من که حیران تو ، حیرانِ توام میدانم نه فقط من که در این دایره سرگردانم

همهٔ عالم و آدم به تو می‌اندیشند . . شک ندارم که خدا هم به تو می‌اندیشد

در زمین هستی و آن سو تر از افلاك تویی ، علت خلق زمین ، ای پدر خاك تویی :)

کعبه از راز جهان ، راز خدا آگاه است راز ایجاز خدا نقطهٔ بسم‌الله است . .

کعبه افتاده به پایت سرِ راهت ، سر مَست پیرهن‌چاك و غزل‌خوان و صراحی در دست

کعبه وقتی که در آغوش خودش یوسف دید خود زلیخا شد و پیرهن صبر درید . . !

کعبه بر سینهٔ خود نام تو ای مرد نوشت : « ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه ؟ مَست از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه ؟ »

راز خلقت همه پنهان شده در عینِ علی‌ست کهکشان‌ها نخی از وصلهٔ نعلین علی‌ست . .

روز و شب از تو قضا از تو قدر می‌گوید « ها علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر » می‌گوید !

واژه‌ها روی ابابیل لبت سجیل است ؛ دام بگذار که گنجشک تو جبرائیل است

نه فقط دست زمین از تو ، تو را می‌خواهد سالیانی‌ست که معراج خدا می‌خواهد

زیر پای تو به زانویِ ادب بنشیند لحظه‌ای جای یتیمان عرب بنشیند