بسم‌الله .

‌ بعد از اینکه طی روز دورهاش و می‌زنه و خوشی‌هاش تموم می‌شه ، میاد و با خستگی می‌شینه وسط قلبم ؛ هر چی می‌گم پاشو برو ، اینجا جای ِتو نیست متوجه نمی‌شه ، هر چی بهش می‌گم « بسه ، پاشو برو دیگه » ، گوش نمی‌ده و لجبازتر از قبل می‌چسبه به قلب رنجورم . تمام تلاشش و می‌کنه تا همه‌ی شمع هایی که با هزار بدبختی روشن کردم تا قلب خسته‌م رو گرم نگه داره خاموش کنه ، اما من لجبازتر از اون ، بازم دلخوشم به جزئی‌ترین چیزای ِزندگی . گاهی هرچی التماسش می‌کنم که بره ، فایده نداره ؛ در نهایت ، با جان و دل غم‌ رو می‌پذیرم و می‌ذارم بشینه کنارم . براش چایی به همراه بیسکوئیت نارگیلی می‌برم و ازش پذیرایی می‌کنم . می‌دونی ؟ غم رو نمی‌شه پنهونش کرد ، گاهی حتی نمی‌شه نادیده‌ش گرفت و انداختش دور ، دوست داره بهش لطف بشه ، دلش می‌خواد حرف‌هاش شنیده بشه و یه شونه پیدا کنه برای گریه . اما این پایان ِماجرا نیست ، غم یه رقیب بزرگ داره ، یه رقیب به اسم امید . امید ، یه رقیب سرسخته که وسط هق‌هق های تموم نشدنی ، می‌شه یه قلقلك کوچیک ، وسط تاریکی می‌شه باریکه‌ی نور و نمی‌ذاره خسته بشی . جوری غم رو خسته می‌کنه که در آخر تمام بند و بساطش و جمع می‌کنه و از [ کنج قلبمون فراری می‌شه . ]

بسم‌الله .

‌‌ ~ از من تا من ، تو نور گسترده‌ای درون قلبم .. ❤️‍🩹

‌ مراقب باشین که کسی از دست شما پیش ‌‌امام‌حسین‌ گریه نکنه .. در دستگاه ‌‌امام‌حسین‌ ، صدای ‌‌گریه‌ها موضوع دارد ؛ این را ملتفت باشید . ٫ حاج‌احمد .

بسم‌الله .

-

‌خداٰی ِبزرگتر از B2 های آمریکایی خداٰی ِبزرگتر از F35 های اسرائیلی خداٰی ِبزرگتر از بمب‌های سنگرشکن خداٰی ِبزرگتر از هیمنه پوشالی مستکبران خداٰی ِبزرگتر از اتحاد شیاطین خداٰی ِشن‌های صحرای طبس خداٰی ِپیروزی بر صدام و حامیانش خداٰی ِعملیات H3 خداٰی ِآزادی خرمشهر خداٰی ِشکستن حصر سوسنگرد خداٰی ِنابودی داعش خداٰی ِیمن در برابر عربستان خداٰی ِ" لاتهنوا و لاتحزنوا و انتم الاعلون " خداٰی ِ" لاتخف و لاتحزن أنا منجوک " خداٰی ِ" نرید أن نمن علی الذین استضعفوا " خدایی که اراده کرده است در برابر چشم جهانیان ، جبهه حق را بر تمام اشرار و طواغیت عالم پیروزی دهد و پوزه های بسیار را خاک مال کند و پرچم لااله‌الاالله بر تارک جهان باشد ، ولو کافران را خوش نیاید .

بسم‌الله .

-

‌‌ امروز داشتم به این فکر میکردم که کاٰش من ، تسبیح ِدونه شکسته‌ای توی سجاده‌ش بودم . کاٰش فرصت حیات و جوونیم ازم گرفته میشد و اجازه میدادن پیاله‌ی سفالی باشم که امام هر صبح درش آب میخورد یا دلوِ چاهی که ازش برای وضو گرفتن استفاده میکرد . کاٰش عطری بودم که امام به قباش میزد و روزی هم در دستهای خودش تموم میشدم . - میم‌‌سادات‌هاشمۍ -

بسم‌الله .