♦️ حجت‌الاسلام والمسلمین مطیعی نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه سمنان در خطبه‌های نماز جمعه سمنان (۱۰ مرداد ۱۴۰۴): اولیای الهی تمام روابط فردی و اجتماعی خود را بر پایه «رضایت خداوند» تنظیم می‌کنند و سرگرم «ظواهر دنیا» نمی‌شوند/ «محبت دنیا» عامل تمام گناهان و خطاهاست/ اگر به دنیا از دید «عبرت» نگاه کنیم، دنیا برای ما خانه سلامت و عافیت خواهد بود/ آنچه امام حسن مجتبی(ع) را به صلح با معاویه وادار کرد، جنگ رسانه‌ای و تبلیغاتی امویان بود/ معاویه تلاش کرد امام حسن(ع‌) را ناتوان و ناکارآمد جلوه دهد؛ در چنین شرایطی معاویه دیگر نیازی به شمشیر کشیدن نداشت/ تبلیغات معاویه آنقدر وسیع و پیچیده بود که خواص جامعه را هم دچار تردید کرد/ استکبار جهانی می‌داند با جنگ سخت کاری از پیش نخواهد برد، لذا به جنگ نرم و تبلیغاتی متوسل شده است/ امروز علاوه بر دشمن‌شناسی به «دشمنی‌ شناسی» هم نیاز داریم/ کوچک‌نمایی پیشرفت‌ها، بزرگنمایی مشکلات، مثبت‌نمایی وعده‌های دشمن و منفی‌نمایی تصمیمات نظام؛ ۴ ترفند دشمن در جنگ نرم است/ اسلام و ادیان الهی، اصلی‌ترین حامیان «حقوق بشر» در طول تاریخ بوده‌اند/ غرب شعار حقوق بشر می‌دهد اما عکس آن عمل می‌کند/ از برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان در همایش «وفاق در استان سمنان» قدردانی می‌کنم 🔹 شما نمازگزاران عزیز، برادران بزرگوار و خواهران گرامی و خودم را بیشتر به رعایت تقوای الهی، پرهیز از گناه و اجتناب از معصیت توصیه و سفارش می‌کنم. یکی از شاخصه‌های مهم تقوا، دوری از گناه و نزدیک نشدن به آن است. کسی که دارای تقواست، به‌طور طبیعی خویشتنداری می‌کند و مراقب خود است. اگر تقوا در انسان نهادینه شود، این ویژگی به‌صورت خودکار در رفتار او نمود پیدا می‌کند؛ چه در تعامل با خانواده و دیگران، چه در اجتماع، و حتی در عرصه مسئولیت‌های سیاسی. رعایت تقوا در امور مختلف از وظایفی است که هر یک از ما می‌توانیم با پایبندی به آن به جایگاه و مقام عندالله برسیم. 🔹 در خطبه گذشته درباره اولیای الهی سخنانی گفته شد و مطالبی را به‌عنوان مقدمه بیان کردم. در حکمت ۴۳۲ نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی(ع) دوازده ویژگی از اولیای الهی را بیان می‌فرمایند. فرمود «إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِينَ نَظَرُوا فی بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا، وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا» 🔹 نخستین ویژگی بیان شده از سوی امام علی(ع) در مورد اولیای الهی یعنی انسان‌هایی که نزدیکی آن‌ها به خداست، محور زندگی آن‌ها خداوند است و تمام روابط، وظایف، اعمال، گفتار و اخلاق‌شان براساس خواست و رضایت الهی تنظیم می‌شود آن است که این افراد مانند دیگران سرگرم «ظواهر دنیا» نمی‌شوند و تنها به ظاهر دنیا نمی‌نگرند، هنگامی که دیگران درگیر زرق و برق دنیا هستند و آن را مقصد نهایی می‌پندارند، اولیای الهی چنین نمی‌اندیشند و برخلاف آنها به باطن دنیا می‌نگرند. برخی تصور می‌کنند که آمده‌اند تا در دنیا بمانند؛ در حالی که امیرالمؤمنین علی(ع) در جای دیگری در روایتی که در نهج‌البلاغه نیز آمده می‌فرمایند «الدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ، لَا دَارُ مَقَرٍّ» دنیا محل عبور و مرور است نه جای ایستادن و مستقر شدن! لذا برای آنکه در آخرت استقرار یابید باید در دنیا توشه‌ مناسبی برای خود بردارید! 🔹 پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی(ص) نیز فرمود «الدنیا مَزرعة الآخره» یعنی دنیا همچون کشتزاری است که باید در آن بکارید تا بتوانید در آخرت محصول آن‌را برداشت کنید. دنیا محل کار است. خداوند متعال در آیه ۷ سوره مبارکه روم می‌فرماید «يَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِنَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ» اهل دنیا کسانی هستند که فقط ظواهر دنیا را می‌شناسند و از آخرت غافل هستند در حالی که امیرالمؤمنین علی(ع) ویژگی اولیای الهی را توجه به باطن دنیا دانسته است. 🔹 امام جعفر صادق(ع) می‌فرماید «حبّ دنیا رأس کلُّ خطیئة» یعنی عامل همه خطاهای دنیوی، گناهان و زشتی‌ها، محبت و دلبستگی به دنیا است. البته قبلاً هم تذکر دادیم که مقصود این نیست که انسان دنیا را رها کند. چون ما انسان‌ها موجوداتی مادی هستیم، به‌قدر نیاز و کفایت باید از نعمت‌های الهی که خداوند در اختیار ما قرار داده، استفاده کنیم و تمام دنیا بد نیست. 🔹 هنگامی که فردی نزد امیرالمؤمنین علی(ع) از دنیا مذمت می‌کرد، با پاسخ روشنگرانه آن حضرت مواجه شد. در حکمت ۱۳۱ نهج‌البلاغه اینگونه آمده است که حضرت فرمود: ای کسی که دنیا را مذمت می‌کنی، چرا خوبی‌های دنیا را نمی‌بینی؟ اولیای خدا به خوبی‌های دنیا چنین نگاه می‌کنند.

🔹 حضرت فرمود «إِنَّ الدُّنْيَا دَارُ صِدْقٍ لِمَنْ صَدَقَهَا وَ دَارُ عَافِيَةٍ لِمَنْ فَهِمَ عَنْهَا وَ دَارُ غِنًى لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا وَ دَارُ مَوْعِظَةٍ لِمَنِ اتَّعَظَ بِهَا؛ مَسْجِدُ أَحِبَّاءِ اللَّهِ وَ مُصَلَّى مَلَائِكَةِ اللَّهِ وَ مَهْبِطُ وَحْيِ اللَّهِ وَ مَتْجَرُ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ» اگر کسی با دید درست و راست به دنیا نگاه کند، دنیا می‌تواند خانه صداقت باشد؛ خانه‌ای برای اهل راستی و درستی! اگر کسی دنیا را از دید عبرت بنگرد، دنیا می‌تواند خانه سلامت، عافیت، بی‌نیازکنندگی افراد باشد. اگر دنیا نبود، محلی برای برداشتن توشه و آمادگی جهت آخرت وجود نداشت. دنیا محل سجده دوستان خداست. پس نباید همه خرابی‌ها، گناهان و بدی‌ها را به گردن دنیا انداخت و انسان می‌تواند از دنیا بهره صحیح ببرد. حضرت در این گفتار فرمود دنیا محل حبوط وحی الهی و فرشتگان و محل تجارت اولیای الهی است. 🔹 در مقابل، دنیاطلبان چشمشان به زرق و برق و ظواهر دنیاست. آن‌ها تنها به شهوترانی، بی‌قیدی، و لذت‌های زودگذر آن توجه دارند. در حالی که ما نیامده‌ایم تا تنها از لذت‌های دنیا بهره‌مند شویم! اگر خداوند در خوردن، آشامیدن و برخی امور دیگر، لذتی قرار داده، این لذت‌ها هدف نیستند، بلکه وسیله‌ای هستند برای توانمند ساختن انسان یا تکثیر نسل تا انسان بتواند مسیر زندگی را طی کند، علم و معرفت بیاموزد، و برای آخرت خود توشه بردارد. 🔹 اولیای الهی به باطن دنیا نگاه می‌کنند. زیبایی‌های زودگذر دنیا، چهره‌های زیبا، جوانی‌ها، توانایی‌ها، دارایی‌ها، مقام‌ها ریاسَت‌ها، و امکانات و موقعیت‌ها همگی از بین‌رفتنی هستند. «ولی خدا» وقتی به دنیا نگاه می‌کند، همان چیزهایی را می‌بیند که من و شما می‌بینیم، اما نگاهش از جنس عبرت است. اگر این نعمت‌ها در مسیر رسیدن به آخرت باشند، مفیدند؛ اما اگر هدف قرار گیرند، حتماً به ضرر انسان تمام خواهند شد! 🔹 امیرالمؤمنین علی(ع) هشدار می‌دهد «لا يَغُرَّنَّكُم كَثرَةُ ما يُعجِبُكُم فيها، لِقِلَّةِ ما يَصحَبُكُم منها» مبادا ظاهر دنیا شما را فریب دهد، چراکه مدت اقامت شما در دنیا کوتاه‌تر از آن است که بخواهید به آن دل ببندید، همه می‌دانیم که عمر انسان اندک است و روزی به پایان می‌رسد. یکی از ویژگی‌های اولیای الهی که خدمت شما عرض کردم، همین است که فرمود «اِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِينَ نَظَرُوا فی بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا» هنگامی که دیگران فریفته ظاهر دنیا می‌شوند، اولیای الهی با نگاهی عمیق‌تر، به باطن آن می‌نگرند.

🔹 امروز، روز هفتم ماه صفر است. دو روایت درباره این روز نقل شده است: یکی روایت ولادت امام موسی بن جعفر(ع) و دیگری روایت شهادت امام حسن مجتبی(ع). اما با بررسی و تحقیق، روایت دوم – که روز هفتم صفر را روز شهادت امام حسن(ع) می‌داند – به واقعیت نزدیک‌تر است. حتی راوی این روایت در قرن سوم از امام موسی بن جعفر(ع) این نقل را آورده که زمان شهادت امام مجتبی(ع) روز هفتم صفر بوده است. هرچند روایت دیگر، روز ۲۸ صفر را بیان می‌کند، اما روایت دقیق‌تر همان روز هفتم صفر است، یعنی امروز. 🔹 امیدواریم ما نیز از موالیان و شیعیان حقیقی آن حضرت باشیم. شهادت امام حسن مجتبی(ع) را تسلیت عرض می‌کنم. 🔹 درباره امام حسن مجتبی(ع) و مظلومیت ایشان بسیار سخن گفته شده است. امام در عصر خود، دچار ظلم و استکبار زمانه شد؛ استکباری که در چهره معاویه تجلی یافته بود. معاویه هم در جنگ سخت و هم در جنگ نرم، امام حسن مجتبی(ع) را مورد هجمه قرار داد. 🔹 در شش ماه نخست حکومت و امامت امام مجتبی(ع) ایشان درگیر جنگ سخت بود. در این نبرد، به دلیل فریفته شدن و وابسته شدن فرماندهان لشکر امام به معاویه، آن‌ها حضرت را تنها و بی یاور گذاشتند. 🔹 خود حضرت فرمود «واللّه ما سَلّمتُ الامر الیه الاّ انّی لم اجد انصاراً ولو وجدتُ انصاراً لقاتلتُه لیلی و نهاری حتی یحکم اللّه بینی و بینه. ولکنّی عرفتُ اهل الکوفة و بلوتهم و لایصلح لی منهم من کان فاسداً اِنّهم لا وفاء لهم و لا ذمّة فی قول و لا فعلٍ انّهم لمختلفون و یقولون لنا: انّ قلوبهم معنا و انّ سیوفهم لمشهورة علینا» من حکومت را بدون دلیل به معاویه واگذار نکردم؛ چون یار و یاوری نیافتم. اگر من یاوری داشتم، شبانه‌روز با معاویه می‌جنگیدم تا خدا میان ما حکم کند. اما من مردم کوفه را ارزیابی کردم و آنان را شناختم، تعداد زیادی از آن‌ها فاسد بودند و به من وفاداری نداشتند! هیچ تعهد قولی و عملی برای من نداشتند. افکارشان با من متفاوت بود و ولایت مرا نپذیرفته بودند. در ظاهر می‌گفتند قلبشان با من است، اما شمشیرشان را علیه من کشیده بودند لذا مجبور شدم در جنگ سخت، صلح کنم تا دین حفظ شود! این روایت در کتاب "الاحتجاج" شیخ طبرسی نقل شده است. 🔹 اما در جنگ نرم، معاویه ترفندهای پیچیده‌تری را به‌کار برد. یکی از آن‌ها، تبلیغات وسیع رسانه‌ای بود که طی آن معاویه خود را مدیر توانمند، کارآمد و با تجربه و امام حسن(ع) را ناتوان جلوه داد! با استفاده از ابزارهای تبلیغاتی آن زمان، خودش را مدیری مقتدر معرفی کرد و امام حسن را فردی ناتوان در اداره حکومت نشان داد. در نامه‌ای به امام حسن(ع) پس از صلح نوشت: اگر می‌دانستم تو در امور رعیت از من تواناتری، اگر می‌دانستم احتیاط‌های سیاسی‌ات از من بیشتر است، اگر می‌دانستم خزانه کشور با دست تو آبادتر می‌شود، اگر می‌دانستم در جنگها، تدبیر تو از من کارآمدتر است، مشتاقانه با تو بیعت می‌کردم! اما چون خودم را برتر می‌دانم، حکومت را در دست گرفتم. در پایان هم گفت: امروز اطاعت مرا بپذیر، فردا که از این جهان رفتم، هر تصمیمی خواستی بگیر و بر مسند خلافت بنشین! 🔹 او با همین تبلیغات نرم این نگاه را در ذهن مردم نهادینه کرد که معاویه تواناتر از امام حسن است؛ بدون آنکه حتی شمشیری کشیده شود، از طریق جنگ رسانه‌ای، ذهن مردم را تهی کرد.

🔹 ترفند دوم معاویه، ایجاد تردید در یاران امام حسن(ع) بود. سلیمان بن صرد خزاعی، با اینکه از بزرگان کوفه و ساکن همان‌جا بود، اما در آن نبرد شش ماه اول همراه امام نبود! وقتی رسید، به ساحت امام جسارت کرد و گفت: تعجب می‌کنم چطور شد با معاویه بیعت کردی وقتی صد هزار نفر نیرو داشتی؟! تازه این شخص [سلیمان] اهل کوفه بود و مرتکب چنین اشتباهی می‌شد! معاویه آنچنان در بین خواص تردید ایجاد کرده بود که بتواند به هدف خود برسد! سلیمان صرد خزاعی که از بزرگان کوفه بود نگفت چون امام معصوم به من امر کرده باید تبعیت کنم چون تحت تأثیر معاویه قرار گرفته بود. 🔹 فرمایش مقام معظم رهبری در همین راستا بود که فرمودند خواص جامعه، وقتی دچار تردید می‌شوند، جامعه را دچار چالش می‌کنند. تبلیغات معاویه بگونه‌ای بود که بسیاری از رؤسای قبایل کوفه به معاویه نامه نوشتند و مخفیانه اعلام وفاداری کردند و گفتند ما پشت شما هستیم، حتی برخی گفتند ما حسن را با دست بسته به تو تحویل می‌دهیم! معاویه خواص نزدیک امام حسن مجتبی(ع) را شست‌وشوی مغزی داده بود و در جنگ نرم موفق شده بود شک و تردیدهای زیادی در ذهن آن‌ها ایجاد کند. 🔹 مورد سوم، شایعه‌پراکنی درباره پذیرش صلح توسط امام مجتبی(ع) قبل از هرگونه مذاکره بود. معاویه به‌گونه‌ای فضاسازی کرد که امام حسن(ع) بر خلاف پدرش علی(ع) اهل جنگ نیست و مرد سازش است و از اطرافیان خود خواسته بود این شایعه را به دیگران بگویند. حتی در برخی کتب تاریخی – مثل "طبقات ابن سعد" جلد پنجم صفحه ۲۵ – گزارش‌های جعلی‌ آمده که از قول امیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده است که امام علی(ع) درباره فرزندانش گفته: عبدالله جعفر اهل خوش‌گذرانی و لهو است و حسن بن علی نعوذبالله هم هرچند سفره دار و جوانمرد است اما مرد میدان جنگ نیست و در دشواری نبرد، کاری از او ساخته نیست! در حالی که ما امام حسن(ع) را "کریم اهل بیت" می‌دانیم اما متأسفانه این ویژگی را در برخی کتب به‌گونه‌ای دیگر جعل و تحریف کرده‌اند! 🔹 این تبلیغات دروغ و جنگ نرم معاویه باعث شد نگاه مردم نسبت به امام تغییر کند. این‌ها نمونه‌هایی از اسناد جعلی هستند که متأسفانه در برخی منابع تاریخی به‌عنوان سند ثبت و از طریق بلندگوهای معاویه منتشر شده‌اند. هدف اصلی معاویه گرفتن انگیزه و روحیه مبارزه از مردم بود و در این کار تا حد زیادی موفق شد!