آقای امام حسین ! ازت ممنونم که یه بار دیگه دست ما رو به محرم‌ت رسوندی و بهمون اجازه دادی اسمت رو صدا بزنیم .. ازت ممنونم که یه بار دیگه چشم‌مون رو با دیدن سیاهی کتیبه‌هات روشن کردی . ازت ممنونم که یه بار دیگه اجازه دادی بشینیم کنج هیئت و اشك بریزیم برات . ازت ممنونم که یه بار دیگه چشم بستی به ده ماه سیاهی زندگی‌مون و دوباره بهمون حیات بخشیدی ؛ خیلی وقته ك : « گشتم ، بهتر از تو در این روزگار نیست » و حال « برگشته‌ام تنها فدای خودت شوم »

بسم‌الله .

‌‌ شنیدم ورودی حرم حضرت ابوالفضل ، دستگاه AED وجود داره .. یه نوع شوکر الکتریکی ِبرای کسایی كه قلب و ریه‌شون به احیا نیاز داره ، یا ممکنه یهو ایست قلبی کنن و از شدت درد ، قفسه سینه‌شون بترکه ! می‌دونی که [ قلب منم به احیا نیاز داره ] منم از شدت درد قفسه سینه‌م داره می‌ترکه در جریاٰنی که عزیز دلم .. ؟ : )

بسم‌الله .

؛ و در نهایت کودکی تربیت خواهم کرد ك تمام عشق و علاقه‌ام به تو را به او خواهم داد .. =)🤍

بسم‌الله .

شب‌های بله‌برون ؛

‌‌ نگو هر چی سنگه مال پای لنگه .. نه بابا خدا می‌خواد گوشت رو بپیچونه ! اگه می‌خوری زمین ، اگه انگشت کوچیکه پات گیر می‌کنه به مبل ، اگه سنگ میاد تو غذات ، اگه عینك‌ت می‌شکنه ، اگه دلت می‌شکنه .. خدا می‌خواد بگه بچه پررو با من باش ! منو فراموش نکن ، با من حرف بزن ، منو ببین . - حاج‌حسین‌یکتا ؛

بسم‌الله .

‌ بعد از اینکه طی روز دورهاش و می‌زنه و خوشی‌هاش تموم می‌شه ، میاد و با خستگی می‌شینه وسط قلبم ؛ هر چی می‌گم پاشو برو ، اینجا جای ِتو نیست متوجه نمی‌شه ، هر چی بهش می‌گم « بسه ، پاشو برو دیگه » ، گوش نمی‌ده و لجبازتر از قبل می‌چسبه به قلب رنجورم . تمام تلاشش و می‌کنه تا همه‌ی شمع هایی که با هزار بدبختی روشن کردم تا قلب خسته‌م رو گرم نگه داره خاموش کنه ، اما من لجبازتر از اون ، بازم دلخوشم به جزئی‌ترین چیزای ِزندگی . گاهی هرچی التماسش می‌کنم که بره ، فایده نداره ؛ در نهایت ، با جان و دل غم‌ رو می‌پذیرم و می‌ذارم بشینه کنارم . براش چایی به همراه بیسکوئیت نارگیلی می‌برم و ازش پذیرایی می‌کنم . می‌دونی ؟ غم رو نمی‌شه پنهونش کرد ، گاهی حتی نمی‌شه نادیده‌ش گرفت و انداختش دور ، دوست داره بهش لطف بشه ، دلش می‌خواد حرف‌هاش شنیده بشه و یه شونه پیدا کنه برای گریه . اما این پایان ِماجرا نیست ، غم یه رقیب بزرگ داره ، یه رقیب به اسم امید . امید ، یه رقیب سرسخته که وسط هق‌هق های تموم نشدنی ، می‌شه یه قلقلك کوچیک ، وسط تاریکی می‌شه باریکه‌ی نور و نمی‌ذاره خسته بشی . جوری غم رو خسته می‌کنه که در آخر تمام بند و بساطش و جمع می‌کنه و از [ کنج قلبمون فراری می‌شه . ]

بسم‌الله .

‌‌ ~ از من تا من ، تو نور گسترده‌ای درون قلبم .. ❤️‍🩹