🎥 او را شاعر آزادی می‌نامند؛ ملک‌الشعرا، محمدتقی بهار @pshrmq

🇮🇷 نشان‌واره سپاه در سال ۵۷ و 🚀 نشان‌واره پیشنهادی سال ۱۴۰۳ @pshrmq

🎞 ویژه سالروز تاسیس سپاه | راضی هستم، قانع نیستم... 🌺 رهبر انقلاب: شما فرزندانِ عزیزِ این حقیر هستید؛ اگر کسی از بنده سؤال بکند که حالا شما از این بچّه‌ها، از این فرزندان راضی هستید، خواهم گفت که صددرصد راضی‌ام! امّا قانع نیستم، راضی هستم خیلی، قانع نیستم. @pshrmq

📹 علامت دوست خدا بودن... 🎙استاد فرحزاد @pshrmq

✅ ۱۰ ویژگی فرماندهان سپاه در کلام امیرالمومنین علیه‌السلام... @pshrmq

📹 سه آیه ای که پدر شیخ بهایی به فرزند خود وصیت کرد... 🎙حجت‌الاسلام رفیعی @pshrmq

📝 سخن‌نوشت | مقام و منزلت امیرالمومنین علیه‌السلام ▪️حجت‌الاسلام حسینی‌قمی @pshrmq

. 🇮🇷 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🇮🇷 🔏 تدبر در قرآن 🔏 @pshrmq 📕 تدبر سوره‌ی قریش 📕 📝 این سوره، صد و ششمین سوره قرآن کریم می‌باشد. 📜 گام اول : قرائت و ترجمه سوره 📝 بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده و مهربان 📝 لإیلافِ قُرَیْشٍ ﴿١﴾ (كیفر لشكر فیل‏ سواران) بخاطر این بود كه قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و زمینه ظهور پیامبر فراهم شود)! (۱) 📝 إِیلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿٢﴾ الفت آنها در سفرهاى زمستانه و تابستانه (و بخاطر این الفت به آن بازگردند)! (۲) 📝 فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿٣﴾ پس (بشكرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت كنند، (۳) 📝 الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿٤﴾ همان كس كه آنها را از گرسنگى نجات داد و از ترس و ناامنى ایمن ساخت. (۴) 📜 گام دوم تفهم ساختار سوره 📝 سوره مبارکه‌ی قریش از یک سیاق تشکیل شده است و چهار آیه آن در دو دسته قرار می‌گیرند. 📖 دسته اول : (آیات ۱ و ۲) 📝 آیات یک و دو که در هر دو، واژه «ایلاف» تکرار شده است. 📖 دسته دوم (آیات ۳ و ۴) 📝 آیات سه و چهارند. آیات این دسته با حرف عطف "فاء" در «فَلْیَعْبُدُوا» با آیات دسته اول در ارتباط اند. آیه چهارم، توصیف «رَبَّ» در آیه سوم است. 📜 گام سوم : تفهم کلمه‌ها و جمله‌های مشکل 📝 «إِیلافْ» : "اءلف" جمع کردن و الفت دادن. 📜 گام چهارم : تفهم جهت هدایتی سوره 📝 با توجه به ساختار آیات سوره، تفهم جهت هدایتی سوره نیز این‌گونه انجام می‌شود : 📝 در زمان بعثت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه و‌آله‌ وسلم قریشیان ساکنان اصلی سرزمین مکه به شمار می‌آمدند. 📝 مکه نه برای کشاورزی مساعد بود و نه برای دامداری. 📝 خداوند متعال به قریشیان نعمت‌های اجتماعی همچون الفت و صمیمیت درون قبیله‌ای و الفت با قبایل دیگر و نعمت عزت و شرف به سبب وجود خانه‌ی خدا و نعمت اقتصادی و نعمت امنیت، عطا فرموده بود. 📝 ولی آن‌ها به جای عبادت خداوند متعالی، به عبادت بت‌ها روی آورده و ناسپاسی را به جایی رساندند که خانه‌ی کعبه که قداست داشت و مایه‌ی عزت قریش شده بود را به بت خانه تبدیل کردند. 📝 در چنین فضایی سوره‌ی قریش با یادآوری نعمت‌های ویژه‌ای که به قریشیان داده شده بود، نازل شد و آن‌ها را به شکرگزاری و عبادت پروردگار خانه‌ی کعبه، امر کرد. 📝 سوره به منظور دعوت به توحید در عبودیت اجتماعی پروردگار به دنبال ربوبیتش و اعطای نعمت‌های اجتماعی، این‌گونه آغاز می‌شود : 📖 ۱. نعمت وحدت و صمیمیت (آیات ۱ و ۲) 📝 همه‌ی آیات این سوره، از نظر معنایی به هم پیوسته‌اند. 📝 آیه نخست، جار و مجرور است : «لإیلافِ قُرَیْش» و چون جار و مجرور معنای کاملی ندارد، برای انس و الفت قریش، نیازمند متعلق است که با آن معنایش کامل می‌گردد و آن متعلق را باید در خود سوره جستجو کرد. 📝 با نگاه سیاقی و مقایسه‌ای به سوره، مشخص می‌شود که با فعل امر «فَلْیَعْبُدُوا» در آیه‌ی سوم، معنا کامل می‌شود. 📝 قوم قریش به خاطر انس و الفتی که پروردگار در میان‌شان به وجود آورده است، باید او را عبادت کنند. 📝 تکرار واژه‌ی «إیلافِ» در «إِیلافِهِمْ»، از یک سو نشان دهنده‌ی کثرت الفت است و از سوی دیگر، بیانگر این مطلب است که محتوای آیه‌ی دوم با آیه‌ی اول، متفاوت است. 📝 زیرا این آیه بیانگر الفت بیرونی قریش یعنی صمیمیت آنان با دیگر قبایل، در کوچ‌های زمستانی و تابستانی است : «إِیلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْف» 📝 و آیه‌ی اول به صمیمیت درون قبیله‌ای ایشان اشاره دارد. 📖 ۲. نعمت عزت و شرف، نعمت اقتصادی، نعمت امنیت (آیات ۳ و ۴) 📝 عقل سلیم و فطرت انسانی حکم می‌کرد که قریشیان به پاس این همه ناز و نعمت که به برکت خانه‌ی کعبه نصیبشان شده بود، لحظه‌ای از عبادت منعم خویش فروگذار نکند. 📝 لذا خداوند در آیه‌ی سوم، به قریش امر می‌کند که به خاطر نعمت الفت درون قبیله‌ای و بیرونی و نیز نعمت عزت و شرف که به سبب وجود خانه‌ی کعبه، به قریشیان هدیه شده بود، پروردگار خویش را عبادت کنند : «فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ» 📝 آیه‌ی پایانی از یک سو، «رَبَّ» در آیه‌ی سوم را توصیف می‌کند و از سوی دیگر دو نعمت دیگری را که پروردگار خانه‌ی کعبه، به قریش ارزانی داشته است را یادآور می‌شود. 📝 یکی نعمت غذا و نجات از گرسنگی : «الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ» و دیگری نعمت امنیت از هرچه موجب ترس است : «وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْف» 📝 تعبیر «مِنْ جُوعٍ» و «مِنْ خَوْف» بیان می‌کنند که موقعیتی فراگیر از گرسنگی و ناامنی در آن زمان و مکان وجود داشته است. 📝 که پروردگار با منت نهادن بر آنان، در شرایط گرسنگی آنان را سیر و در فضای ناامنی آنان را امنیت بخشید.