📹 نام رضا (علیه‌السلام) روشنایی بخش است بینایی و نور، در قلب نهفته است... 🔸گزارشی از ویژه‌برنامه‌ چهارشنبه‌های امام رضایی که این هفته با حضور تولیت آستان قدس رضوی در یکی از مدارس ویژه نابینایان مشهد مقدس برگزار گردید. @pshrmq

📼 توبه واجب فوری... 🎙حجت الاسلام فرحزاد @pshrmq

🎥 از معدود آقازاده‌های قاجار که سرش به تنش می‌ارزید... @pshrmq

📝 پناه بردن به خداوند از شش رذیله ▪️حجت‌الاسلام عاملی @pshrmq

🎞 ماجرای نامه‌ای که دختر خردسال شهید معصومه کرباسی در دیدار اخیر به رهبر انقلاب داد... @pshrmq

📼 «معمای آب در قرآن» 🎙استاد رائفی‌پور @pshrmq

📹 کلید تمام خیرات در دنیا و آخرت از زبان پیامبر گرامی اسلام... 🎙استاد عالی @pshrmq

📝 درس‌هایی از قرآن ✅ خطر کوچک شمردن گناه 🎙حجت‌الاسلام و المسلمین قرائتی 🗓 ۳ آبان ۱۴۰۳ @pshrmq

🎞 بدون تعارف با زن تبریزی که سرویس میلیاردی‌اش را به جبهه‌ی مقاومت هدیه کرد... @pshrmq

. 🇮🇷 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🇮🇷 🔏 تدبر در قرآن 🔏 @pshrmq 📕 تدبر سوره‌ی توحید 📕 📝 این سوره، صد و دوازدهمین سوره‌ی قرآن کریم می‌باشد. 📝 ثواب تلاوت این سوره برابر با ثلث قرآن می‌باشد. 📝 نام‌های دیگر این سوره، اخلاص، صمد، قل هو الله احد، «نسبه الرب» (نسبت خدا) و «احدی المشقشقتین» (یکی از دو مشقشقه) است. 📝 «نسبه الرب» بدین جهت است که در این سوره، توحید ربوبی با تمام مراتب معرفی شده است. 📝 مشقشقه‌ی دیگر، سوره کافرون است که با این سوره مشقشقتان نامیده می‌شوند. 📝 و دلیل آن نیز این است که این دو سوره مرز میان شرک و توحید را مشخص ساخته و آن‌ها را از هم جدا می‌کنند، چنانکه «مشقشقه» از ماده «شقق» به معنای جدا ساختن، شکستن و شکافتن است. 📜 گام اول : قرائت و ترجمه سوره 📝 بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ﴿۱﴾ به نام خداوند بخشنده و مهربان (۱) 📝 قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ بگو: خداوند، یكتا و یگانه است. (۱) 📝 اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ خداوندى است كه همه نیازمندان قصد او می‌كنند. (۲) 📝 لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ (هرگز) نزاد، و زاده نشد. (۳) 📝 وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾ و براى او هیچ‌گاه شبیه و مانندى نبوده است. (۴) 📜 گام دوم تفهم ساختار سوره 📝 سوره مبارکه‌ی توحید چهار آیه دارد. که این سوره تنها یک سیاق دارد. 📝 فعل امر «قُلْ» و مقول آن که از «هو» آغاز می‌شود و تا انتهای سوره ادامه دارد، چه «هو» مبتدا (مسندالیه) و «اللَّهُ أَحَد» خبر (مسند) برای آن است. 📝 «اللَّهُ الصَّمَدُ» خبر دوم برای «هو» است و «لَمْ یَلِدْ» توصیف «الصمد» بوده و ضمیر فاعلی آن نیز به همان «الصمد» بازگشت دارد. 📝 «لَمْ یُولَد» و «وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَد» نیز هر دو بر «لَمْ یَلِدْ» عطف شده‌اند. 📜 گام سوم : تفهم کلمه‌ها و جمله‌های مشکل 📝 أَحَدٌ : یگانه‌ای که دومی برای او تصور نمی‌شود. 📝 الصَّمَدُ : بی‌نیاز مطلق که برطرف‌کننده همه نیازهاست. 📝 کُفُوًا : «کف» شباهت و همانندی در صفات یا خصوصیات و اینکه وجود «کف» برای خداوند فنی شده است، به این معناست که هیچ چیزی در صفات و خصوصیاتش، هیچ‌گونه مشابهت و مماثلت با خداوند ندارد. 📜 گام چهارم : تفهم جهت هدایتی سوره 📝 با توجه به ساختار آیات سوره، تفهم جهت هدایتی سوره نیز این‌گونه انجام می‌شود : 📝 این سوره در فضایی نازل گشت که تمام ادیان الهی، تحریف شده به امت‌های زیادی به انحراف کشیده شده بودند. 📝 انواع بت‌پرستی و قائل شدن فرزند برای خداوند متعالی شایع بود و مردم برای برطرف کردن حوائج خود دست نیاز به موجودات متعدد دراز می‌کردند. 📝 در این شرایط خداوند با نازل کردن سوره توحید، خدای احد و یگانه را تنها بی‌نیاز رافع نیاز دیگران معرفی کرده و با نفی صفات سه گانه‌ی زاییدن و فرزند کسی بودن و داشتن همتا، صمدیت را در پروردگار، منحصر می‌کند. 📝 آغاز شدن سوره با امر «قُلْ» نشان می‌دهد که ابلاغ این سوره به مردم باید فراتر از گفتن باشد؛ به این معنا که «ای رسول نه تنها بگو و ابلاغ کن که تبیین کن». 📝 «هُوَ» اسم است برای ذات خداوند متعالی نه ضمیر، چون ضمیر نیاز به مرجع دارد؛ ولی«هُوَ» مرجع ندارد و هرجا که بیان شود، روشن است که مقصود خداست. مفرد بودن آن نیز توحید در ذات را می‌فهماند. 📝 «اللَّهُ أَحَدٌ» تبیین کننده‌ی توحید در صفات است، 📝 زیرا اولا لفظ جلاله‌ی «اَللَّهُ» اسم علم جامع همه‌ی صفات کمال و جمال است؛ به این معنا که فقط اسم خداست که همه‌ی صفات الهی به آن نسبت داده می‌شود؛ اما خودش صفت برای چیزی واقع نمی‌شود. 📝 ثانیا «أَحَدٌ» همچون واحد از مصدر «وحد» گرفته شده است؛ با این تفاوت که «أَحَدٌ» برخلاف «واحد» بر چیزی اطلاق می‌شود که نه در واقع و نه در ذهن، کثرت پذیر نیست، از این رو قابل شمارش نبوده، دوم و سوم ندارد. 📝 این بدان معناست که صفات حق تعالی، عین ذات اوست و میان ذات و صفات حق تعالی، دوگانگی وجود ندارد و این ذاتی که جامع تمام صفات است : «اَللَّهُ»، یکتاست : «أَحَدٌ». 📝 بعد از بیان این مقدمه که خداوند، احد و یگانه است، «اَللَّهُ» را به عنوان تنها بی‌نیاز رافع نیاز دیگران : «الصَّمَدُ»، معرفی می‌کند. 📝 «الصَّمَدُ» وصف دیگر «اَللَّهُ» است که همراه شدن آن با "ال"، انحصارش را برای پروردگار می‌رساند : «اللَّهُ الصَّمَدُ». 📝 صمد، مولایی است که همه برای رفع نیاز، به سوی او روی می‌آورند، در حالی که خود او بی‌نیاز مطلق است، زیرا لازمه‌ی رافع نیاز دیگران بودن، بی‌نیازی خود است.