من فقط یکم از خستگی ِراه طی شدهٔ
اربعین رو میخوام ،
یکم از تلخی چای عراقی توی ِراه
کربلا رو میخوام ،
یکم از اشکایی که با دیدن ضریح ِ
امامحسین ریخته میشه رو میخوام ،
یکم از اون روزایی که میشه توی بینالحرمین
خیره بشم به گنبد رو میخوام ،
یکم از اون روزی که با خوشحالی
کوله بار ِسفرمو میبندم رو میخوام ،
یکم از خستگی راه ِکربلا و
رسیدن بهش رو میخوام ،
یکم ذوق دیدن ِکربلا رو میخوام ،
یکم تنفس ِخنکای ِعطر حرمین رو میخوام ،
یکم درد و دل زیر گنبد طلای ِ
آقا ابوالفضل رو میخوام ،
یه شبجمعه موزائیکهای خیسشده
از بارون ِکربلا رو میخوام ،
یه دلسیر گریه پایین ِشیش گوشه و
بغل ِآقای امامحسین رو میخوام ،
من از تمام دنیا یکم ، فقط یکم
[ موندن توی کربلا رو میخوام ، همین . ]
مولا علی علیهالسلام فرمودند :
هر کس بعد از نماز صبح در جایش
بنشیند و سورهٔ توحید را یازده مرتبه
قبل از طلوع خورشید قرائت کند
آن روز مرتکب گناه نمیشود ؛
هر چند شیطان به سوی او طمع کند .
مُنیب .
این ویدیو برای اهل ِدلاست :)))) ؛
این ذکر جاموندن اینطور باب شده که
اگه راهی نشدی ، جاموندهای !
توفیق نداشتی و حالا بیچارهای !
ولی یه نکتهای رو داشته باشید که
نه هر شخصی که میره صاحب توفیقه
و نه هر جاموندهای بی توفیق .
مقصد همهی موندنها و رفتنها
تربیت شدن تحت ولایت امامع هست .
گاهی شما با غم هجران رشد میکنید و
تربیت میشید ، گاهی با وصال .
گاهی هم نه !
با غرور وصال از نردبون ، زمین میفتی .
این بستگی به خود ما داره ..
پس شاید بهتره برای غصه خوردن
بهونهی دیگهای دست و پا کنیم
مثلا اینکه یه محرم و صفر دیگه گذشت
و ما اونی که امامحسین میخواست ،
نشدیم ..
خلاصه ما گمشدهایم قطعاً و یقیناً ،
حالا بنده خود را عرض میکنم ، گمشدهایم .
گمگشتگی ما ، ما را از فکر مرگ غافل کرده
و روز به روز این کلاف سرگشته تر میشود و
قطعاً باید یك راه خروجی پیدا کنیم
و راه خروجی «ذکرالله» است .
| آیتاللهناصری |