی که در پایگاه‌های اسرائیل فرود می‌آید، یعنی تشدید کشتار غیرنظامیان. این آمار، سند واضحی از همدستی مستقیم واشنگتن در جنایات جنگی اسرائیل است. آمریکا نه یک میانجی، که حامی تمام‌عیار آپارتاید و اشغال است. @monem_ps

هر وقت ویدیویی از فلسطین می‌بینم، بی‌اختیار اشک از چشمانم جاری می‌شود. صحنه‌هایی از قدس، عکّا، حیفا، یافا و جنگل‌های سبز الجلیل… با خودم می‌گویم: این سرزمین برای «سلام» آفریده شده، اما حتی یک‌بار هم طعم صلح را نچشیده. این‌همه زیبایی، این‌همه شکوه... و ما از آن محروم مانده‌ایم. تا کی باید دور بمانم؟ کی می‌توانم به سرزمین اجدادی‌ام برگردم؟ کی می‌شود بچه‌هایم را ببینم که در دشت‌های سرسبز، بی‌هیچ مزاحمتی بازی می‌کنند؟ کی می‌توانم در آرامش آن جنگل‌ها و دریاچه‌ها قدم بزنم و نفس راحتی بکشم؟ چرا در فلسطین، به‌جای رودخانه‌هایی که زندگی می‌بخشند، فقط رودِ‌های خون که جاری‌ هستند دیده میشوند؟ تا کی باید فقط از جنگ و کشتار و اشغال حرف بزنیم؟ تا کی باید زیبایی و شکوفایی این سرزمین کهن را نادیده بگیریم و آن را به حاشیه برانیم؟ فلسطین فقط درد نیست، سرشار از زندگی‌ست… اگر بگذرند. پ.ن: آن خانه‌های سنگی که در ویدیو می‌بینید، یادگار روستاهای اجداد ماست؛ همان‌هایی که در سال ۱۹۴۸ یا در کامِ تیغِ صهیونیست‌ها جان باختند، یا با زور از سرزمین مادری‌شان رانده شدند. @monem_ps